Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Χριστουγεννιάτικο party για μικρές crafters - φτιάχνουμε τα δικά μας καλλυντικά!

Ξέρω ότι αυτή είναι από τις λίγες αναρτήσεις που ίσως και κάποιοι να περιμένετε κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Πέρσι, τα έκανα όλα τόσο πιεσμένα και τελευταία στιγμή που δεν έγραψα ποτέ για το Χριστουγεννιάτικο craft party μας. Φέτος όμως ήμουν αποφασισμένη! Διάλεξα με προσοχή την ημερομηνία, είπα από την αρχή στον εαυτό μου ότι θα αποφύγω τις υπερβολές (και στις κατασκευές και στο μενού) και το ραντεβού με τις φιλενάδες μας δόθηκε για το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου!

Για φέτος, μιας και χάρη στην καταπληκτική και αγαπημένη περσινή δασκάλα της Λένας, η κόρη μου έχει αναπτύξει μια ροπή στην κοσμετολογία, οι κατασκευές μας είχαν να κάνουν με την παρασκευή σπιτικών καλλυντικών: lip balm με γεύση σοκολάτα, Χριστουγεννιάτικα σαπούνια γλυκερίνης και bath bombs! Συμβουλεύτηκα λοιπόν τη Βασιλική, έγραψα στο τεφτέρι μου συνταγές και υλικά. Δεύτερο βήμα να πάρω τηλέφωνο και να μιλήσω με τις εξυπηρετικότατες κοπέλες του Aroma Lab για να παραγγείλω όλα όσα χρειαζόμαστε. Πολύ οικονομικά και με απίστευτη ταχύτητα (μέσα σε 24 ώρες) παρέλαβα την επόμενη μέρα τα πάντα με αντικαταβολή και χωρίς επιπλέον έξοδα αποστολής. Μέχρι τώρα, ψώνιζα από το Aroma Lab κάθε χρόνο στις ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ, αλλά πλέον θα το προτιμώ και για ηλεκτρονικές αγορές!

Σάββατο απόγευμα λοιπόν και η πραμάτεια έχει απλωθεί στο τραπέζι, ο καφές μοσχομυρίζει στην καφετιέρα και μάνα και κόρη περιμένουμε ανυπόμονα:


Σιγά σιγά έρχονται οι καλεσμένες μας και πιάνουμε αμέσως δουλειά! Ξεκινήσαμε με τα lip balms που ήθελαν και περισσότερη ώρα για να κρυώσουν μετά. Η συνταγή που χρησιμοποιήσαμε ήταν αυτή:

Lip Balm με σοκολάτα
Bούτυρο κακάο και μελισσοκέρι σε αναλογία 1 προς 2
μερικές νιφάδες σοκολάτας
θήκες 

Εκτέλεση:

Λιώστε όλα τα υλικά μαζί σε μπεν μαρί. Ανακατέψτε τα μέχρι να ομογενοποιηθούν και στη συνέχεια ρίξτε το μείγμα μέσα στο δοχείο της επιλογής σας. Αφήστε το να κρυώσει εντελώς πριν από τη χρήση. 























Στη συνέχεια, περάσαμε στα σαπουνάκια γλυκερίνης για να τελειώνουμε με όσα θέλανε φωτιά και μάτια κουζίνας. Κάναμε την πιο απλή εκδοχή με σαπουνόμαζα διάφανη που τη λιώσαμε και της προσθέσαμε άρωμα κανέλλα και πορτοκάλι και μετά τη βάλαμε σε καλουπάκια: μερικά σε φόρμες ζελέ με μικρά Χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά, μερικά σε φόρμες για σοκολατάκια σε σχήμα χιονονιφάδας και μερικά σε μεγάλη φόρμα κέικ για να γίνουν μπάρες σαπουνιού:




























Εκεί στα σαπούνια, κι όσο περιμέναμε να λιώσει το μείγμα, κάπου τις έχασα τις μικρές συμμετέχουσες γιατί οι μισές πήγαν μέσα στο δωμάτιο για παιχνίδι κι άρχισα να λέω στην κουμπάρα μου ότι μάλλον μεγαλώσανε και δε θέλουν πια craft party, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσω αργότερα ότι απλά βαρέθηκαν να περιμένουν πάνω από το μπεν μαρί, μιας και μόλις είπα: "Κορίτσια μοιράζω σκεύη για να ανακατέψουμε τα bath bombs", έγινε χαμός!!! Mental note λοιπόν για τα επόμενα, οι κατασκευές και οι ιδέες να είναι προσαρμοσμένες όλες στην ηλικία τους για να μη λακίζουν. Η συνταγή μας για τις bath bombs ήταν η εξής - με τις παρατηρήσεις μας μιας και στις bath bombs δεν μπορώ να πω ότι είχαμε απόλυτη επιτυχία:

Bath bombs
Mαγειρική σόδα (Bicarbonate) και Κιτρικό οξύ σε αναλογία 2 προς 1
χρώμα ζαχαροπλαστικής 
άρωμα για σαπούνι (τα κορίτσια επέλεξαν φράουλα και το σπίτι ακόμη μυρίζει)
λίγο νερό 

Εκτέλεση:
Ανακατεύουμε τις σκόνες μεταξύ τους
Προσθέτουμε το νερά, το άρωμα και μετά το χρώμα και τα ανακατεύουμε όλα μαζί. Zυμώνουμε μέχρι το μείγμα μας να έχει την υφή υγρής άμμου. Όπως χαρακτηριστικά είπα στα κορίτσια, "σαν τους κεφτέδες που κάνετε το καλοκαίρι στην παραλία". Τοποθετούμε το μείγμα στο καλούπι και το πιέζουμε πολύ καλά. Εδώ ήταν το βατερλώ μας! όσο και να πιέζαμε, αυτά αφρίζανε και φουσκώνανε και βγαίνανε από τα καλούπια και γινότανε χαμός! Το αφήνουμε ένα 24ωρο να στεγνώσει και να σκληρύνει σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και το τυλίγουμε με μεμβράνη για να μη χάσει το άρωμά του. Σε αυτό το βήμα δε φτάσαμε ποτέ, όλα έμειναν στις θήκες γιατί φοβήθηκα ότι αν τα ξεκαλουπώσουμε θα γίνουν όλα σκόνη και θρύψαλα. 

Οπότε είπαμε να παίξουμε εκ του ασφαλούς και να τα βάλουμε στο μπάνιο μας με τις θήκες!!! Πολύτιμη στη διαδικασία παρασκευής των bath bombs, ήταν η βοήθεια της κουμπάρας Ιωάννας που επέβλεπε τα μείγματα και μοίραζε σόδα και κιτρικό όπου χρειαζόταν, ενώ καταλυτικής σημασίας το χεράκι που έβαλε η κουμπάρα Νένα στο συμμάζεμα, μιας και η σκόνη από τα μείγματα είχε πάει κυριολεκτικά παντού! Κορίτσια για ακόμη μια φορά χίλια ευχαριστώ σας εύχομαι, που έλεγε και η Μαρίνα Κουντουράτου! 













\
Από παραγωγή γενικά το craft party μας φέτος πήγε εξαιρετικά και όλες οι καλεσμένες έφυγαν με ένα σετ καλλυντικών για εκείνες κι άλλο ένα για τις μαμάδες τους! Επιπλέον, φτιάξαμε και έξτρα που η Λένα έδωσε για δώρα και σε άλλες αγαπημένες που δεν ήταν μαζί μας στο party:






















Και φυσικά η βραδιά τελείωσε με τον αγαπημένο τους (και μου) τρόπο: στρωματσάδα και ταινία μπροστά στο δέντρο!!!! 





















Κάθε χρόνο, πέφτω κατάκοπη αλλά κάθε χρόνο που η κουμπάρα Ιωάννα με ρωτάει γιατί δεν κανονίζουμε κάτι πιο χαλαρό για να μην κουράζομαι, της λέω - και το εννοώ - ότι δεν κουράζομαι καθόλου. Το Χριστουγεννιάτικο τσάι party μας σηματοδοτεί για μένα την επίσημη έναρξη των γιορτών, γεμίζει το σπίτι μας με φίλους αγαπημένους, μαθαίνει στα παιδιά τι όμορφο που είναι το σπίτι να είναι ανοιχτό, να κάνουμε πράγματα παρέα με τους φίλους μας και γενικά να είμαστε μαζί! Έτσι θέλω κι έτσι ελπίζω να είναι πάντα οι γιορτές όλων μας: με παιδικά γέλια (και κλάματα καμιά φορά γιατί κι αυτά στο πρόγραμμα είναι), με ποτήρια κρασί που τσουγκρίζουν πάνω από κοτομπουκιές και pizza, με φίλες που βοηθάνε στο συμμάζεμα πριν γυρίσει ο καλός μου και φρίξει με το πώς κάναμε πάλι το τραπέζι της προικούλας του, με μια τεράστια στρωματσάδα μπροστά στα φωτάκια του δέντρου! 

Καλή χρονιά να έχουμε όλοι!!! Υγεία, Αγάπη, Ηρεμία και Ευτυχία.. 

Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2017

Αγαπητό μου ημερολόγιο: Το Πολυαννάκι ταξιδιώτης (ή Το χρονικό μιας παρολίγο πρώτης πτήσης)

Το πλάνο είχε συμφωνηθεί από το καλοκαίρι, τα εισιτήρια είχαν κλειστεί και είχαμε δώσει τα χέρια. Το Δεκέμβρη στη ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ της Κρήτης, ο Προκόπης θα ήταν αυτός που θα με συνόδευε και θα βοηθούσε και με το περίπτερο. Η συμμετοχή του άλλωστε στην περσινή (αλλά και στη φετινή τελικά) της Αθήνας και η βοήθειά του ήταν πολύτιμη. Πέρα από αυτό όμως, ήταν και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνει το πρώτο του ταξίδι με αεροπλάνο! 

Με το που τέλειωσε η Χειροτέχνικα της Αθήνας, άρχισε να μετρά τις μέρες για την Κρήτη. Ρωτούσε τη Λένα που έχει μπει σε αεροπλάνο πώς θα είναι, σχεδίαζε τι θα βάλει στη βαλίτσα του, γενικά είχε μπει σε mood χαρούμενου ταξιδιώτη! 

Φτάνει λοιπόν η βδομάδα του ταξιδιού, πάμε στο ΚΕΠ με πλήρη επισημότητα να βγάλει ταυτοπροσωπία και περήφανος που τώρα "έχω ταυτότητα μαμά!" αλλά και με την απορία "αφού έχω ετοιμάσει υπογραφή, γιατί δε μου ζήτησαν να υπογράψω;;;" ήταν πια πανέτοιμος να ταξιδέψει!!!


Παραμονή του ταξιδιού και φτιάχνει βαλίτσα, αφού έχει δηλώσει "δε με νοιάζει που είναι ροζ, στις βαλίτσες δεν υπάρχουν αγορίστικα και κοριτσίστικα χρώματα, εγώ πρώτη φορά θα μπω στο αεροπλάνο με βαλίτσα με ρο δά κια!!!" και "εγώ τα Σαββατοκύριακα φοράω ρόμπα, θα πάρω και τη ρόμπα μου μαζί!". Φτιάχνει και το σακιδιάκι του με βιβλία, μπογιές, τσίχλες για τα αυτιά και σημειωματάριο και πλέον είναι πανέτοιμος και φυσικά φουλ ανυπόμονος. 




Παρασκευή απόγευμα λοιπόν και μας αφήνουν οι υπόλοιποι στο αεροδρόμιο. Τα χαμόγελα μέχρι τα αυτιά, τα μάτια διάπλατα ανοιχτά και φύγαμε για επιβίβαση! Με την "ταυτότητα" και το boarding pass στο χέρι περνάει το gate και τι τύχη! μπαίνει ΚΑΙ σε φυσούνα που τον οδηγεί κατευθείαν μέσα στο αεροπλάνο!!! Γεννημένος jet setter, ψάχνει τον αριθμό της θέσης του και αφού μου δίνει τη βαλίτσα του να τη βάλω στο ντουλαπάκι, κάθεται (εννοείται είχε παραγγείλει παράθυρο), δένεται κι αρχίζει να μελετάει την κάρτα με τις οδηγίες ασφαλείας!  Κάπου εκεί κι επειδή έχει αρχίσει να περνάει η ώρα επικίνδυνα, αναρωτιέμαι αν όλα είναι οκ και πότε θα ξεκινήσουμε επιτέλους. Γκλιν! Το καμπανάκι κι αμέσως μετά ο ευγενέστατος πιλότος μας, που αφού μας καλησπέρισε μας είπε ότι λόγω έντονου αέρα στο Ηράκλειο, δεν έχουμε ακόμη άδεια για απογείωση και θα πρέπει να περιμένουμε μισή ώρα! Στο σημείο αυτό όσοι και όσες έχετε 6χρονα καταλαβαίνετε ότι με είχε ήδη λούσει κρύος ιδρώτας καθότι το μισή ώρα αναμονή σε κλειστό χώρο ενώ ανυπομονεί για το ταξίδι δεν ήταν και το καλύτερο του μικρού συνταξιδιώτη μου! Παρόλα αυτά προς τιμήν του, αοφάσισε ότι αυτό το μισάωρο είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να γράψει τις μέχρι τώρα εντυπώσεις του από το ταξίδι, οπότε και έβγαλε το σημειωματάριό του και ξεκίνησε.
Στο μισάωρο πάνω, ξανά γκλιν και νάτα τα μαντάντα: "Ο κακός καιρός στο Ηράκλειο, μας εμποδίζει να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας, θα πρέπει να περιμένουμε άλλη μισή ώρα!" Ε, πόσο να σημειώσει ο δόλιος, άρχισε ελαφρά να δυσανασχετεί. Βγάλαμε τα βιβλία του να διαβάσουμε, μασήσαμε καμιά τσίχλα και τσούκου τσούκου πέρασε η ώρα. Έλα μου όμως που στο επόμενο γκλιν, μας είπαν ότι επειδή εξακολουθεί να λυσσομανάει ο αέρας, θα πρέπει να βγούμε από το αεροπλάνο και να περιμένουμε μια ώρα στο gate για το επόμενο ανακοινωθέν! 


Εκεί λοιπόν, είχα την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω, πως όταν είναι κάτι που πραγματικά τα ενδιαφέρει, τα παιδιά έχουν αστείρευτη υπομονή, και φυσικά πόσο έχει δουλέψει ο Προκόπης με τον εαυτό του τον τελευταίο χρόνο. Ενώ είχα προετοιμαστεί για Επιδαύρειες ερμηνείες δράματος, για ποταμούς δακρύων κλπ., αντί αυτών, είχα ένα συνταξιδιώτη σα να ταξίδευε από πάντα και να ήξερε ακριβώς τι να κάνει. Λίγο ζωγραφική, λίγο διάβασμα, λίγο χαλάρωση με υποπόδιο τη βαλίτσα και τσουπ! πέρασε και η μια ώρα για να έρθει καταπέλτης η ΑΚΥΡΩΣΗ τελικά της πτήσης. Το βλέμμα του όταν του είπα ότι τελικά ΔΕΝ θα ταξιδέψουμε καθόλου, με έκανε για λίγο να σκέφτομαι ότι ίσως τελικά θα ήταν καλύτερα να με είχε λυσσάξει στην γκρίνια, απογοητεύτηκε τόσο πολύ ο καημένος μου. Παρόλα αυτά, συζητήσαμε και καταλήξαμε (και οι δυο γιατί κι εγώ μη νομίζετε είχα σκιαχτεί να πετάξω με κακό καιρό μαζί με το παιδί) ότι μάλλον ήταν καλύτερα που δεν ταξιδέψαμε. Για να τον γλυκάνω λίγο του υποσχέθηκα ότι θα διαλέξει το πρόγραμμα του Σαββατοκύριακου και ότι φυσικά αφού μείναμε Αθήνα θα στολίσουμε κιόλας κι έτσι αναίμακτα, ο Προκόπης είναι πλέον ένας ταξιδιώτης με εμπειρία, χωρίς καν να έχει "γράψει" ένα λεπτό πτήσης! 


Αυτό το παιδί, πιστεύω και εύχομαι ότι δε θα σταματήσει ποτέ να με εκπλήσσει! Ο τρόπος που διαχειρίστηκε όλη αυτή την αναποδιά, την αναμονή, το ότι άλλαξε το πρόγραμμά του (κάτι που γενικά τον αναστατώνει πολύ), το ότι βρήκε τρόπους μόνος του να περάσουμε καλά την ώρα που περιμέναμε! Κι αν γράφω τέτοιου τύπου "ημερολογιακές" αναρτήσεις, είναι γιατί θέλω κάποια στιγμή αργότερα, να μπορεί να δει όλη την απόσταση που έχει διανύσει με τα δικά μου μάτια. Καλά μας ταξίδια λοιπόν, είτε ολοκληρωμένα είτε μισά γιατί από όλα κάτι μαθαίνουμε και σε όλα βρίσκουμε πράγματα για να περνάμε καλά!!!