Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Crafting weekend Ι - Το γοργονοδωμάτιο της Λένας

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα. Ήταν ένα πολύ γεμάτο ΣΚ που μου έχει δώσει πολύ υλικό για να σας γράψω και που γέμισε αρκετά τις μπαταρίες! Φυσικά έβαλε το χεράκι της η σούπερ μαμά - καλλιτέχνης της οικογένειας (δηλαδή η μαμά μου - και αν δε σας το έχω ξαναπεί είμαι ολίγον "μαμάκιας" οπότε θα την ακούτε συχνά:)). Ας ξεκινήσουμε με το δημιουργικό μέρος του για να σας πω ότι από χθες η Λένα κοιμάται στο βυθό της θάλασσας ως γνήσια γοργόνα (αν και εκείνη δήλωσε ψαροντουφεκάς :P), στο δωμάτιο του Προκόπη μια μικρή ζούγκλα έκανε σιγά σιγά την εμφάνισή της και στο υπνοδωμάτιο μας ένα σμήνος πεταλούδες αποφάσισε να μας κάνει συντροφιά. Επίσης έχω κουρτίνα στη μια πλευρά του σαλονιού, στην άλλη η γυψοσανίδα αντιστέκεται στο κουρτινόξυλο αλλά θα την καταφέρουμε κι αυτή πού θα μας πάει!!!

Και για να τα πιάσουμε από την αρχή.... Το Σάββατο το πρωί οι τοίχοι στο δωμάτιο της Λένας ήταν ένα απλό θαλασσί και κοραλί: 

Στη συνέχεια, πρώτα βάφοντας με σφουγγάρι και μετά με την τεχνική του decoupage και έτοιμες θαλασσινές φιγούρες που κόψαμε από ένα περιοδικό διακόσμησης, σιγά σιγά το δωμάτιο άρχισε να μεταμορφώνεται σε βυθό:

  


            

Η διαδικασία είναι αρκετά απλή καθώς απλώνεις κρυσταλιζέ ατλακόλ πάνω στις φιγούρες και τις κολλάς στο σημείο που θέλεις, περνώντας πάλι με το πινέλο από πάνω. Βέβαια, μιας και αυτό τον καιρό όλοι οι πλανήτες είναι ανάδρομοι και τίποτα απ'όσα ξεκινάμε δεν ολοκληρώνεται χωρίς προβλήματα και εμπόδια, η κόλλα που βρήκαμε δεν ήταν 100% κατάλληλη με αποτέλεσμα να κατσαρώνει η φιγούρα αμέσως και να ταλαιπωρείται η (ομολογουμένως αρκετά ταλαιπωρημένη από τη μετακόμιση - ανακαίνιση του σπιτιού μου αλλά και διάφορα άλλα που τρέχουν παράλληλα) μανούλα μου! Για να μη σας τα πολυλογώ μετά από αρκετή προσπάθεια και φυσικά με την παρέμβαση της Λένας συχνά πυκνά το αποτέλεσμα ήταν αυτό: 

Ο τοίχος της εισόδου του δωματίου

Ο τοίχος πάνω από το κρεβάτι της γοργονίτσας μας

Λεπτομέρεια πάνω από το κρεβάτι 







































Πέρα από το οπτικό αποτέλεσμα που νομίζω δικαίωσε την κούραση και την προσπάθεια, η φατσούλα της Λένας και τα επιφωνήματα "Ουάου! Σούπερ τέλειο δωμάτιο!" κάθε φορά που έμπαινε μέσα ήταν πραγματικά απόλαυση!!!! Ακόμη πιο σημαντικό για μένα, το ότι η Λένα ήταν παρούσα σε όλη τη διαδικασία, "βοηθούσε" με το δικό της τρόπο σε όλα τα στάδια: έβαψε με σφουγγάρι χωρίς μπογιά, έκοψε φιγούρες με το παιδικό της ψαλιδάκι, έδινε στη γιαγιά της τα ψαράκια για να τους βάλει κόλλα και μαζί τα βαφτίζανε ένα ένα όταν τα κολλούσαν στον τοίχο... Έτσι τώρα είναι πραγματικά το δωμάτιό ΤΗΣ και είναι φτιαγμένο με αγάπη και από τις τρεις μας μαζί. Όπως μου είπε και μόνη της χθες βράδυ: "Έλα μαμά πάμε να ξαπλώσουμε στη θάλασσά μας...." 

Για τα υπόλοιπα δωμάτια θα επανέλθω μιας και μας λείπουν κάποιες τελευταίες πινελιές. Άλλωστε κάτι πρέπει να κάνουμε και το άλλο Σαββατοκύριακο έτσι δεν είναι? Προς το παρόν σας χαιρετώ με δυό μπλε γοργονοπατουσάκια και περιμένω τα σχόλιά σας:)


Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Κυριακή με παιδικό θέατρο: Από που πάνε για το κάστρο παρακαλώ?!?!

Όπως σας έχω πει τις ευκαιρίες για θέατρο με το μικρό μου γοργονάκι δεν τις χάνουμε ποτέ. Έτσι παίξαμε σε ένα διαγωνισμό στη σελίδα του www.babyzone.gr στο facebook και με τη βοήθεια των φίλων μας κερδίσαμε προσκλήσεις για τη θεατρική παράσταση "Από που πάνε για το κάστρο παρακαλώ", της ομάδας "Θέατρο Ροές", στο "Κινητήρας Studio", Ερεχθείου 22 στο Κουκάκι. Είχε και μια λιακάδα χθες άλλο πράγμα οπότε μάνα και κόρη ετοιμαστήκαμε και φύγαμε για θέατρο!!!!

Αρχικά μου έκανε πολύ καλή εντύπωση ο χώρος. Το "Κινητήρας Studio" είναι ένας προσεγμένος πολυχώρος που φιλοξενεί διάφορα events και μαθήματα τόσο ενηλίκων όσο και παιδιών. Αν θέλετε μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα τους: http://kinitiras.com/v2/gr/gre/homepage.html. Πολύ γλυκιά και ευγενική ήταν και η κοπέλα που ήταν στο ταμείο, με την οποία έπιασε ψιλοκουβέντα το βλαστάρι μου και μέχρι να έρθει η φιλενάδα μας δεν ξεκολλούσε από δίπλα της. Της έδωσε και αυτοκολλητάκια και το βιβλίο της παράστασης (έτσι το λέει η Λένα το πρόγραμμα πάντα:) ). Αφού λοιπόν ήρθαν και οι φίλες μας, μπήκαμε στην κυρίως αίθουσα για να αρχίσει η παράσταση. Μαξιλάρες στο πάτωμα για τα παιδιά, πάγκοι και ψηλά σκαμπώ για τους γονείς και μπροστά μας το σκηνικό φτιαγμένο από απλά υλικά αλλά αρκούντως παραμυθένιο. 


Η ιστορία, ένα νορβηγικό παραμύθι διασκευασμένο, στην ουσία είναι μια παραλλαγή του κλασσικού  "Η Πεντάμορφης και το τέρας" και η δουλειά που έχει γίνει από την ομάδα "Θέατρο Ροές" είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!!!! Μου άρεσε πολύ που στην αρχή οι 3 ηθοποιοί βγαίνουν με τα κανονικά τους ρούχα χωρίς μάσκες χωρίς τίποτα ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά να μη φοβηθούν στη συνέχεια. Και μετά όμως ακόμη και όταν ο πολύ ταλαντούχος Νίκος Βατικιώτης ντύνεται αρκούδος, το κουστούμι είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να μη φοβίζει τα παιδιά, κάτι το οποίο το 3χρονο γοργονίδιό μου πολύ εκτίμησε:) Στην ουσία τα κουστούμια "βοηθάνε" απλά τις μεταμφιέσεις αλλά οι εναλλαγές των ρόλων και των προσώπων γίνονται με την αλλαγή στις φωνές, τις κινήσεις και τις εκφράσεις των τριών ηθοποιών. Η "Τυχερή" Αγγελική Φράγκου ήταν πάρα πολύ εκφραστική και τόσο γλυκιά και μας έκανε όλους παιδιά για λίγο και η Νάντια Συρίου ως μάγισσα ήταν "πολύ καλή κυριούλα" όπως επί λέξη με πληροφόρησε η Λένα. Πέρασε 1 ώρα και 15 λεπτά και αν εξαιρέσεις το ότι με ήθελε δίπλα της στη μαξιλάρα για να της εξηγώ κάποια πράγματα (στην ηλικία των 3ων της ήταν λίγο δύσκολο να αφομοιώσει το ότι ένας άνθρωπος έπαιζε τόσους διαφορετικούς ρόλους αλλά μετά το μισάωρο το έπιασε και ήταν πολύ χαρούμενη), ούτε που το καταλάβαμε. Πραγματικά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης γιατί με απλά μέσα αλλά σίγουρα πολλή αγάπη γι'αυτό που κάνουν περάσαμε όλοι 2 ώρες σαν παραμύθι.....


Αν θέλετε να πάρετε μια ιδέα μπορείτε να δείτε αυτό το βιντεάκι που βρήκα στο youtube: http://www.youtube.com/watch?v=2_iaKsSEIfU

Και αναλυτικά οι πληροφορίες για το πώς, πού και πόσο:


Ερεχθείου 22, Κουκάκι
Τηλ.: 2109248328
Παραστάσεις: Πρωινή: Κυρ.11. 30 π.μ. Απόγ: Σάβ. 5.30 μ.μ. Μέχρι 27/5
Γενική Είσοδος: € 10. 
Διάρκεια: 75'


Στα δικά μου τώρα.... Όπως σας είπα στην παράσταση ήταν μαζί μας και η φίλη μου η Αριάδνη με τη μικρή της Ηλέκτρα. Με την Αριάδνη ήμαστε φίλες από το γυμνάσιο. Πότε με καθημερινή επαφή, πότε χαμένες χρόνια από (δική μου το ομολογώ και δημοσίως) βλακεία, πότε με πιο σπάνια αλλά σταθερή επαφή. Ε, λοιπόν μια φορά στα γενέθλια της Ηλέκτρας το Δεκέμβρη που μας πέρασε και μια φορά χθες στο θέατρο βλέποντας τις δύο μικρές μας χέρι χέρι, μπήκα πάλι σ' αυτό το παράλληλο σύμπαν. Που κλείνεις τα μάτια και είσαι 14 στο πατρικό σου με το τηλέφωνο σκουλαρίκι και λες λες λες με τη φιλενάδα σου και τσουπ! τα ανοίγεις και βλέπεις την κόρη σου και την κόρη της να απαντάνε με ενθουσιασμό "ΝΑΙ!" στον κύριο που της ρωτάει: "Είστε φίλες!?!?" και να παρακολουθούν την παράσταση χεράκι χεράκι :) Ε, δεν ξέρω για σας αλλά εγώ κάτι τέτοιες στιγμές τις απολαμβάνω όσο δεν παίρνει. Αν νιώθω ότι μεγάλωσα?!?!? Όχι, εκείνες τις ώρες όχι... Μόνο ότι μεγάλωσε η παρέα μας φιλενάδα. Α! Κι αγχώνομαι λίγο για το τι θα λένε στα τηλέφωνα σε καμιά 10αριά χρόνια όταν θυμάμαι τα δικά μας :)





Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Συνέντευξη?!?!? Ευχαρίστως, εσείς?

Κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στα διάφορα blogs που παρακολουθώ, ένα πολύ ωραίο παιχνιδάκι ερωτήσεων , τύπου μίνι-συνέντευξη. Το ζήλευα τόσες μέρες και ευτυχώς η καλή μου Mamma El ?(http://mammael.blogspot.com/) με έκανε tag στη δική της συνέντευξη κι έτσι εγώ τώρα α απαντήσω στις 11 ερωτήσεις της και μετά θα κάνω 11 ερωτήσεις σε φίλες & φίλους της επιλογής μου. Για πάμε: 

1. Αν ναυαγούσες σε ένα νησί ποια 2 πράγματα θα ήθελες να είχες μαζί σου; 
Οπωσδήποτε τις φωτογραφίες μου (είναι πιο σικ να παραμιλάς σε μια φωτογραφία κι όχι μόνος σου στην έρημη παραλία δε νομίζετε?) & σίγουρα τη μουσική μου!!!


2. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής σου;
Συγγνώμη για το κλισέ της απάντησης αλλά ο άντρας μου. Η μέχρι τώρα πορεία μας για όσους ξέρουν άλλωστε το αποδεικνύει περίτρανα



3. Ήσουν καλός/ή μαθητής/τρια;
Ε ναι λοιπόν ήμουν! Αλλά ήμουν και μέσα σε όλα τα άλλα. (έτσι για να μη νομίζετε ότι οι καλοί είναι όλοι μονόχνωτοι :P)



4. Τι είναι αυτό που σε γεμίζει περισσότερο;
Να βλέπω τους γύρω μου χαρούμενους κι ευτυχισμένους. Αν δε είμαι εγώ ή κάτι που έκανα η αιτία ακόμη καλύτερα



5. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις όταν ξυπνάς το πρωί;
Πιάνω τα μαλλιά μου



6. Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν πας για ύπνο;
Ντρέπομαι που το ομολογώ γιατί προδίδει την εξάρτησή μου αλλά.... τσεκάρω το twitter μου για καληνύχτα



7. Ποια δουλειά του σπιτιού βαριέσαι περισσότερο;
Σίδερο, σίδερο και... σίδερο!



8. Ποια δουλειά του σπιτιού λατρεύεις να κάνεις;
Μαγείρεμα ασυζητητί!!!



9. Πόσο καιρό σε παίδευε ο καλός σου μέχρι να του πεις το ναι;
10 χρόνια αλληλοπαιδευόμαστε μέχρι που τα καταφέραμε


10. Τι είναι αυτό που σε συγκινεί περισσότερο;
Α καλά πέτυχες τώρα, εγώ το κλάμα το έχω στο τσεπάκι!!!! Τα πάντα όλα:)

11. Τι ήθελες να γίνεις όταν θα μεγάλωνες;
Ως παιδί έλεγα αρχαιολόγος - ως έφηβη έλεγα ευτυχώς αυτό που κάνω και τώρα, είμαι από τους τυχερούς!!!

Και τώρα σειρά μου να θέσω τις ερωτήσεις μου (αχ αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο από το να απαντάω!!!)

1. Κοιτάς 10 χρόνια μπροστά στο μέλλον - τι βλέπεις?
2. Γάτα, σκύλος ή άλλο κατοικίδιο?
3. Μαγειρική ή ζαχαροπλαστική και γιατί?
4. Ποιο ελάττωμα δε συγχωρείς με τίποτα?
5. Ποιο πιστεύεις είναι το μεγάλο "ατού" σου?
6. Τι σου έχει λείψει πιο πολύ απ' όταν έγινες μαμά / μπαμπάς?
7. Αν μπορούσες να μάθεις ένα μόνο πράγμα στα παιδιά σου, ποιο θα ήταν αυτό?
8. Αναγνωρίζεις τα λάθη σου και ζητάς συγγνώμη ή σφυρίζεις αδιάφορα?
9. Θέατρο, Σινεμά ή τηλεόραση?
10. Τι σε ηρεμεί όταν τα νεύρα σου είναι κρόσσια?
11. Τελικά υπάρχει φιλία μεταξύ άντρα και γυναίκας?

Και τώρα οι επιλογές μου για τους συνεντευξιαζόμενους:

8. Η Μαμά Μαμαδοπούλου: http://www.kidscloud.gr/
11. Η Ειρήνη: http://irenemana.blogspot.com/

Για να σας δω λοιπόν...... Have Fun!!!!

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Σκόρπιες Σκέψεις ή τι έκανα την ημέρα που πέρασε

Η χθεσινή μέρα δεν ξεκίνησε καλά. Κρύο, βροχή αέρας και μουντάδα που στη δική μου διάθεση έχουν καταστροφικές συνέπειες.... Η Λένα είχε ξυπνήσει μέσα στα νεύρα,όλη μέρα κάτι της έφταιγε - το έχει φάει και η κλεισούρα το παιδί με τον παλιόκαιρο - και γενικά δεν ήταν στα καλά της. Ο μικρός είχε επίσης γκρίνια και ό,τι παιχνίδι και να προσπαθούσα να παίξουμε για να ξεχαστούνε κράταγε το πολύ δέκα λεπτά :( Επιπλέον η Λένα μου ανακοίνωσε ότι δε θα κοιμηθεί το μεσημέρι, αν και τα μάτια της που κλείνανε είχαν άλλη γνώμη. Ευτυχώς το κόλπο "έλα να λέμε τραγουδάκια στο μικρό μέχρι να κοιμηθεί και μετά εμείς θα σηκωθούμε" έπιασε και κοιμήθηκαν και τα δύο και η τυχερή η μαμά μαζί!!!! Είχα έξοδο άλλωστε το βράδυ και λίγος ύπνος μου χρειαζόταν.

Στις έξι παρά κατέφθασαν οι ενισχύσεις, δηλαδή η μανούλα μου καθώς εξήμισι έπρεπε να φύγω να βρω τη φίλη μου την Ιωάννα στο θέατρο μιας και δεν είχαμε κρατημένες θέσεις κι έπρεπε να πάμε νωρίς. Πέταξα κάτι μακαρόνια στην κατσαρόλα για να έχουν φαγητό, άρπαξα τσάντα και μπουφάν και βουρ έξω από την πόρτα!!!!! Επειδή είχα χρόνο μπροστά μου και είχα και καιρό να κάνω βόλτα στο κέντρο, αποφάσισα να κινηθώ με ΜΜΜ. Στην τελευταία διαδρομή με το τρόλλευ από το Πανεπιστήμιο μέχρι το θέατρο στην αρχή της Κυψέλης δε σας κρύβω ότι σφίχτηκα.... Είχα αρκετό καιρό να κατέβω στο κέντρο και ακόμη περισσότερο να κινηθώ στην Πατησίων. Πού ήταν η Πατησίων που ήξερα που Τρίτη 19:00 ήταν κατάφωτη με κόσμο να μπαινοβγαίνει στα μαγαζιά? Αυτός ήταν ένας κατασκότεινος δρόμος, που κάθε 4-5 μαγαζιά έβλεπες κι ένα ανοιχτό αλλά κι αυτό άδειο.... Γενικά, σας το έχω ξαναπεί, είμαι αισιόδοξος άνθρωπος αλλά το χθεσινό με ξεπέρασε για λίγο. Περνώντας από το Πολυτεχνείο, κοιτώντας μέσα την παλιά ριγμένη πόρτα χαμογέλασα μόνη μου φέρνοντας στο μυαλό μου τη Λένα να διηγείται τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στον αδερφό της φέτος  και να μου ζητάει να της πω τραγούδια του Πολυτεχνείου. Εκεί κάπου ξαναέφτιαξε η διάθεσή μου και ορκίστηκα μέσα μου ότι φέτος θα την πάω στις 17 Νοέμβρη να το δει κι από κοντά - ελπίζω να μπορώ...

Φτάνω στο θέατρο, κλείνω θέσεις, παίρνω τα εισιτήρια μας κι έρχεται η φιλενάδα μου. Ήταν νωρίς οπότε ήπιαμε ένα καφεδάκι εκεί δίπλα και τα είπαμε. Ήταν ωραία, είχα και καιρό να βγω χωρίς τα παιδιά μαζί κι έτσι η διάθεσή μου είχε ήδη ανέβει όταν επιτέλους μπήκαμε στο θέατρο και κάτσαμε στις θέσεις μας. Λοιπόν ένα θα σας πω.... αν σας αρέσει το θέατρο μη χάσετε αυτή την παράσταση ("Σωτηρία Μπέλλου - Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας" με τη Ντίνα Κώνστα στο θέατρο ΚΑΠΠΑ, Κυψέλης 2). Η Κώνστα ήταν καθηλωτική!!!!!Ομολογώ ότι δεν ήξερα πολλά πράγματα γα τη ζωή και το έργο της Μπέλλου κι έτσι μέχρι να ξεκινήσει πήρα μια μικρή ιδέα από το πρόγραμμα. Τίποτα όμως δε με είχε προετοιμάσει για αυτό που βίωσα για μιάμιση και κάτι ώρα (το έργο δεν κάνει διάλειμμα). Ήταν απίστευτο πώς η ηθοποιός μεταμορφωνόνταν από 17χρονη Σωτηρία σε άρρωστη, μεγάλη γυναίκα και το ανάποδο. Πώς κοιτούσε δεξιά και απευθυνόταν με πόνο ή μίσος στη μάνα της και σε δευτερόλεπτα γύριζε το μάτι αριστερά και με απολογητικό ύφος ζητούσε συγγνώμη από τον πατέρα της!!! Εξαιρετική!!!!!!! Πραγματικά μετά από παραστάσεις σαν τη χθεσινή, νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για τη μαμά μου που με έτρεχε από μικρή στο θέατρο κι ακόμη θυμάμαι τη χαρά που ένιωσα την πρώτη φορά που με πήραν μαζί τους σε θέατρο για μεγάλους. Αν θέλετε να κάνετε κάτι καλό για το παιδί σας, ανοίξτε του τα μάτια, πηγαίνετε το στο θέατρο, σε διάφορες παραστάσεις και ζήστε τις μαζί του!!!!

Πραγματικά γεμάτη από εικόνες και έντονα συναισθήματα, πήρα το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι. Εντάξει το παραδέχομαι αν την ώρα που μπήκα σπίτι ήταν ήδη κοιμισμένα και τα δύο και δεν έπρεπε να μπω κατευθείαν στην πρίζα για να τα κοιμίσω, θα ήταν ακόμη καλύτερα αλλά πάλι...... αν η Λένα κοιμόταν θα είχα χάσει το γεμάτο απορία βλέμμα της και το "Πώς ήταν η παράσταση μαμά? Ήταν ωραίο? Δείξε μου το βιβλίο (πρόγραμμα) και πες μου την ιστορία!!!!!, Έλα πάμε στο κρεβάτι μου να μου πεις" Και φυσικά δεν της χάλασα χατήρι, έκατσα δίπλα της και της είπα την απλή και σύντομη εκδοχή και μετά την έβαλα για ύπνο τραγουδώντας :"Δε λες κουβέντα........"

Καλημέρα σας και με συγχωρείτε για το ενδεχομένως ασυνάρτητο κείμενο σήμερα, άλλωστε σας προειδοποίησα σκόρπιες σκέψεις!!!  

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία.....

Δεν ξέρω αν φταίει η σημερινή πανσέληνος -αν και μου συμβαίνει κι άλλα βράδια-, σήμερα πάντως το συναίσθημα που μου δημιουργήθηκε είναι αρκετά έντονο ώστε να έχω την ανάγκη να το εξωτερικεύσω. 

Από το πρώτο μας βράδυ κιόλας στο μαιευτήριο με τη Λένα, της τραγουδάω για να κοιμηθεί. Ποτέ δεν της τραγουδούσα παιδικά τραγούδια (το πρώτο τραγούδι που της είπα ποτέ ήταν το Φωτιά μου του Πασχαλίδη) - αν και πλέον λέμε και από αυτά γιατί έχει άποψη - και πάντα ανάλογα με το τι έβλεπα ότι της αρέσει, συνέχιζα με παρόμοια σε ύφος. 

Τώρα πια που μιλάει άψογα και συνεννοούμαστε πλήρως, αυτή η συνήθεια έχει γίνει ιεροτελεστία και συνήθως υπάρχει συγκεκριμένο playlist ύπνου. Μερικά βράδια όμως σαν το σημερινό που έχει όρεξη να ακούσει και κάτι καινούριο αφού έχουμε κάνει τη συναυλία μας με τα γνωστά, με αφήνει χωρίς παρεμβολές να τραγουδάω ότι και όσο θέλω μέχρι να την πάρει ο ύπνος. Κι εκεί στο μισοσκόταδο με τη μικρούλα μου να νανουρίζεται, μπαίνω σε μονοπάτια πολύ γνώριμα που γεμίζουν το μυαλό μου εικόνες, ήχους και αρώματα του παρελθόντος και ξαφνικά νιώθω να χωρίζομαι στα δύο. Κλείνω τα μάτια και είμαι 16, ανεβαίνω την ανηφόρα από το σταθμό του ΚΑΤ και λίγο πριν την πόρτα του σχολείου, κοιτάω τη φιλενάδα μου και στρίβω για δασάκι. Ανοίγω τα μάτια και είμαι 30, με ένα μωρό 8 μηνών στα χέρια κι ένα κοριτσάκι 2,5 ετών κοιμισμένο μπροστά μου :)

Για να καταλάβετε καλύτερα, είμαι άνθρωπος που λίγο ως πολύ σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου προσδιορίζομαι μέσα από τα τραγούδια που ακούω ή σιγοψιθυρίζω. Στις εφηβικές μου παρέες με λέγανε "κινητή εγκυκλοπαίδεια στίχου" για την ευκολία με την οποία θυμόμουν τους στίχους σε οποιοδήποτε τραγούδι. Σε "μαύρες" περιόδους της ζωής μου, που άλλοι βάζουν μουσική και χορεύουν για να το βγάλουν από μέσα τους εγώ έπαιρνα το αμάξι, έκανα βόλτες στην Πειραϊκή και ξελαρυγγιαζόμουν με κλειστά παράθυρα. Ακόμη και την παραμονή του γάμου μου πήγα σε συναυλία και τσακώθηκα και με τη μαμά μου γι'αυτό - αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία-.

Το να χρησιμοποιήσω λοιπόν τα τραγούδια και όχι τα παραμύθια για να κοιμίζω τα παιδιά μου, ήταν για μένα αν μη τι άλλο η φυσική επιλογή, έτσι με κοίμιζαν κι εμένα άλλωστε. Και τελικά μάλλον κάποια πράγματα περνάνε στα γονίδια γιατί όπως το "Χριστινάκι" ήταν το αγαπημένο μου, έτσι συνειδητοποίησα ξαφνικά μια μέρα που η μικρή μου το ζητούσε επίμονα ότι είναι και το δικό της αγαπημένο. Και φυσικά δε σας κρύβω ότι δάκρυσα τη φορά που μισοκοιμισμένη η Λένα 10 μηνών μου έλεγε "Να μου πεις αγάπη μου αγάπη μου", όταν κατάλαβα ότι ζητάει το ομώνυμο της Μαρινέλας που της τραγουδάω από όταν ήταν νεογέννητο.

Παρόλα αυτά σ' αυτές τις "βραδυνές συναυλίες νανουρίσματος" συχνά πυκνά όπως σήμερα χωρίζομαι στα δύο. Και είναι δύο εξίσου γλυκές και όμορφες πραγματικότητες..... Η μια (κλείνοντας τα μάτια) είναι το παρελθόν που μου χαμογελάει και φέρνει στο νου μου εικόνες αγαπημένες, περιστατικά ξεχασμένα αλλά τόσο ζωντανά στη μνήμη, ανθρώπους που έχω ακόμη κοντά μου και άλλους που λείπουν. Η άλλη (ανοίγοντας τα μάτια) το μέλλον, τα παιδάκια μου, το καινούριο ζεστό σπιτικό μας, ο Βασίλης που με περιμένει στο σαλόνι να πούμε καμιά κουβέντα κι ένα σωρό τραγούδια που δεν τραγούδησα ακόμη.............

Καληνύχτα σας:)

Υ.Γ. 1) Ο τρόπος που η μικρή θυμάται τους στίχους και με διορθώνει αν πηδήξω κάποια στροφή μου λέει πώς μου έχει μοιάσει και σ' αυτό - έρχονται τρελλά ντουετάκια στο μέλλον
2) Φιλενάδα για σένα: http://www.youtube.com/watch?v=ea3w5hBFX2E 

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Φτιάξτο μόνος σου... κι όμως μπορώ!!!!!

Δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά ήταν ένα γεμάτο ΣΚ! 

Όταν την προηγούμενη άνοιξη αποφασίσαμε με τον καλό μου ότι θα ανακαινίσουμε το πατρικό του και θα μετακομίσουμε το Σεπτέμβρη δε μπορούσα ούτε κατά διάνοια να φανταστώ τι με (μας) περίμενε!!!! Τα της ανακαίνισης - μετακόμισης δεν είναι της παρούσης, αν και θα σας τα πω κάποια στιγμή. Μέσα σε όλα όμως όσα άλλαξαν ήταν και ένα σκρίνιο, μια τραπεζαρία και μια βιβλιοθήκη προίκα του Βασίλη τα οποία αποφασίσαμε με τη μαμά μου να τους αλλάξουμε χρώμα και να τα κάνουμε αντικέ. Έτσι κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης συνεννοηθήκαμε με το μάστορα να μας κάνει την προεργασία (τρίψιμο και βάψιμο άσπρα) και εν καιρώ εμείς μετά να κάνουμε την τεχνοτροπία. Ο καιρός λοιπόν έφτασε το ΣΚ που μας πέρασε και ευτυχώς η μαμά μου μετά από πολύ ψάξιμο, βρήκε μια τεχνική πανεύκολη, πολύ οικονομική και κυρίως πάρα πολύ γρήγορη για να τα φτιάξουμε!!!!!!! Ας σας δείξω όμως πρώτα την αρχική τους κατάσταση, το καλοκαίρι που ξεκινήσαμε να αδειάζουμε το σπίτι για να ξεκινήσει η ανακαίνιση (συγχωρέστε μας λοιπόν την ακαταστασία), δυστυχώς δεν έχω αρχική φωτογραφία της τραπεζαρίας: 

Αριστερά η βιβλιοθήκη στο αρχικό της χρώμα και δεξιά το χάος
Το σκρίνιο στο αρχικό του χρώμα

Στη συνέχεια ο μάστορας τα έξυσε (υποτίθεται τουλάχιστον γιατί μας παίδεψαν αρκετά) και τα έβαψε άσπρα:

Η τραπεζαρία με τις καρέκλες της 

Το πάνω μέρος του σκρίνιου

Το κάτω μέρος του σκρίνιου


Η βιβλιοθήκη


Προκειμένου να δώσουμε λοιπόν αντικέ όψη σε όλα τα παραπάνω χρησιμοποιήσαμε κερί, πινέλα και ένα βρεγμένο πανί. Αρχικά απλώνουμε σε ένα κομμάτι του επίπλου που θέλουμε να φτιάξουμε πάνω από το άσπρο ένα παχύ στρώμα κερί:


Το αποτέλεσμα που θα έχουμε είναι περίπου έτσι. Αφήνουμε την καλυμμένη με κερί επιφάνεια 2-3 λεπτά ώστε να "τραβήξει" λίγο κερί το έπιπλο και στη συνέχεια με μια βρεγμένη πετσέτα ή πανί (προσοχή όχι wettex είναι καλύτερα να είναι λίγο σαγρέ το πανί που χρησιμοποιούμε) αρχίζουμε να σκουπίζουμε το κερί που δεν έχει απορροφηθεί:  
Ανάλογα με το πόσο σκούρο ή ανοιχτό θέλουμε το τελικό χρώμα, σκουπίζουμε απαλά ή πιο έντονα και ανάλογα με το "σχήμα" που θέλουμε να έχουν τα νερά στο χρώμα σκουπίζουμε με κυκλικές, οριζόντιες ή κάθετες κινήσεις. Το τελικό αποτέλεσμα σε εμάς ήταν αυτό:  

















Με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια τεχνική κάναμε και το σκρίνιο και τη βιβλιοθήκη και νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από τέλειο!!! Ακόμη κι η μαμά μου που έχει αρκετή εμπειρία σε κατασκευές, τεχνικές κλπ. δεν πίστευε πόσο καλά έγιναν και κυρίως πόσο γρήγορα και εύκολα!!!! 

Αν αποφασίσετε να το κάνετε κι εσείς, να σας πω πως ένα από τα πλεονεκτήματα αυτής της τεχνικής είναι ότι μπορείτε να αποφασίσετε το πόσο σκούρα ή ανοιχτά θέλετε να είναι τα έπιπλα στην τελική τους όψη απλά και μόνο αυξομειώνοντας το χρόνο που αφήνετε το κερί να δράσει πάνω στην επιφάνεια. Το μυστικό απλά είναι να το κάνετε κομμάτι-κομμάτι ώστε να ελέγχετε το αποτέλεσμα και να συνεχίζετε, καθώς αν περάσει πολύ ώρα χωρίς να σκουπιστεί το κερί στεγνώνει και υπάρχει ο κίνδυνος να βρεθείτε με σκούρα μπαλώματα στο έπιπλο. 

Ακόμη κι εγώ που δεν πίστευα πώς θα μπορούσα να τα φτιάξω μόνη μου και η επιχείρηση μου φαινόταν βουνό, πιστεύω πώς τα κατάφερα περίφημα. Εσείς τι λέτε??? Εγώ πάντως ανυπομονώ να τελειώσουμε και με το σαλόνι, να χωθώ με μια κούπα καφέ στην πολυθρόνα μου με ένα φλιτζάνι αχνιστό καφέ και να διαβάσω ένα βιβλίο. Α! Και να αδειάσουν οι υπόλοιπες κούτες μόνες τους, να πλυθούν τα πράγματα και να πάρουν τη θέση τους στο σκρίνιο βεβαίως βεβαίως!!!!!

Η γωνιά μας με τα φτιαγμένα έπιπλα
Και το ραδιόφωνο - αντίκα της γιαγιάς Λένας έδεσε  τέλεια !

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Έχω απόψε ραντεβού...... part II

Περάσαμε Τ Ε Λ Ε Ι Α ! ! ! Η παράσταση ήταν πραγματικά εκπληκτική, αλλά και η διάθεση του παππού και η δική μου τρελά ανεβασμένες πριν καν κάτσουμε στη θέση μας. 


Το θέατρο ήταν ασφυκτικά γεμάτο και με ένα χαμόγελο διαπίστωσα ότι σύμφωνα με το υπερσύγχρονο σύστημα ταξιθεσίας τους οι περισσότερες κρατήσεις ήταν από ΚΑΠΗ και συλλόγους. Εμείς καθίσαμε δίπλα στα μέλη του Συλλόγου "ΖΗΝΩΝ", τα οποία ήταν καμιά 15αριά συμπαθέστατες κυρίες μεταξύ 65 - 75 που απ' ότι με ενημέρωσε η διπλανή μου κυρία είχαν έρθει από τον Πειραιά:) 


Ένα, δύο, τρία κουδούνια, ο κύριος Κωστάλας από τα μεγάφωνα μας ενημερώνει να κλείσουμε τα κινητά μας και.......... 

Κυρίες και κύριοι.... ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΤΤΙΚ!!!! 

Απ' όπου και να το πιάσει κανείς, η παράσταση ήταν φανταστική!!!! Οι συντελεστές ένας κι ένας, ακόμη και κάποιοι που ομολογώ ότι δεν τους το είχα (Αλέξανδρος Μπουρδούμης), τα τραγούδια εννοείται μοναδικά - το περιμέναμε άλλωστε -, ο τρόπος που έδενε η πρόζα με το μιούζικαλ πάρα πολύ καλός και το μπαλέτο οφείλω να σας πω ότι αν και δε μιλούσαν, έπαιζαν με όλο τους το σώμα και με όλες τις εκφράσεις του προσώπου τους!!!! 

Ήταν λες και ξεκινώντας η παράσταση άνοιξε και μια τρύπα στο χώρο και το χρόνο και όλοι μαζί ηθοποιοί και κοινό μεταφερθήκαμε στην Αλεξάνδρεια του 1885, στο Παρίσι του 1905, στη Ρωσία του 1928, στην Αθήνα του 1940 κλπ. κλπ. Βρήκα πολύ έξυπνο τον τρόπο που είχε δεθεί η βιογραφία του Αττίκ με τα τραγούδια που παρουσιάζονταν σε κάθε μέρος της παράστασης και ακόμη πιο ενδιαφέρον το πώς κάθε ένα ξεδιπλωνόνταν μέσα από ένα περιστατικό της ζωής του που τελικά είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία του. Επίσης οφείλω να σας πω ότι η γάμπα της Ζωζούς βάζει κάτω όλες τις υπόλοιπες γάμπες του θιάσου χωρίς δεύτερη σκέψη. Η γυναίκα ήταν πραγματικά απίστευτα λαμπερή και μπριόζα παρά την ηλικία της, με κορμί λαμπάδα και με φωνή που έστεκε πάρα πολύ καλά, μια πραγματική αποκάλυψη για μένα!!!!

Στα δικά μας τώρα.. Με τον παππού σιγοτραγουδούσαμε από το πρώτο μέρος κιόλας παρέα και παράλληλα μου έλεγε ιστορίες από την Αθήνα της κάθε εποχής που παρουσιαζόταν μπροστά μας. Επειδή στα 84 , τα μάτια του πια συχνά πυκνά τον προδίδουν, είχα μαζί μου κιάλια αλλά κάθε φορά που του έλεγα να του τα δώσω η απάντηση ήταν η ίδια: "κορίτσι μου εγώ ήδη έχω πάει 70 χρόνια πίσω και είμαι μέσα στο κέντρο που αυτοί τώρα παίζουν, έχω τα μάτια της φαντασίας μου πού είναι καλύτερα από αυτά, δεν τα θέλω....." και τσουπ σιγομουρμούριζε το επόμενο στιχάκι κι εγώ βούρκωνα στο σκοτάδι. Στο δε δεύτερο μέρος, είχαμε γίνει μια ωραία χορωδία με τις κυρίες του συλλόγου ΖΗΝΩΝ, οι οποίες ομολογουμένως χρειάζονταν λίγο μπάσο στο τραγούδι τους κι έτσι τρεις ώρες αργότερα που η παράσταση τελείωσε, όλοι ήμαστε πανευτυχείς και όπως είπε και ο παππούς στο διπλανό του κύριο στην ουρά για την έξοδο: "Ευτυχώς η εγγόνα μου έχει εμένα που τις διαλέγω τέτοιες ωραίες παραστάσεις και βλέπει γιατί χωρίς εμένα θα το είχε χάσει αυτό το έργο και θα ήταν κρίμα!!!!!" 

Και ξέρετε κάτι?!?!? Μπορεί να είναι η υπερβολή του παππού και η μόνιμη τάση του να δείχνει ότι ακόμη έχει τον έλεγχο - άτιμο χούι - , καθώς εγώ έβγαλα εισιτήρια και εγώ τον πήγα να το δει αλλά είναι αλήθεια..... Χωρίς τον παππού μάλλον δε θα είχα πάει ή κι αν είχα πάει τελικά δε θα ήταν τόσο μαγικά. Ευχαριστώ παππού!!!!!!!!!!! 


 



Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Έχω απόψε ραντεβού...... part I

Ξεκινάμε με το τραγούδι της ημέρας: http://www.youtube.com/watch?v=FgTbc8eNy9g

Γεια σας!!! Μεγάλη χαρά έχω σήμερα και τώρα που κοιμήθηκαν τα βλαστάρια μου είπα να σας τη γράψω. Απόψε έχω έξοδο, αλλά όχι μια έξοδο σαν όλες τις άλλες. Απόψε, θα κυκλοφορήσω τον παππού μου, τον "παππού τον κοπελάρα" όπως τον λέω από μικρή μιας και από ημερών με φώναζε κοπελάρα του!!!!  Κάθε χρόνο προσπαθώ να κάνουμε μια έξοδο μαζί και πέρσι λόγω εγκυμοσύνης το χάσαμε οπότε το σημερινό το περιμένω πώς και πώς!!!!! Για σήμερα το πρόγραμμα έχει θέατρο Badminton και.... "Αναζητώντας τον Αττίκ!!!" και νομίζω ότι θα είναι η πιο συγκινητική μας έξοδος ever.......

Βλέπετε, τα παιδικά μου χρόνια που πηγαίναμε Σαββατοκύριακα με τη γιαγιά και τον παππού στο Λαγονήσι, μπαίναμε με τον αδελφό μου στο Σκαραβαίο του παππού, βάζαμε στη διαπασών τραγούδια του Αττίκ, Κορώνη -Φίλανδρο κλπ. και τραγουδώντας φτάναμε.... Τώρα, 20 χρόνια μετά,  πάω τα δικά μου παιδιά στη γιαγιά και τον παππού στο Λαγονήσι, ο σκαραβαίος είναι παρκαρισμένος και εκτελεί χρέη αποθήκης ξυλείας αλλά πάντα  όταν ο παππούς κάνει δουλειές στον κήπο, στο βάθος παίζουν τραγούδια του Αττίκ και η Λένα ήδη ξέρει και τραγουδάει μαζί του το Τραμ το τελευταίο, την Κική και την Κοκό και το Ζάππειο.  

Κατά κάποιο τρόπο λοιπόν η σημερινή μας έξοδος, το ραντεβού με τον "παππού τον κοπελάρα" θα είναι και για τους δυό μας ένα ταξίδι στο χρόνο. Ένα ταξίδι του παππού σε χρόνια περασμένα - για τα οποία τρελαίνομαι να μου λέει ιστορίες - αλλά κι ένα ταξίδι δικό μου σε ανέμελες παιδικές διακοπές, πλατιά χαμόγελα και τη δυνατή φωνή του παππού να ακομπανιάρει τις τραγουδιστικές μου απόπειρες!!! Ζητώ μόνο προκαταβολικά συγγνώμη από τους διπλανούς μας γιατί είμαι σίγουρη ότι θα τραγουδήσουμε ντουετάκι λίγο δυνατότερα απ' όσο πρέπει πάνω στη συγκίνηση .......

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Καλό Μήνα!!!!!!

Δεν πιστεύω να ξεχάσατε να φτιάξετε τα μαρτάκια σας?!?!? Εμείς οικογενειακώς και νωρίς νωρίς σήμερα:

Και μη νομίζετε ότι ο μπαμπάς μας δε συμμετέχει, του έχουμε φτιάξει και το δικό του να το φορέσει μόλις γυρίσει από τη δουλειά!!!!!

Κι αν θέλετε να δείτε πως γίνεται το κλασσικό μαρτάκι δείτε αυτό το πολύ ωραία βιντεάκι (http://www.youtube.com/watch?v=ol9u_oHtn9w&feature=share) που ανέβασε στη σελίδα του στο facebook το περιοδικό Ταλκ https://www.facebook.com/talcmag ή αν θέλετε ένα πιο ιδιαίτερο δείτε τη σημερινή ανάρτηση της μαμάς Ευαγγελίας, (http://networkedblogs.com/uCuNP) στο αγαπημένο blog http://www.eimaimama.gr/

Καλό μήνα λοιπόν και καλή άνοιξη από όλους μας!!!!!!