Έχω απόψε ραντεβού...... part II

Περάσαμε Τ Ε Λ Ε Ι Α ! ! ! Η παράσταση ήταν πραγματικά εκπληκτική, αλλά και η διάθεση του παππού και η δική μου τρελά ανεβασμένες πριν καν κάτσουμε στη θέση μας. 

Το θέατρο ήταν ασφυκτικά γεμάτο και με ένα χαμόγελο διαπίστωσα ότι σύμφωνα με το υπερσύγχρονο σύστημα ταξιθεσίας τους οι περισσότερες κρατήσεις ήταν από ΚΑΠΗ και συλλόγους. Εμείς καθίσαμε δίπλα στα μέλη του Συλλόγου "ΖΗΝΩΝ", τα οποία ήταν καμιά 15αριά συμπαθέστατες κυρίες μεταξύ 65 - 75 που απ' ότι με ενημέρωσε η διπλανή μου κυρία είχαν έρθει από τον Πειραιά:) 

Ένα, δύο, τρία κουδούνια, ο κύριος Κωστάλας από τα μεγάφωνα μας ενημερώνει να κλείσουμε τα κινητά μας και.......... 

Κυρίες και κύριοι.... ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΤΤΙΚ!!!! 

Απ' όπου και να το πιάσει κανείς, η παράσταση ήταν φανταστική!!!! Οι συντελεστές ένας κι ένας, ακόμη και κάποιοι που ομολογώ ότι δεν τους το είχα (Αλέξανδρος Μπουρδούμης), τα τραγούδια εννοείται μοναδικά - το περιμέναμε άλλωστε -, ο τρόπος που έδενε η πρόζα με το μιούζικαλ πάρα πολύ καλός και το μπαλέτο οφείλω να σας πω ότι αν και δε μιλούσαν, έπαιζαν με όλο τους το σώμα και με όλες τις εκφράσεις του προσώπου τους!!!! 

Ήταν λες και ξεκινώντας η παράσταση άνοιξε και μια τρύπα στο χώρο και το χρόνο και όλοι μαζί ηθοποιοί και κοινό μεταφερθήκαμε στην Αλεξάνδρεια του 1885, στο Παρίσι του 1905, στη Ρωσία του 1928, στην Αθήνα του 1940 κλπ. κλπ. Βρήκα πολύ έξυπνο τον τρόπο που είχε δεθεί η βιογραφία του Αττίκ με τα τραγούδια που παρουσιάζονταν σε κάθε μέρος της παράστασης και ακόμη πιο ενδιαφέρον το πώς κάθε ένα ξεδιπλωνόνταν μέσα από ένα περιστατικό της ζωής του που τελικά είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία του. Επίσης οφείλω να σας πω ότι η γάμπα της Ζωζούς βάζει κάτω όλες τις υπόλοιπες γάμπες του θιάσου χωρίς δεύτερη σκέψη. Η γυναίκα ήταν πραγματικά απίστευτα λαμπερή και μπριόζα παρά την ηλικία της, με κορμί λαμπάδα και με φωνή που έστεκε πάρα πολύ καλά, μια πραγματική αποκάλυψη για μένα!!!!

Στα δικά μας τώρα.. Με τον παππού σιγοτραγουδούσαμε από το πρώτο μέρος κιόλας παρέα και παράλληλα μου έλεγε ιστορίες από την Αθήνα της κάθε εποχής που παρουσιαζόταν μπροστά μας. Επειδή στα 84 , τα μάτια του πια συχνά πυκνά τον προδίδουν, είχα μαζί μου κιάλια αλλά κάθε φορά που του έλεγα να του τα δώσω η απάντηση ήταν η ίδια: "κορίτσι μου εγώ ήδη έχω πάει 70 χρόνια πίσω και είμαι μέσα στο κέντρο που αυτοί τώρα παίζουν, έχω τα μάτια της φαντασίας μου πού είναι καλύτερα από αυτά, δεν τα θέλω....." και τσουπ σιγομουρμούριζε το επόμενο στιχάκι κι εγώ βούρκωνα στο σκοτάδι. Στο δε δεύτερο μέρος, είχαμε γίνει μια ωραία χορωδία με τις κυρίες του συλλόγου ΖΗΝΩΝ, οι οποίες ομολογουμένως χρειάζονταν λίγο μπάσο στο τραγούδι τους κι έτσι τρεις ώρες αργότερα που η παράσταση τελείωσε, όλοι ήμαστε πανευτυχείς και όπως είπε και ο παππούς στο διπλανό του κύριο στην ουρά για την έξοδο: "Ευτυχώς η εγγόνα μου έχει εμένα που τις διαλέγω τέτοιες ωραίες παραστάσεις και βλέπει γιατί χωρίς εμένα θα το είχε χάσει αυτό το έργο και θα ήταν κρίμα!!!!!" 

Και ξέρετε κάτι?!?!? Μπορεί να είναι η υπερβολή του παππού και η μόνιμη τάση του να δείχνει ότι ακόμη έχει τον έλεγχο - άτιμο χούι - , καθώς εγώ έβγαλα εισιτήρια και εγώ τον πήγα να το δει αλλά είναι αλήθεια..... Χωρίς τον παππού μάλλον δε θα είχα πάει ή κι αν είχα πάει τελικά δε θα ήταν τόσο μαγικά. Ευχαριστώ παππού!!!!!!!!!!!