Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

Πικ Νικ πάρτυ!

Είχα σχεδόν πειστεί ότι δε θα ξαναέγραφα στο blogάκι μου παρόλο που μου λείπει πολύ! Είναι όμως από αυτά που αφήνω στην άκρη μέσα στο καθημερινό τρέξιμο κι ενώ μέσα στο μυαλό μου τρέχουν σελίιιιδες αναρτήσεων, τελικά στην οθόνη 0. Παρόλα αυτά, όταν η αγαπημένη Σ. μου έστειλε τις φωτογραφίες από το πάρτυ για τα 2α γενέθλια του Γιώργη είπα ή τώρα ή ποτέ! Άλλωστε σεβόμενη τις παραδόσεις αν δεν αργήσω ένα εξάμηνο να γράψω για το πάρτυ μας πώς θα με πειράζει η Κάλλη; Για πάμε λοιπόν!

Ο Γιώργης ήταν αποφασισμένος στα δεύτερα γενέθλιά του να κάνει πάρτυ Πέππα! (Να μιλάει γρι δεν ήξερε τότε αλλά η Πέππα Πέππα). Τι να κάνω κι εγώ λοιπόν, πάτησα στο ότι τον αδερφό της τον λένε George κι άρχισα να ψάχνω ιδέες. Σίγουρα θα ήταν πικ νικ πάρτυ και μάλιστα αφού είχα σταματήσει τη δουλειά και είχα χρόνο -κρατήστε το είχα θα μας χρειαστεί στην εξέλιξη της πλοκής-  θα ήταν πικ νικ πάρτυ υπερπαραγωγή! Με δεδομένο ότι ο μικρός ακόμη δεν πήγαινε σχολείο και θα ήμαστε 6-7 οικογένειες είχα στο μυαλό μου το τέλειο σχέδιο! Τσάντες πικ - νικ ανά οικογένεια ραμμένες από τα χεράκια μου, τσίγκινα κουτιά με σερβίτσια ανά οικογένεια και ταπεράκια με τα φαγητά μοιρασμένα εξίσου ανά οικογένεια. Ένα αυτοσχέδιο photo booth - κορνίζα, πομ πομ και φυσικά η αγαπημένη Τέτα από τα Παιδικά Γλέντια για να απασχολήσει τα πιτσιρίκια όπως μόνο εκείνη ξέρει! ξεκίνησα λοιπόν με την πρόσκληση ένα μήνα πριν:


Κατέβηκα στο κέντρο να διαλέξω υφάσματα για τις τσάντες πικ νικ που θα έραβα. Είχα καταλήξει ότι το καλύτερο θα ήταν να πάρω ύφασμα "αλέκιαστο" ώστε να μην έχουν φόβο και να κάνω την πιο απλή κατασκευή, μεγαλώνοντας απλά το τσαντάκι φαγητού που είχα φτιάξει πέρσι στη Χειροτέχνικα! Βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα στον Παρασκευόπουλο, έντονα ριγέ και τα πήρα. Και μετά αντί να στρωθώ στη δουλειά είπα "έλα μωρέ όλη μέρα σπίτι είμαι, τα κάνω την άλλη βδομάδα. Ή την παράλλη". Και μετά χτύπησε το τηλέφωνό μου, για κάτι που είχα θεωρήσει πώς δε θα γίνει ποτέ -αφού δεν έγινε όσο ακόμη ήταν ζεστό- και βρέθηκα μια εβδομάδα πριν το πάρτυ να ξεκινάω καινούρια δουλειά -τόσο καλή, τόσο ταιριαστή σε μένα και που τόσο μου αρέσει που θέλω μια ολόκληρη νέα ανάρτηση για να σας την πω -. Οπότε.... παλιά μου τέχνη κόσκινο και φωτιά στα βράδια της εβδομάδας πριν το πάρτυ ώστε να είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους. Πολύτιμη για μια ακόμη φορά η βοήθεια της Μάνιας, που ανέλαβε εξ' ολοκλήρου την τούρτα George και φυσικά της Ράνιας που ανέλαβε την πινιάτα-γουρούνι! Με βρήκε λοιπόν η Πέμπτη το βράδυ, να ράβω και να κόβω και να μελετάω συνταγές, να γράφω και να σβήνω στη λίστα μου και να αναρωτιέμαι αν και πόσα θα προλάβω. Παραμονή πλέον του πάρτυ κι αφού έχουμε βάψει με τη Λένα το photobooth κι έχουμε φτιάξει τις γουρουνίσιες μύτες από αυγοθήκες που βρήκα εδώ ξεκινάω το μαγείρεμα: Κεφτεδάκια, σπιτικές κοτομπουκιές, σουβλάκια τυρί - ντοματίνι, αυγά βραστά και κάτι κράκερς που παραβγήκαν αλμυρά για τα παιδιά ήταν όμως εξαιρετικά για τη μπύρα των μεγάλων! 

Με βρήκε λοιπόν το βράδυ της παραμονής κάπως έτσι: 
Το πρωί του Σαββάτου φορτώσαμε και ξεκινήσαμε για το πάρκο. Κάτσαμε δίπλα σε ένα ξύλινο κιόσκι ώστε να υπάρχει αρκετός χώρος για όλους και οριοθετήσαμε το χώρο του πάρτυ με σημαιάκια και πομ πομ! Χρησιμοποίησα ένα τραπέζι πικ νικ που υπάρχει στο χώρο, το έστρωσα με ένα κομμάτι χλοοτάπητα κι έβαλα πάνω τις τσάντες του πικ νικ και το αυτοσχέδιο photo booth που έκανα από χαρτόκουτο: 

Στην αρχή οι μεγάλοι τα λέγαμε χαλαρά με καφεδάκι στο όρθιο και τα πιτσιρίκια έπαιζαν γύρω γυρω. Μετά όμως ήρθε η Τέτα και ξεκίνησαν όλοι μαζί να ψάχνουν το "μυστικό δώρο της φύσης", καθώς η αγαπημένη όπως πάντα είχε φτιάξει ένα ολόκληρο δύωρο πρόγραμμα γύρω από την ιδέα της φύσης, της άνοιξης κλπ.


Αφού λοιπόν βρήκαν όλοι το σακουλάκι με τους μαγικούς τους σπόρους ήταν η ώρα του φαγητού. Μοίρασα τις τσάντες πικ-νικ -μια ανά οικογένεια- που ήταν και ταυτόχρονα το δωράκι του πάρτυ, στρώσαμε τις κουβερτούλες μας κι άρχισε το φαγοπότι! 


Με τούτα και με κείνα πέρασε η ώρα και έφτασε η ώρα της τούρτας. Εντάξει, περιττό να σας πω ότι η Μάνια έδωσε τα ρέστα της  κι έφτιαξε τον πιο τέλειο George που έχετε δει ποτέ. Όχι πείτε μου:

Σε συνδυασμό δε με την πινιάτα γουρούνι που μας έφτιαξε η Ρ. είχαμε grande φινάλε στο πάρτυ:
Και του χρόνου λοιπόν! (Ή για να ακριβολογούμε άντε να ξεκινάμε το σχεδιασμό γιατί ο Απρίλιος πλησιάζει χεχεχε!)