Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

Πικ Νικ πάρτυ!

Είχα σχεδόν πειστεί ότι δε θα ξαναέγραφα στο blogάκι μου παρόλο που μου λείπει πολύ! Είναι όμως από αυτά που αφήνω στην άκρη μέσα στο καθημερινό τρέξιμο κι ενώ μέσα στο μυαλό μου τρέχουν σελίιιιδες αναρτήσεων, τελικά στην οθόνη 0. Παρόλα αυτά, όταν η αγαπημένη Σ. μου έστειλε τις φωτογραφίες από το πάρτυ για τα 2α γενέθλια του Γιώργη είπα ή τώρα ή ποτέ! Άλλωστε σεβόμενη τις παραδόσεις αν δεν αργήσω ένα εξάμηνο να γράψω για το πάρτυ μας πώς θα με πειράζει η Κάλλη; Για πάμε λοιπόν!

Ο Γιώργης ήταν αποφασισμένος στα δεύτερα γενέθλιά του να κάνει πάρτυ Πέππα! (Να μιλάει γρι δεν ήξερε τότε αλλά η Πέππα Πέππα). Τι να κάνω κι εγώ λοιπόν, πάτησα στο ότι τον αδερφό της τον λένε George κι άρχισα να ψάχνω ιδέες. Σίγουρα θα ήταν πικ νικ πάρτυ και μάλιστα αφού είχα σταματήσει τη δουλειά και είχα χρόνο -κρατήστε το είχα θα μας χρειαστεί στην εξέλιξη της πλοκής-  θα ήταν πικ νικ πάρτυ υπερπαραγωγή! Με δεδομένο ότι ο μικρός ακόμη δεν πήγαινε σχολείο και θα ήμαστε 6-7 οικογένειες είχα στο μυαλό μου το τέλειο σχέδιο! Τσάντες πικ - νικ ανά οικογένεια ραμμένες από τα χεράκια μου, τσίγκινα κουτιά με σερβίτσια ανά οικογένεια και ταπεράκια με τα φαγητά μοιρασμένα εξίσου ανά οικογένεια. Ένα αυτοσχέδιο photo booth - κορνίζα, πομ πομ και φυσικά η αγαπημένη Τέτα από τα Παιδικά Γλέντια για να απασχολήσει τα πιτσιρίκια όπως μόνο εκείνη ξέρει! ξεκίνησα λοιπόν με την πρόσκληση ένα μήνα πριν:


Κατέβηκα στο κέντρο να διαλέξω υφάσματα για τις τσάντες πικ νικ που θα έραβα. Είχα καταλήξει ότι το καλύτερο θα ήταν να πάρω ύφασμα "αλέκιαστο" ώστε να μην έχουν φόβο και να κάνω την πιο απλή κατασκευή, μεγαλώνοντας απλά το τσαντάκι φαγητού που είχα φτιάξει πέρσι στη Χειροτέχνικα! Βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα στον Παρασκευόπουλο, έντονα ριγέ και τα πήρα. Και μετά αντί να στρωθώ στη δουλειά είπα "έλα μωρέ όλη μέρα σπίτι είμαι, τα κάνω την άλλη βδομάδα. Ή την παράλλη". Και μετά χτύπησε το τηλέφωνό μου, για κάτι που είχα θεωρήσει πώς δε θα γίνει ποτέ -αφού δεν έγινε όσο ακόμη ήταν ζεστό- και βρέθηκα μια εβδομάδα πριν το πάρτυ να ξεκινάω καινούρια δουλειά -τόσο καλή, τόσο ταιριαστή σε μένα και που τόσο μου αρέσει που θέλω μια ολόκληρη νέα ανάρτηση για να σας την πω -. Οπότε.... παλιά μου τέχνη κόσκινο και φωτιά στα βράδια της εβδομάδας πριν το πάρτυ ώστε να είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους. Πολύτιμη για μια ακόμη φορά η βοήθεια της Μάνιας, που ανέλαβε εξ' ολοκλήρου την τούρτα George και φυσικά της Ράνιας που ανέλαβε την πινιάτα-γουρούνι! Με βρήκε λοιπόν η Πέμπτη το βράδυ, να ράβω και να κόβω και να μελετάω συνταγές, να γράφω και να σβήνω στη λίστα μου και να αναρωτιέμαι αν και πόσα θα προλάβω. Παραμονή πλέον του πάρτυ κι αφού έχουμε βάψει με τη Λένα το photobooth κι έχουμε φτιάξει τις γουρουνίσιες μύτες από αυγοθήκες που βρήκα εδώ ξεκινάω το μαγείρεμα: Κεφτεδάκια, σπιτικές κοτομπουκιές, σουβλάκια τυρί - ντοματίνι, αυγά βραστά και κάτι κράκερς που παραβγήκαν αλμυρά για τα παιδιά ήταν όμως εξαιρετικά για τη μπύρα των μεγάλων! 

Με βρήκε λοιπόν το βράδυ της παραμονής κάπως έτσι: 
Το πρωί του Σαββάτου φορτώσαμε και ξεκινήσαμε για το πάρκο. Κάτσαμε δίπλα σε ένα ξύλινο κιόσκι ώστε να υπάρχει αρκετός χώρος για όλους και οριοθετήσαμε το χώρο του πάρτυ με σημαιάκια και πομ πομ! Χρησιμοποίησα ένα τραπέζι πικ νικ που υπάρχει στο χώρο, το έστρωσα με ένα κομμάτι χλοοτάπητα κι έβαλα πάνω τις τσάντες του πικ νικ και το αυτοσχέδιο photo booth που έκανα από χαρτόκουτο: 

Στην αρχή οι μεγάλοι τα λέγαμε χαλαρά με καφεδάκι στο όρθιο και τα πιτσιρίκια έπαιζαν γύρω γυρω. Μετά όμως ήρθε η Τέτα και ξεκίνησαν όλοι μαζί να ψάχνουν το "μυστικό δώρο της φύσης", καθώς η αγαπημένη όπως πάντα είχε φτιάξει ένα ολόκληρο δύωρο πρόγραμμα γύρω από την ιδέα της φύσης, της άνοιξης κλπ.


Αφού λοιπόν βρήκαν όλοι το σακουλάκι με τους μαγικούς τους σπόρους ήταν η ώρα του φαγητού. Μοίρασα τις τσάντες πικ-νικ -μια ανά οικογένεια- που ήταν και ταυτόχρονα το δωράκι του πάρτυ, στρώσαμε τις κουβερτούλες μας κι άρχισε το φαγοπότι! 


Με τούτα και με κείνα πέρασε η ώρα και έφτασε η ώρα της τούρτας. Εντάξει, περιττό να σας πω ότι η Μάνια έδωσε τα ρέστα της  κι έφτιαξε τον πιο τέλειο George που έχετε δει ποτέ. Όχι πείτε μου:

Σε συνδυασμό δε με την πινιάτα γουρούνι που μας έφτιαξε η Ρ. είχαμε grande φινάλε στο πάρτυ:
Και του χρόνου λοιπόν! (Ή για να ακριβολογούμε άντε να ξεκινάμε το σχεδιασμό γιατί ο Απρίλιος πλησιάζει χεχεχε!)   



Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Μια περιπετειώδης ανταλλαγή: Secret Bunny 2016

Όταν τα Χριστούγεννα συνειδητοποίησα ότι έχασα την ανταλλαγή της Ef Zin έσκασα! Φαντάζεστε λοιπόν τη χαρά μου όταν μια ωραία ανοιξιάτικη μέρα η αγαπημένη blogger μας ενημέρωσε για την πασχαλινή ανταλλαγή Secret Bunny 2016!!! Εννοείται ότι δε θα το έχανα ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ κι έτσι συμπλήρωσα αμέσως τη φόρμα συμμετοχής και περίμενα υπομονετικά να ενημερωθώ για το ποιά θα ήταν η κουνελίτσα μου, για την οποία θα έφτιαχνα ένα χειροποίητο πασχαλινό δωράκι και φυσικά να δω και τι θα λάβω εγώ!!!!

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά και να σας δείξω πρώτα τι έφτιαξα εγώ. Επηρεασμένη που λέτε από την πρόσφατη ανοιξιάτικη Χειροτέχνικα και τα όμορφα που έμαθα στα workshops, αποφάσισα να της φτιάξω μια λαμπάδα με decoupage και φυσικά λίγα υφασματάκια:




Για να ολοκληρώσω το πακέτο μου, έραψα κι ένα Πασχαλινό / Ανοιξιάτικο καλάθάκι (μπορείτε αν θέλετε να βρείτε το σχέδιο και τις οδηγίες δωρεάν εδώ στη MarMaLena μου) και το γέμισα καλούδια για την Κουνελίτσα μου και τον little man της:


Γιατί η Κουνελίτσα μου δεν ήταν άλλη από την Αθηνά  με την οποία αλληλοδιαβαζόμαστε και τα λέμε καιρό τώρα και η χαρά μου ήταν μεγάλη που μου έτυχε να ετοιμάσω κάτι για εκείνη. Άλλες όμως οι βουλές των ταχυμεταφορών, μιας και μέχρι σήμερα που σας μιλάω, το δέμα δεν έχει καταφέρει να φτάσει ακόμη στα χέρια της (καταλαβαίνετε τώρα από που προήλθε το "περιπετειώδης" στον τίτλο του ποστ). Δεν πτοούμαστε όμως, μέχρι το τέλος της εβδομάδας θέλω πια να πιστεύω ότι θα παραλάβει και θα τα ευχαριστηθεί. Το σίγουρο πάντως είναι ότι εγώ ευχαριστήθηκα πολύ την κατασκευή τους κι έβαλα όλη μου την αγάπη και τη θετική ενέργεια στο πακετάκι της!!! 

Και πάμε τώρα στη δική μου σούπερ κουνελίτσα! Από την πρώτη στιγμή που είδα τη δημιουργία της στη σελίδα της Ef Zin ευχήθηκα να έρχεται σε μένα. Και να που ανοίγοντας το πακέτο μου ήταν δικό μου:



Κλεισμένο μέσα σε ένα ροζ κουτάκι, ένα αυτοσχέδιο ονειρικό φωτάκι νυκτός με ένα αστέρι κι ένα φεγγάρι και δυό αρωματικά κεράκια μαζί με ένα γλυκύτατο σημειωματάκι. Όλα δικά μου, φροντισμένα και προσεγμένα από την Ίριδα aka Mama goes Vintage και την ευχαριστώ πολύ!!! Ενθουσιάστηκα δε με την απλότητα της κατασκευής σε συνδυασμό με το τόσο όμορφο αποτέλεσμα, τρέλλα σας λέω! Αφού με τη Λένα εδώ κάναμε συμφωνία, μια μέρα η μια και μια μέρα η άλλη για να μην τσακωνόμαστε μέχρι να της φτιάξω ένα δικό της :)

Αν θέλετε να δείτε κι άλλα δώρα από την ανταλλαγή secret bunny 2016 που με πολύ κέφι και μεράκι οργάνωσε η Ef Zin μας, δεν έχετε παρά να πάτε στη σελίδα της στο FB και να χρησιμοποιήσετε το hashtag #secretbunny2016. Ευχαριστούμε πολύ Ζίνα!!! Και του χρόνου!


Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

Η αγάπη χορεύει γαϊτανάκι, εσύ θα πιαστείς;

Τον τελευταίο καιρό αποφάσισα να σταματήσω απλώς να κοιτάω και να μπω με χέρια και πόδια σ' αυτό το όμορφο γαϊτανάκι αλληλεγγύης και αγάπης που (ευτυχώς) με περιβάλλει καθημερινά!

Η αρχή έγινε με τα πορτοκάλια κι από κει στα σακίδια. Η δράση της ομάδας Μαμαδο-blogs αλλά και φίλων μας ολοκληρώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα. Κατάφερα να μαζέψω και να παραδώσω 17 σακίδια στην ΠΑΡΕΑ γεμάτα με τη φροντίδα και την αγάπη όλων μας! Μαρία, Βίκυ, Ειρήνη, Κάλλη, Λίνα, Ρούμπη, Κυριακή, Σάντρα, Αντιγόνη σας ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση!!! 

Η παράδοση έγινε στο χώρο συνΑθήνα στο κέντρο της Αθήνας, ένα χώρο που (αν κατάλαβα καλά από το ψάξιμο που έκανα) έχει παραχωρήσει ο δήμος στις διάφορες εθελοντικές ομάδες. Την ώρα που πήγα ετοίμαζαν μερίδες για να μοιράσουν στους άστεγους και ειλικρινά σας το λέω αν δεν ήμουν με το μπαμπά που που έπρεπε να επιστρέψει, θα έμενα μαζί τους να βοηθήσω χωρίς δεύτερη σκέψη! Αν κάποιον τον ενδιαφέρει, η δράση επαναλαμβάνεται και αυτή την Κυριακή. Αν δε θέλετε να πάτε στο μοίρασμα μπορείτε απλώς να μαγειρέψετε και να πάτε φαγητό. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ.

Κι εκεί λοιπόν που σκεφτόμουν, τι θα μπορούσα να κάνω μετά τα σακίδια, ήρθε το Μαρινάκι από την ομάδα του Πάτσγουορκ και μας είπε να φτιάξουμε παπλωματάκια για τα προσφυγόπουλα. Τελική ημερομηνία παράδοσης ορίστηκε η 31/3. Αποφάσισα ότι ήταν σημάδι να τελειώσω ένα παπλωματάκι που είχα ξεκινήσει όταν ο Γιώργης ήταν τριών μηνών. Σκέφτηκα (σα σωστή Πολυάννα που είμαι) ότι τόσο καιρό το μισοτελειωμένο αυτό project περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να ξαναβγει στην επιφάνεια, να τελειώσει για κάποιον που το έχει περισσότερη ανάγκη από το δικό μου παιδί. Κι έτσι, 1/4, τη μέρα που έκλεινε τα 2, ο μικρός μου έκανε δώρο σε ένα άλλο άγνωστο αγοράκι λίγη ζεστασιά και πολλή πολλή αγάπη. Και θέλετε να σας πω και το πιο εντυπωσιακό; 

Το Μαρινάκι κατάφερε και μάζεψε 62 παπλωματάκια και υπνόσακους φτιαγμένα με περισσή φροντίδα και αγάπη και τώρα ήδη ταξιδεύουν για το camp στη Μυρσίνη,Κυλλήνη Ηλείας,όπου έχουν
μεταφερθεί πρόσφυγες και υπάρχουν 207 παιδιά. 

Σταγόνα στον ωκεανό θα μου πεις όλα αυτά; ΟΧΙ θα σου απαντήσω. Οποιαδήποτε τέτοια πράξη, από την πιο μικρή ως την πιο μεγάλη μετράει και μετράει για όλους. Για αυτούς που τη δέχονται πρώτα και πάνω απ' όλα, για σένα τον ίδιο που την κάνεις, για τα παιδιά σου που σε βλέπουν και μαθαίνουν από το παράδειγμά σου. Μη θεωρήσετε τίποτα μικρό αν γίνεται με αγάπη και με σκοπό να απαλύνει τον πόνο, να διευκολύνει τη ζωή ή απλώς να κάνει τους άλλους να νιώσουν όμορφα. Κι αν δεν ξέρεις από που να αρχίσεις σου έχω δύο προτάσεις για άμεση δράση: 

- Φορμάκια για τα μωρά στον καταυλισμό της Ριτσώνας

Στον καταυλισμό των Σύριων της Ριτσώνας, υπάρχουν 30 μωρά κάτω του 1,5 έτους. Κάποιοι φίλοι στη Χαλκίδα έχουν αναλάβει τα αναγκαία της εβδομάδας για κάθε μωρό με ένα σύστημα σαν σκυταλοδρομία ( αυτή την εβδομάδα κάποιος, την επόμενη βρίσκει κάποιο φίλο κλπ.). Από την Παρασκευή θα αρχίσουν να τους κάνουν και μαθήματα καθώς έχει άπειρα παιδιά σχολικής ηλικίας και όλοι κάνουν ό,τι μπορούν! Αν κάποιος έχει κρατημένα φορμάκια οποιουδήποτε μεγέθους και θέλει να τα δώσει, θα σας παρακαλούσα να επικοινωνήσετε μαζί μου είτε με ένα mail είτε αφήνοντας μου ένα σχόλιο σε αυτή την ανάρτηση ώστε να τα συγκεντρώσω και να τους τα πάω. 

- Πασχαλινό Παζάρι από το Ξεblogάρισμα 

Η Λένα προχθές με ρώτησε πότε θα φτιάξουμε φέτος Πασχαλινά μπισκότα για τα παιδάκια στις φυλακές. Το παράδειγμα που λέγαμε; Φτιάξαμε μία, φτιάξαμε δύο και ρωτούσε τι είναι, τώρα το ξέρει και το περιμένει! Σας αντιγράφω από το δελτίο τύπου για να επιλέξετε με ποιο τρόπο θέλετε να βοηθήσετε: 


To ξεblogάρισμα για όγδοη συνεχή χρονιά διοργανώνει το Σαββατοκύριακο 16&17 Απριλίου το Πασχαλινό παζάρι του, για την ενίσχυση των παιδιών έως 3 ετών που ζουν με τις φυλακισμένες μητέρες τους και των άπορων κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές του Ελαιώνα Θήβας. Φέτος εξ αιτίας των έκτακτων συνθηκών μέρος των εσόδων θα δοθεί σε τρέχουσες ανάγκες των προσφύγων.

Στο μπαζάρ, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134, Μετρό Θησείο) θα βρείτε Πασχαλινές χειροποίητες λαμπάδες και  στολίδια, τα «πατροπαράδοτα» τσίπουρα και ρακόμελά μας, σπιτικές μαρμελάδες, γλυκά και κουλουράκια, λικέρ, πολλούς τίτλους βιβλίων από δεύτερο χέρι σε τιμές από 0,50 έως 5 ευρώ, μεταχειρισμένα είδη, όπως ρούχα με 2 ευρώ, είδη διακόσμησης, κοσμήματα και πολλά άλλα.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ BAZAAR.
Καλούμε:

* Φίλους εθελοντές που θέλουν να γνωρίσουν από κοντά την προσπάθεια μας και μπορούν να βοηθήσουν στην οργάνωση του bazaar (από Παρασκευή 15/4 έως και Κυριακή 17/4, για όσες ώρες μπορεί να διαθέσει ο καθένας.) 

* Επαγγελματίες που θέλουν να συνεισφέρουν, προσφέροντας δώρα για τη λαχειοφόρο μας, όπως μαθήματα, αντικείμενα αξίας, χειροποίητα κοσμήματα, χειροποίητα καλλυντικά, ρούχα, αξεσουάρ, θεραπευτικές συνεδρίες, προσκλήσεις, γεύματα σε εστιατόριο, διαμονή σε ξενώνες κ.α

* Εθελοντές που θέλουν να φτιάξουν και να προσφέρουν πασχαλινά στολίδια και λαμπάδες, κεριά, χειροποίητα αντικείμενα κ.α για να πωληθούν στο μπαζάρ.


* Προσφορές ειδών (και μεταχειρισμένων) όπως βιβλία, cd, dvd, δίσκους, μικρές ηλ. συσκευές, διακοσμητικά, παιχνίδια, αξεσουάρ, είδη οικιακής χρήσης, ρούχα κ.α ΣΕ ΑΡΙΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, προς πώληση.

Κάθε δράση της ομάδας για τις φυλακές και το τελευταίο διάστημα για τους πρόσφυγες, στηρίζεται οικονομικά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ στα έσοδα από τα bazaar. Γι'αυτό κάθε προσφορά είναι πολύτιμη. 
Επικοινωνήστε στο xeblogarisma@gmail.com

Ξεκινήστε με κάτι μικρό, κάτι που να μη σας βγάλει πολύ από τη ρουτίνα σας και να μην είναι πολύ έξω από το πρόγραμμά σας. Είμαι σίγουρη ότι πριν καλά καλά τελειώσετε, θα έχετε γεμίσει με τόση αγάπη που θα ψάχνετε ήδη την επόμενη δράση σας. Ό,τι σωστότερο και σοφότερο τελικά το έμαθα στην πρώτη δημοτικού από την αγαπημένη Ζωρζ Σαρρή: κι ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος και δυό φορές τη γη μας, θ' αγκάλιαζε θαρρώ!!!

Καλημέρα σας! 


   

Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Η Πολυάννα μαμά: Θεατρικός Μαραθώνιος και μερικές σκόρπιες σκέψεις

Όταν αποφασίσαμε να μείνουμε το τριήμερο στην Αθήνα, δοκίμασα την τύχη μου σε 4-5 διαγωνισμούς με παιδικό θέατρο που κυκλοφορούσαν στο timeline μου, ώστε και οικονομία να κάνουμε, αλλά και να έχουμε την ευκαιρία να πάμε θέατρο που τόσο αγαπάμε. Βλέπετε, κερδίζοντας μια διπλή πρόσκληση, αγοράζουμε κι άλλο ένα εισιτήριο κι έτσι οι μικροί μου θεατρόφιλοι μπορούν και βλέπουν 2-3 παραστάσεις παραπάνω κάθε σεζόν! Η τύχη μου όμως φαίνεται ότι παραήταν καλή μαζί μου αυτή τη φορά κι έτσι κέρδισα σε 2 από αυτούς τους διαγωνισμούς! Αποφάσισα λοιπόν να το εκμεταλλευτώ για λίγο σόλο χρόνο με το κάθε παιδί κι έτσι χθες το μενού είχε: "Δυό Ξεροκέφαλες κουτάλες", για τον Προκόπη, στο Τρένο στο Ρουφ χάρη στο διαγωνισμό που έτρεξε η ομάδα Κοπέρνικος στη σελίδα τους στο FB και "Ιλιάδα" στο ίδρυμα Κακογιάννη, χάρη στη σταθερή αξία και πολυαγαπημένο Τaλκ! Δύο εντελώς διαφορετικά θεάματα, εξίσου απαραίτητα όμως πιστεύω για τη θεατρική -και όχι μόνο- παιδεία των πιτσιρικιών. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή!

"Δυο Ξεροκέφαλες Κουτάλες" 
Μπαίνοντας στο χώρο του σιδηροδρομικού σταθμού και δείχνοντας του του τραίνο λέγοντας: "Να, Προκόπη εδώ είναι το θέατρο", γούρλωσε τα μάτια του! "Εδώ, πού εδώ; Το τραίνο είναι το θέατρο; Και θα παίζουν μέσα στο τραίνο; Τέλειοοοοοο". Είχαμε φτάσει νωρίς κι έτσι πήραμε ένα καφέ και μια πορτοκαλάδα και περιμέναμε στο βαγόνι του εστιατορίου, να έρθουν οι ηθοποιοί να μας πάρουν:

Όταν ήρθαν, τους ακολούθησε χωρίς δισταγμό αφήνοντας με πίσω για να μπορέσει να κάτσει στις μπροστινές σειρές. Απόρησα γιατί συνήθως  δε με εγκαταλείπει εύκολα, αλλά και οι τρεις ηθοποιοί απέπνεαν τόση φιλικότητα και εμπιστοσύνη που με χαιρέτησε κι έφυγε! Μετά τα παιδιά , μπήκαμε κι οι γονείς και φυσικά το αγόρι μου τα είχε καταφέρει να βρει θέση που να μένει κενό κοντά του για να είμαι μαζί του, οπότε και  ήμαστε πανέτοιμοι να παρακολουθήσουμε. Ομολογώ ότι αν και ήξερα ότι θα μου αρέσει μιας και έχουμε δει κι άλλες δουλειές της ομάδας Κοπέρνικος, ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑ! Τρεις μόνο ηθοποιοί κι όμως τελειώνοντας είχες την αίσθηση ότι είχες δει τουλάχιστον 10. Κι όλα αυτά χωρίς ν' αλλάζουν καν κουστούμια, παρά μόνο εξαρτήματα στα καπέλα τους. Αλλάζοντας τη χροιά της φωνής, τη στάση του σώματός τους και τις εκφράσεις του προσώπου τους, μεταμορφώνονταν συνεχώς μπροστά μας! Η ιστορία της παράστασης  βασισμένη σε μοτίβο παλιού παραμυθιού από αυτά που μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας, ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν για να περάσουν τα μηνύματά της σε μικρούς αλλά και σε μεγάλους! Γιατί ο Προκόπης, όταν φεύγοντας κουβεντιάζαμε για αυτά που είδαμε (το αγαπημένο μου κομμάτι όπως σας έχω ξαναπεί) και του έλεγα ότι το μήνυμα του έργου ήταν για τη δύναμη της συνεργασίας και πώς πρέπει να δουλεύουμε όλοι μαζί, μου ανταπάντησε: "Ναι μαμά αλλά είχε και για τους γονείς ένα μήνυμα το έργο. Να μη λένε συνέχεια στα παιδιά τους διάβασε και διάβασε αλλά να τα αφήνουν κιόλας να παίζουν γιατί τα παιδιά είναι παιδιά ε μαμά;"  Φύγαμε και οι δυο γεμάτοι με εικόνες αλλα και νοήματα πολλα!

"Ιλιάδα" 
Μπαίνοντας στο Ίδρυμα Κακογιάννης με τον αέρα της βετεράνου θεατρόφιλης, η Λένα έκανε μια αναδρομή στην περσινή Οδύσσεια αλλα και στον Περσεα και την Ανδρομέδα που επίσης ειχε δει εκεί. Μπήκαμε στην αίθουσα, κάτσαμε στις θέσεις μας και θαυμάζαμε το σκηνικό μιλώντας για την ιστορία όσο περιμέναμε να αρχίσει. 


Με το άνοιγμα της αυλαίας, γέμισε το μάτι μας: Θεοί, στρατός, Τρωες και Αχαιοί, να κινούνται σε όλο το χώρο. Υπέροχα κουστούμια, καπνοί, ηχητικά εφέ αλλα παράλληλα απόλυτη πίστη στο Ομηρικό κείμενο, επεξηγήσεις ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν και τα μικρότερα παιδιά. (Εντάξει αγαπώ τις δουλειές της κυρίας Καρμεν μην περιμένετε να ακούσετε κάτι διαφορετικό απο μένα). Παρακολουθούσα τη Λένα με την άκρη του ματιού μου και την έβλεπα να παρακολουθεί, της εξηγούσα όπου θεωρούσα οτι χρειαζόταν λιγο παραπάνω βοήθεια και με χαρά την άκουγα να μου διηγείται κομμάτια που δεν υπήρχαν στο έργο αλλα τα ήξερε. 

Πού θέλω να καταλήξω και γιατι γράφω αυτο το ποστ; Ετσι όπως διαμορφώθηκε το πρόγραμμα μας είχα την ευκαιρία να δω δυο τόσο διαφορετικές αλλα τόσο απαραίτητες κατα τη γνώμη μου. Μια με τρεις ηθοποιούς, ανύπαρκτα σκηνικά και στολές και μια με ολόκληρο θιαςο, πλουμιςτες στολές και εφέ. Και μου αρεςαν ΚΑΙ οι δυο, με άγγιξαν διαφορετικά η καθεμία και σίγουρα έμαθαν πράγματα και στα παιδιά και σε μένα. Γιατί πολλές φορές σε συζητήσεις βλέπω οτι υπάρχει μια τάση να αποκλείουμε εμείς οι γονείς κάποιες παραστάσεις είτε γιατι μας φαίνονται πολύ "εναλλακτικές" και θα βαρεθούν τα παιδιά, είτε πολύ "υπερπαραγωγές". Ε λοιπόν εγω έχω αποφασίσει να τους δώσω τη δυνατότητα να επιλέξουν τι τους αρέσει και τι τους ταιριάζει. Ζούμε σε μια εποχή με άπειρες επιλογές και θα ειναι κρίμα ενα παιδί να διαγράψει το θέατρο ή τη μουσική ή το διάβασμα απο τη ζωή του επειδή απλά ωθήθηκε προς ενα συγκεκριμένο στυλ. Να είστε σίγουροι πως απο όλα έχουν κάτι να πάρουν.

Ιδιαίτερα απόλαυσα το διάλογο μεταξύ Λένας και Προκοπη όταν γυρίσαμε πια και συζητούσαν για τα έργα που είδαν. Οι ερωτήσεις που έκαναν ο ένας στον άλλο αλλα και οι απαντήσεις τους με έκαναν να χαμογελάω μόνη μου!

Καλημέρα σας :)

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Δοκιμάσαμε και σας προτείνουμε: Brunch για μεγάλους αλλά και μικρούςστο "Meliartos"

Πριν από δεκαπέντε περίπου μέρες είχα την χαρά να λάβω μια πρόσκληση από τον πολυχώρο "Meliartos" για ένα brunch - παιδικό πάρτυ μαζί με άλλες μαμάδες bloggers. Η χαρά μου ήταν διπλή πρώτον γιατί είχα διαβάσει για τα brunch στο Meliarto από τη σελίδα της Nannuka και ήταν ήδη στη λίστα μου με τα μέρη που θέλω να επισκεφθούμε αλλά και γιατί μέσα στις υπόλοιπες μαμάδες bloggers που θέλησαν να καλέσουν ήμουν κι εγώ! Αναγνωρίστηκα η blogger καταλαβαίνετε χαχαχαχα! Δε μπορούσα λοιπόν, παρά να μοιραστώ μαζί σας αυτή την εμπειρία μας. 

Στην πρόσκληση που έλαβα έλεγε πώς τα παιδιά θα μεταμορφώνονταν σε μικρούς σεφ για να δημιουργήσουν κουλουράκια, λαχταριστά melicakes και σοκολατένια γλειφιτζούρια. Όσοι μας ξέρετε, καταλαβαίνετε ότι από αυτό το δρώμενο, δε μπορούσαν να λείψουν τα Πολυαννάκια (τουλάχιστον τα δύο μεγάλα που είναι πιο αυτόνομα για να χαλαρώσει και η δόλια μάνα λίγο). Κι έτσι Σάββατο απόγευμα, αφού κατηφορίσαμε την Ερμού προσπεράσαμε το Πιτοπωλείο, το Γαλακτοπωλείο, το Κουζινάκι και το Καφενείο και ανεβήκαμε στον Ημιόροφο. Ανεβαίνοντας πέφτει κανείς στην πόρτα του χώρου για τα παιδιά οπότε και τα τέκνα μου με χαιρέτησαν και πήγα να βρω τις υπόλοιπες Μαμαδο-bloggers.

Όσο πίναμε τον καφέ μας με ωραιότατα κουλουράκια και κριτσινάκια, η γλυκύτατη Ιωάννα μας μίλησε για το χώρο ως έχει αλλά και για το χώρο που έχουν ονειρευτεί να φτιάξουν. Ήδη σχεδιάζονται νέες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων στους ορόφους 2-4, η μια μάλιστα αποκλειστικά αφιερωμένη στα παιδιά και στον πέμπτο και τον έκτο όροφο προγραμματίζεται να λειτουργήσει roof garden / bar-restaurant με μοναδική θέα λόγω του σημείου στο οποίο βρίσκεται ο Meliartos. 

Στη συνέχεια είδαμε τα πιτσιρίκια μας να βγαίνουν φορώντας τους σκούφους που έφτιαξαν μόνα τους και να κατευθύνονται στον πάνω όροφο, στην κουζίνα δηλαδή του εστιατορίου! ενθουσιασμός στα πλήθη! "Μαμάααα θα πάμε στην αληθινή κουζίνα, να μαγειρέψουμε!!!" Φυσικά δε γινόταν να μην δούμε τους μικρούς μας chef εν δράσει οπότε ανεβήκαμε και τους βρήκαμε σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο μέσα στην κανονική κουζίνα, ανάμεσα σε σεφ, ταψιά, φωτιές και φαγητά να ανοίγουν φύλλο για τυρόπιτα

Όπως σχολιάσαμε και με κάποιες από τις φίλες που ήμαστε εκεί, θαρραλέα κίνηση να βάζεις κόσμο στην κουζίνα σου - μας άρεσε πολύ και στα μικρά μας φυσικά ακόμη περισσότερο! Όταν εμείς φύγαμε εκείνα συνέχισαν κι έφτιαξαν και σοκολατένια μπισκότα και cake pops με χρωματιστή τρούφα, τα οποία πήραν όλα μαζί τους φεύγοντας σε μικρά σακουλάκια! Τα καμάρια μου ήρθαν με τρία σακουλάκια γιατί έφτιαξαν και για τον αδερφό τους ένα :)

Όταν κατεβήκαμε στο τραπέζι μας οι μαμάδες, μας περίμενε στρωμένο το τραπέζι του brunch με του κόσμου τα πράγματα (τα οποία ήταν και τα μισά απ' ότι έχει στα Κυριακάτικα brunches απ' ότι μάθαμε μιας κι εκεί έχει και ομελέτες κι άλλες πίτες και και και) αλλά ήταν έτοιμος και ο παιδικός μπουφές για τα πιτσιρίκια που θα κατέβαιναν πεινασμένα από τη μαγειρική. Πραγματικά ήταν όλα πολύ νόστιμα! Ξεχώρισα ένα ταρτάκι με φέτα και ντομάτα και την αραβική πίτα με τα λαχανικά και το κοτόπουλο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έφαγα και όλα τα υπόλοιπα γκουχ! γκουχ!) Συζητώντας πάλι με την Ιωάννα, μάθαμε ότι για τα πιάτα τους, χρησιμοποιούν τοπικά προϊόντα, με ονομασία προέλευσης, από παραγωγούς σε όλη τη χώρα. Συνδυάζουν παραδοσιακές συνταγές από όλη την Ελλάδα βάζοντας τις δικές τους μοντέρνες πινελιές. Κάποιες από τις βασικές πρώτες ύλες, είναι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο Λαμίας, φέτα ΠΟΠ Μυτιλήνης, αυγά αχυρώνα Άμφισσας, χειροποίητα αλλαντικά Δράμας και Καρδίτσας και πολλά άλλα. Όλα προέρχονται από επιλεγμένους Έλληνες παραγωγούς, που καλλιεργούν με μεράκι τη γη τους δίνοντας έμφαση στην ποιότητα και τη γεύση των προϊόντων τους. 

Επειδή εκτός από νόστιμα ήταν και πολλά σε ποσότητα, δημιουργήθηκε σε όλες μας η απορία τι κάνουν μετά τα brunches ή γενικά τις εκδηλώσεις με μπουφέ και προς μεγάλη μας χαρά, η Ιωάννα μας ενημέρωσε ότι έχουν συνεργασία με το ΜΠΟΡΟΥΜΕ και δεν πετιέται καθόλου φαγητό! Πολύ πολύ σημαντικό στην εποχή που διανύουμε και ενδεικτικό κατά τη γνώμη μου και της ποιότητας των ανθρώπων πίσω από το μαγαζί!

Για να ολοκληρωθεί η ευτυχία μας, μας κέρασαν και ωραιότατο λευκό κρασί Meliartos και φεύγοντας μας έδωσαν και ένα μπουκάλι νερού σήμα - κατατεθέν του μαγαζιού για δώρο! Συνολικά ήταν ένα πολύ ευχάριστο απόγευμα τόσο για μένα όσο και για τα παιδιά και φυσικά ήταν πολύ πολύ ωραία που γνώρισα επιτέλους τα πρόσωπα πίσω από κάποια blogs που μιλάμε τόσο καιρό, ξέραμε τόσα η μια για την άλλη αλλά δεν είχαμε καταφέρει να ειδωθούμε ποτέ! Αλλά τώρα που έγινε η αρχή, νομίζω ότι σύντομα θα κανονίσουμε την επόμενη συνάντηση σε κάποιο από τα Κυριακάτικα brunches - chef's party στο Meliartos. 

Να σας πω κλείνοντας ότι μέρες που είναι, οι μάγειρές ξεσκόνισαν ακόμα πιο προσεκτικά τα τεφτέρια με τις «ειδικές συνταγές» της γιαγιάς. Ακολουθώντας τη φιλοσοφία του Meliartos πάντρεψαν υπέροχα υλικά και λανσάρουν τις αγαπημένες παραδοσιακές γεύσεις με σύγχρονη φιλοσοφία και σε νηστίσιμη εκδοχή. Επίσης, χαζεύοντας λίγο στο site είδα ότι στο Καφενείο του Meliartos ο αγαπημένος μου ελληνικός ψήνεται στη χόβολη και σερβίρεται ΚΑΙ παγωμένος, πράγμα που αποζητώ χρόνια τώρα. Ακόμη ένας λόγος να ξαναπάω δηλαδή!

Υ.Γ. Αν θέλετε να δείτε πώς πέρασαν και οι υπόλοιπες της παρέας και να διαβάσετε και τη δική τους άποψη για το χώρο και το πώς περάσαμε κάντε μια βόλτα: 

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2016

Είδαμε το μαγευτικό "Ταξίδι της ζωής"

Την προηγούμενη εβδομάδα η φίλη μου η Δώρα -σούπερ ταλαντούχο παιδί επί τη ευκαιρία-  μου μίλησε για μια παράσταση που έχουν φτιάξει κάποιοι φίλοι της και παίζεται κάθε Κυριακή στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Μου έστειλε και τη σελίδα τους στο FB και μιας και έτρεχε κι ένας διαγωνισμός έπαιξα. Διαβάζοντας λίγο για την παράσταση και βλέποντας το υλικό που υπήρχε στη σελίδα ήμουν ήδη βέβαιη ότι τα παιδιά θα ξετρελαθούν! Ακροβατικά, μουσική, φωτιές όλα έδειχναν αρκούντως εντυπωσιακά!

Η χαρά μου λοιπόν όταν την Κυριακή το πρωί διαπίστωσα πως είχα κερδίσει στο διαγωνισμό ήταν μεγάλη! Ξεκινήσαμε όλο χαρά το απογευματάκι με τη Λένα και τον Προκόπη, πήγαμε στο Γυάλινο, διαλέξαμε τις θέσεις μας και περιμέναμε ανυπόμονα να ταξιδέψουμε:


Από την ώρα που άνοιξε η αυλαία παρασυρθήκαμε και ταξιδέψαμε με τους συντελεστές της παράστασης σε χρώματα, ήχους αλλά και... συναισθήματα. Γιατί εκτός από τα πολύ εντυπωσιακά ακροβατικά και την υπέροχη μουσική της Ειρήνης Αναστασίου, το ίδιο το κείμενο που έγραψε για την παράσταση ο Αντώνης Πασβάντης, είναι χωρίς υπερβολή ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! 

Το "παιδί" ξεκινάει το ταξίδι του με συμμάχους και οδηγούς τη νεράιδα της αλήθειας, το φύλακα της παιδικότητας, την ακροβάτισσα του θάρρους και το δάσκαλο. Με τη βοήθεια της καρδιάς ξεπερνάει τους φόβους του και μαθαίνει να πιστεύει στον εαυτό του. Μεγαλώνοντας, ερωτεύεται αλλά και αφήνει να εισβάλλουν στη ζωή του ο εγωισμός, η ζήλια και η πλεονεξία, ξεχνάει από που ξεκίνησε, η καρδιά του σκληραίνει, όλο δουλεύει και δεν έχει χρόνο να παίξει με την κόρη του και (όπως είπε και η Λένα) "γίνεται λίγο σαν τον Εμπενιζερ Σκρουτζ μαμά". Μόλις όμως καταφέρνει να ακούσει και πάλι την καρδιά του, όλοι οι παλιοί του φίλοι επιστρέφουν και του θυμίζουν αυτά που πραγματικά μετράνε στη ζωή: αγάπη, φιλία, κοινωνική προσφορά και αλληλοβοήθεια. 

Φυσικά και τα ακροβατικά ήταν το κάτι άλλο!!! Αντιγράφω από τη σελίδα της παράστασης στο FB:

Κορυφαίοι ακροβάτες και performers της χώρας συνεργάζονται αρμονικά και δημιουργούν μια θεαματική παράσταση που αναδεικνύει με ύφος συμβολικό τη σύνδεση της τέχνης τους με την ίδια τη ζωή, προσφέροντας σε παιδιά, νέους και ενήλικες μία μοναδική εμπειρία ψυχαγωγίας και διασκέδασης!

Φωτιές, ξυλοπόδαροι, ζογκλερικά, μονόροδα, εναέριες χορογραφίες και τολμηρά ακροβατικά θα συναρπάσουν τους θεατές που θα δουν επί σκηνής να δημιουργείται ένας καινούριος μαγικός κόσμος και θα γίνουν συνοδοιπόροι των ηρώων στο μαγικό ταξίδι τους προς την ενηλικίωση… 

Για μένα η παράσταση αυτή ήταν η έκπληξη της χρονιάς και τη συστήνω ανεπιφύλακτα! Συζητούσαμε με τα παιδιά σε όλο το γυρισμό στο σπίτι αλλά και όταν φτάσαμε που έλεγαν στο Βασίλη τι είδαμε. Μου έκανε πολλή μεγάλη εντύπωση πόσο "εύκολα" έκαναν δικά τους τα μηνύματα και πόσους παραλληλισμούς έκαναν με περιστατικά δικά τους ή δικά μας. Όλα τα οπτικά ερεθίσματα αν και σούπερ εντυπωσιακά και σίγουρα απαραίτητα, ήταν το "κερασάκι" και στην ουσία λειτούργησαν σα "δόλωμα" ώστε οι θεατές να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά. 

Βάλτε οπωσδήποτε την παράσταση αυτή στο πρόγραμμά σας!!! Το σίγουρο είναι ότι εμείς θα ξαναπάμε μιας και τα παιδιά θέλουν να δει και ο μπαμπάς τους το έργο -πάντα το ζητάνε για παραστάσεις που τα ξετρελαίνουν- . Το ακόμη πιο σίγουρο είναι ότι ο Προκόπης θα πάει στη σχολή ακροβατικών "για να μάθω αυτά που κάνει ο κύριος Αντώνης και οι άλλοι μαμά γιατί είναι επικίνδυνο χωρίς δάσκαλό και δε μπορώ να τα κάνω στην κουρτίνα, άκουσες τι είπε!!!!" 




Πληροφορίες: 

Το Ταξίδι της Ζωής 
Κυριακές στις 18:30 στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Αντώνης Πασβάντης
Πρωτότυπη Μουσική - Μουσική Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασίου

Παίζουν :
Πασβάντης Αντώνης, Σταμάτης Πακάκης, Χρόνης Tόμπορης, Αγγελική Μερεντίτη, Blake, Ειρήνη Αναστασίου
Τσέλο – Ακορντεόν : Ειρήνη Αναστασίου 
Φλάουτο-Τρομπόνι : Σταμάτης Πακάκης
Φιλική συμμετοχή : Αρετούσα Πασβάντη
Φωνή Καρδιάς : Αγγελική Παρδαλίδου

Συντελεστές
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Αντώνης Πασβάντης
Πρωτότυπη Μουσική - Μουσική Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασίου
Σκηνικά: Δημήτρης Σαρλάνης
Βοηθός Κινησιολογίας: Γιάννα Αλαμάνου
Κουστούμια : Αφροδίτη Δήμα , Δάφνη Αηδόνη 
Στίχοι τραγουδιών : Αντώνης Πασβάντης
Φωτογραφίες: Γιάννης Καλυβάς , Γιάννης Κωβαίος
Video – Trailer: Smoke and Mirrors 
Αφίσα : Καλλιόπη Βούτζαλη
Ηχογράφηση-Μίξη: Studio Ανaδυcις με τη βοήθεια του Αλέξανδρου και του Γιώργου Παντελιά
Οργάνωση: Γυάλινο Μουσικό Θέατρο
Παραγωγή:  I.D. arts www.idarts.gr 

Τιμή: 12 ευρώ γενική είσοδος , Παιδικό 10 ευρώ
Α.Μ.Ε.Α/κάρτες ανεργίας/ομαδικό: 8 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

Εσύ θα φτιάξεις "Ένα Σακίδιο για το δρόμο";

Το σημερινό ποστ δε χρειάζεται καμία εισαγωγή. Έχει μόνο σκοπό να σας παρασύρει να μπείτε κι εσείς σ' αυτό το κύμα ανθρωπιάς κι αλληλεγγύης που ευτυχώς ανθίζει γύρω μας σε πείσμα των κυβερνήσεων, κρατούντων, όπως θέλετε πείτε το. Δε νομίζω πως υπάρχει πια κανείς που να μένει ανεπηρέαστος από το δράμα των προσφύγων και όλο και πιο συχνά βλέπω, ακούω και διαβάζω γύρω μου για ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν. Ούτε θα σας πω τα τετριμμένα περί της δικής μας προσφυγικής καταγωγής, παρόλο που κάθε φορά που βλέπω τα μωράκια στις βάρκες σκέφτομαι πως κι η δικιά μου η γιαγιά κάπως έτσι ήρθε στην Ελλάδα.

Καιρό τώρα, σκεφτόμουν ότι πρέπει να κάνω κάτι παραπάνω από τα ρούχα και παπούτσια των παιδιών που δίνω. Παρόλα αυτά, βολεμένη στο συννεφάκι μου, "ναρκωμένη" από τα ΜΜΕ και φοβισμένη για το πώς, πού και τι, απλά καθόμουν. Παρακολουθούσα όλες τις δράσεις, φίλων και γνωστών και σιγά σιγά ο καναπές μου ήταν πολύ άβολος κι όλο και μ' έδιωχνε! Έγινε αρκετή συζήτηση αυτές τις μέρες στο FB και αλλού για το αν όσοι εθελοντικά βοηθάνε κλπ. κάνουν καλά που το αναρτούν στα κοινωνικά δίκτυα ή όχι, αν είναι ναρκισσισμός και διάφορα άλλα τέτοια χαζά. Η απάντηση σε όλα αυτά είναι μια και την έγραψε πολύ σωστά προχθές η φίλη μου η Ρούμπη εδώ.

Όταν λοιπόν έπεσα πάνω στη δράση "Ένα Σακίδιο για το δρόμο", είπα αμέσως πως αυτή είναι η ευκαιρία μου να κάνω κάτι για αυτά τα παιδάκια! Να σταματήσω απλά να κοιτάω και να λυπάμαι και να κάνω κάτι, έστω μικρό! Κι επειδή εμείς οι Μαμαδo-bloggers κάνουμε κατά καιρούς και ομαδικές δράσεις, σκέφτηκα να παρασύρω κι άλλους μαζί μου και ανέβασα το event στην ομάδα μας λέγοντας ότι αναλαμβάνω να συγκεντρώσω εγώ τα σακίδια και να συνεννοηθώ με την ΠΑΡΕΑ για την παράδοσή τους. Και ξέρετε κάτι μυστήρια πράγματα; Η αγάπη και η αλληλεγγύη δένουν μαγικά και φτιάχνουν απίστευτες αλυσίδες! Έτσι τώρα ήδη έχουμε μαζευτεί καμιά 10αριά που θα φτιάξουμε σακίδια. Συζητούσαμε λοιπόν μήπως κάναμε ομαδική παραγγελία για αδιάβροχα τύπου poncho που πρέπει να περιλαμβάνουν τα σακίδια και έστειλα mail σε μια τυχαία εταιρεία στην Κομοτηνή που βρήκα στο internet. Σας πληροφορώ ότι ο άνθρωπος με πήρε τηλέφωνο το ίδιο απόγευμα και πριν δέκα λεπτά παρέλαβα 20 πλαστικά αδιάβροχα τύπου poncho χωρίς καμία χρέωση! Δε δέχτηκε ούτε καν να του πληρώσω τα μεταφορικά και βρέθηκα να κλαίω και να γελάω σαν τη χαζή στο τηλέφωνο με έναν άγνωστο Τετάρτη απόγευμα! Τι λέτε, θέλετε να γίνετε κι εσείς κρίκος της αλυσίδας μας; Η προθεσμία μας για τα σακίδια είναι 20/3 και (εκτός από το αδιάβροχο που στα 20 σακίδια το έχουμε ήδη καλύψει) το σακίδιο σας πρέπει να περιέχει: 

1) Καπελάκι για τον ήλιο
2) Ένα μικρό παιχνιδάκι 
3) Φακό 
4) Σφυρίχτρα
5) Αδιάβροχο τύπου poncho
6) Σετ χρώματα ζωγραφικής 
7) Μπλοκ ζωγραφικής ( ή μερικές σελίδες Α4 )
8) Μωρομάντηλα
9) Χυμό
10) Οδοντόκρεμα / οδοντόβουρτσα
11) Μπισκότα
12) Μερικά μπαλόνια

Εξω από ΚΑΘΕ σακίδιο, παρακαλούμε γράφετε αν είναι για ΑΓΟΡΙ ή ΚΟΡΙΤΣΙ !!!!!!

*Προαιρετικά μπορείτε να προσθέσετε:
1) Κουτάκι πρώτων βοηθειών 
2) Κάλτσες
3) Βούρτσες / χτένες
4) Λαστιχάκια για τα μαλλιά 

Αν θέλετε να στείλετε κι εσείς ένα σακίδιο επικοινωνήστε μαζί μου!!!

Κι αν ακόμη δε σας έπεισα, δείτε παρακάτω πώς η απόσταση από χαμόγελο σε χαμόγελο είναι μονάχα μερικά χέρια δρόμο, όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο φίλος μου ο Γιώργος:

Οι φωτογραφίες από την παράδοση στον Πειραιά είναι του Θανάση Δημάκη
Την Πέμπτη 4 Μαρτίου 12 άνθρωποι συνεργαστήκαμε για να μαζευτεί, να συσκευαστεί, να μεταφερθεί, να δοθεί και να διανεμηθεί ένας τόνος πορτοκάλια. Διαβάστε περισσότερα εδώ  

 

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Valentine's: ευκαιρία για γιορτή!

Γειά σας γειά σας! Άμα παιδί μου το έχεις το party animal και το ψώνιο της διοργάνωσης μέσα σου, κάθε μέρα είναι ευκαιρία για γιορτή. Οπότε καταλαβαίνετε ότι ολόκληρος Βαλεντίνος, δε μπορούσε να περάσει απαρατήρητος στο Πολυαννόσπιτο. Για την ακρίβεια το story έχει ως εξής: Πρωτοχρονιά, βρεθήκαμε οι δυό μας με τον καλό μου για γάμο φίλων αγαπημένων στη Λάρισα και θυμήθηκα τι ωραία που περνάμε μόνο οι δυό μας και πώς είναι να τρως και να πίνεις το ποτό σου χωρίς να κυνηγάς πιτσιρίκια. Ο καθένας μόνος του βγαίνουμε, αλλά οι δυό μας παρέα είχε καιρό να μας τύχει οπότε... μου μπήκε η ιδέα! Θα κάναμε Valentine's dinner και μάλιστα με κουνιαδάκια και κουμπαράκια της ιδίας φάσης ώστε και τα 4 ζευγάρια να θυμόμαστε την Π.Π. (προ παιδιών) εποχή. Καθώς καταλαβαίνετε έπρεπε να κλειστούν οι γιαγιάδες εγκαίρως, έκανα προφορικά τις σχετικές ανακοινώσεις και φυσικά 1 μήνα πριν έστειλα και την πρόσκληση

Είχα αρχίσει να σκέφτομαι μενού, εκτυπώσιμα, διακόσμηση κλπ. και τότε τσουπ! στην ομάδα μας στο πάτσγουορκ έπεσε η ιδέα να κάνουμε κάτι με θέμα βαλεντινιάτικο! Άδραξα λοιπόν την ευκαιρία να μπω στο team που θα έφτιαχνε κάτι κι έτσι να'σου το ράνερ έτοιμο ένα μήνα πριν. Αν θέλετε μπορείτε να δείτε και όλες τις πολύ ωραίες δημιουργίες της ομάδας εδώ στο υπέροχο βιντεάκι που έφτιαξε με πολλή αγάπη η Κατερινούλα μας. Να σας πω δε σε αυτό το σημείο, ότι αυτός ο πυρετός που με έπιασε ένα μήνα πριν και το τέλειωσα ήταν σωτήριος καθώς τελικά μια μέρα πριν, την ίδια μέρα του δείπνου ως τις 16:00 αλλά και τις δύο επόμενες ημέρες δούλευα εκτάκτως κι έτσι τελικά όλα τα υπόλοιπα έγιναν σε 3 ώρες (χωρίς καμία υπερβολή). Άρα σε αυτή την ανάρτηση σας έχω και πανεύκολο αλλά εντυπωσιακό δείπνο για 8 σε 3 ωρίτσες! Ας τα πάρουμε ανά κατηγορία λοιπόν.


Διακόσμηση - Δωράκια καλεσμένων: Το βασικό κομμάτι της διακόσμησης ήταν το ράνερ που έφτιαξα με τα χεράκια και τη ραπτομηχανούλα μου. Είχα σκεφτεί δε με ασορτί υφάσματα να φτιάξω και 8 σουβέρ, τα οποία θα ήταν και το δώρο του κάθε καλεσμένου. Έλα μου όμως που δεν τα έκανα ένα μήνα πριν και μετά προέκυψε η δουλειά και ξεχάστηκαν. Οπότε προς στιγμήν πάγωσε η ιδέα του δώρου. Μετά η αγαπημένη Σοφία έγραψε αυτό το καταπληκτικό post κι έτσι αποφάσισα να τυπώσω τις funny valentine cards και να δώσω 2 σε κάθε ζευγάρι ώστε την επόμενη (μιας και το δείπνο ήταν παραμονή του Αγίου) ακόμη κι αν δεν είχαν φροντίσει για δωράκι να έχουν κάτι να ανταλλάξουν! Επιπλέον όταν πήγα στο ανθοπωλείο να πάρω λίγα λουλούδια για το τραπέζι μου ήρθε η ιδέα: πήρα 3 γλαστράκια κυκλάμινα στα χρώματα του ράνερ και φεύγοντας έδωσα ένα σε κάθε ζευγάρι. Οπότε: και διακόσμηση και δωράκι 2 σε 1. Έβγαλα και το καλό σερβίτσιο, προικούλα του καλού μου και.... τατάν!



Μενού: Στο γάμο που σας έλεγα στην αρχή, είχαμε φάει μια καταπληκτική μακαρονάδα με γαρίδες και μπισκ αστακού. Όταν ρώτησα το Β. τι να φτιάξω μου είπε μια τέτοια μακαρονάδα ή μια περίπου τέτοια μακαρονάδα. Αφού λοιπόν προσάρμοσα το μενού στο budget μας, έφτιαξα τα εξής πολύ γρήγορα (συγκεκριμένα μεταξύ 18:00 και 20:30 το απόγευμα):


Ανάμεικτη σαλάτα δική μου. Στη σαλάτα δε, έκανα και μια τσαχπινιά: έκοψα τα αγγούρια και τα ραπανάκια με κουπ πατ καρδούλα (να' ναι καλά το pinterest) κι έτσι βάλαμε λίγες καρδούλες ακόμη στη βραδιά μας! Για το γλυκό, παρήγγειλα στη Ν. να φτιάξει το θεϊκό cheesecake της και για το κρασί μας εμπιστεύτηκα τον κουμπάρο Α. που με δικαίωσε με τις επιλογές του!!!


Διασκέδαση: Χαζεύοντας στο pinterest και σε διάφορα ξένα blogs όταν οργανωνόμουν είχα βρει απίστευτες Αμερικανιές που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Παρόλα αυτά αποφάσισα να το "εξελληνίσω" λίγο το πρόγραμμα κι έτσι ζήτησα σε όλους να φέρουν το άλμπουμ του γάμου τους για να τα δούμε και να θυμηθούμε ιστορίες, ξήλωσα μια παλιά κορνίζα για να την κάνουμε photobooth (επίτηδες σχετικά μικρή για να στριμωχτούμε να χωρέσουμε) και για μετά το γλυκό είχα σχεδιάσει (μετά από πολύ debate με το Β. μιας κι εγώ ήθελα το Notebook ή το PS I love you) προβολή του Love Actually! Τα δύο πρώτα πλάνα μου πήγαν εξαιρετικά!!! Κάτι το κρασί, κάτι τα άλμπουμ, κάτι λόγω της ημέρας, πιάσαμε μια φοβερή κουβέντα για το πώς γνωρίστηκε το κάθε ζευγάρι κλπ κλπ. που να σας τα λέω!!! Μαγικά!!!! Όπως επίσης πολύ το διασκεδάσαμε και με το photo booth μας. Όσο για το τρίτο μέρος της διασκέδασης, την προβολή της ταινίας δηλαδή, αναβλήθηκε μιας που το ένα έφερε το άλλο και βρεθήκαμε 12 η ώρα στο ΚΥΤΤΑΡΟ για live Μπίγαλη - Πωλίνα - Χαριτοδιπλωμένου κλείνοντας έτσι τη βραδιά μας χορεύοντας και γελώντας αγκαλιασμένοι! Mission Valentine accomplished!


Και να σας πω ένα μυστικό; Το ξέρω ότι δεν ήταν ανάγκη να είναι του Αγίου Βαλεντίνου για να βρεθούμε και για να ετοιμάσω μια όμορφη βραδιά για εμάς και τους φίλους μας. Παρόλα αυτά, το ότι ήταν του Βαλεντίνου, αποτέλεσε μια ωραία αφορμή, ένα επιχείρημα παραπάνω για όλο αυτό! Παρόλα αυτά, μπορεί και θα ξαναγίνει και χωρίς το Βαλεντίνο. Οκ, ίσως χωρίς τα αγγούρια- καρδούλες και το photobooth αλλά και πάλι, πού ξέρεις;;;; Το θέμα είναι να βρίσκουμε (όλοι μας) αφορμές για να βρισκόμαστε με φίλους, για να θυμόμαστε ωραίες στιγμές αλλά και να δημιουργούμε και καινούριες! 









Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

Ένα τρελλό τρελλό τζιτζικοπάρτυ!

Χθες ξεκινήσαμε με τη Λένα να οργανώνουμε και να σχεδιάζουμε το πάρτυ για τα δεύτερα γενέθλια του Γιώργη και συνειδητοποίησα ότι έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος και ακόμη χρωστάω την ανάρτηση για το πάρτυ των πρώτων γενεθλίων με θέμα... το τζιτζίκι! Και γιατί τζιτζίκι? Γιατί αφού γεννήθηκε ο... μπούμπης όπως μέχρι τότε τον φωνάζαμε, απέκτησε μια λατρεία για το τραγούδι "Τζιτζίκια" που του τραγουδούσε η Μάν(ι)α κι απ' το πολύ το "τζι και τζι και τζι" του έμεινε και τον φωνάζουμε ακόμη και σήμερα τζιτζίκι!!!

Άλλωστε ο χώρος που θα κάναμε το  πάρτυ, ο κήπος της γιαγιάς στο Λαγονήσι ήταν ιδανικός και απόλυτα ταιριαστός!!! Το επόμενο βήμα λοιπόν ήταν να αναθέσω την "επικίνδυνη αποστολή" εκτυπώσιμα τζιτζικοπάρτυ στην (έμπειρη πια με μένα που έχει μπλέξει) φίλη Ειρήνη του LifestoryPrints. Ομολογώ ότι με ελάχιστες παρεμβάσεις από πλευράς μου, μεγαλούργησε. Φτιάξαμε πρόσκληση και αφισάκι καλωσορίσματος, ετικέτες για τα μπουκαλάκια, toppers για το finger food, banner με το όνομα, σημαιάκια για καλαμάκια, καπελάκια και ευχαριστήρια tags για τα δωράκια των καλεσμένων μας. Και εννοείται όλα με χαμηλό κόστος εντός του budget που είχα στο μυαλό μου για το πάρτυ:


Επίσης μας σχεδίασε στάμπες για μπλουζάκια που στη συνέχεια τύπωσε σε ύφασμα και έραψε η σούπερ Μάν(ι)α που φόρεσε και ο Γιώργης και ο αδερφός του, απλά λόγω ψύχρας τους τα έβαλα πάνω από τα μπουφάν και ήταν λίγο σαν ανθρωπάκια της Michelin! Επιπλέον, με τη βοήθεια της (μόνιμης συμμάχου σε κάτι τέτοια) συννυφάδας Ράνιας και των κοριτσιών μας, φτιάξαμε για όλους (μικρούς και μεγάλους καλεσμένους) photo props - κεφάλια εντόμων με κεραίες. Η σούπερ Ράνια φρόντισε και για την πινιάτα τζιτζίκι που έδεσε τέλεια με το υπόλοιπο σκηνικό. Ομολογώ ότι ο κήπος της τζιτζικοπρογιαγιάς ήταν ιδανικός και σίγουρα χάρισε πολύ στο όλο στήσιμο του πάρτυ τι λέτε κι εσείς;  


Για το φαγητό αλλά και το γλυκό επιστρατεύτηκε η βοήθεια της σούπερ Μάν(ι)ας κι έτσι φτιάξαμε: σουφλέ ζυμαρικών, κοτομπουκιές σπιτικές, μπιφτεκάκια, σουβλάκια λαχανικών. Η τζιτζικοπρογιαγιά έφτιαξε τη γνωστή της σπανακοτυρόπιτα και ο σούπερ μπαμπάς (μου) ανέλαβε να ψήσει πίττες και κρέας στην ψησταριά για όλα τα μικρά και μεγάλα ζουζούνια του πάρτυ! Η τούρτα ήταν η κλασσική οικογενειακή συνταγή και είχε σχήμα άσσου αφού ήταν τα πρώτα γενέθλια! Γύρω γύρω χρωματίσαμε καρύδα πράσινη και την απλώσαμε να φαίνεται σα γρασίδι και πάνω στη τούρτα με τα διάσπαρτα μυγδαλάκια σα βουναλάκια από χώμα βάλαμε διάφορα ζουζούνια με ένα χοντρουλό τζιτζίκι πρώτο και καλύτερο Όπως βλέπετε ο εορτάζοντας το καταευχαριστήθηκε:


Για τη διασκέδαση των παιδιών (και όχι μόνο όπως μαρτυράνε τα ντοκουμέντα) επίσης μονόδρομος η επιλογή μας: Παιδικά Γλέντια και η πολυαγαπημένη Φωτεινή σε ρόλο μελισσούλας - φίλης του εορτάζοντα τζίτζικα. Στο ήδη εξαιρετικό πρόγραμμά της, ζήτησα από τη Φωτεινή και ενσωματώσαμε ένα κυνήγι θησαυρού που είχα ετοιμάσει. Είχα κρύψει διάφορα πλαστικά ζουζούνια σε όλο τον κήπο και με τη βοήθεια της μελισσούλας οι ομαδούλες που έβρισκαν τα ζουζούνια τους, έπαιρναν κι από ένα σοκολατένιο γλειφιτζούρι! Ο καθένας κρατούσε σαν αναμνηστικό δωράκι και τα ζουζούνια που είχε ανακαλύψει. Τα πιτσιρίκια τρέχανε πάνω κάτω και ψάχνανε χαρούμενα και γενικά το διασκέδασαν πολύ! Φυσικά δε θα μπορούσε να μην ολοκληρωθεί το πρόγραμμα με face painting. Ευχαριστούμε πολύ Φωτεινή για όλα όπως πάντα!!! Μετά τη Φωτεινή, εννοείται ότι το γλέντι συνεχίστηκε με σπάσιμο της πινιάτας και πολύ παιχνίδι στον κήπο μέχρι τελικής πτώσης!


Τα δωράκια των καλεσμένων μας, ήταν ανά οικογένεια κι όχι ένα για κάθε παιδάκι και ήταν ένα dvd που μέσα είχε την ταινία Μυρμήγκια αλλά και τα τραγούδια από δύο πολυαγαπημένες θεατρικές παραστάσεις: το Τζιμ το τζιτζίκι και την Ακρίδα που δεν μπορούσε να πει το Ρο. Η δεύτερη ειδικά, φανταστικά τραγούδια με τα οποία στήνουμε ολόκληρα πάρτυ μόνοι μας στο σπίτι! Μετανιώνω μόνο που όταν παρήγγειλα στην Ειρήνη τα εκτυπώσιμα δεν είχα καταλήξει στο δωράκι και δε φτιάξαμε αυτοκόλλητα για τα cd. 


Ο καιρός αν και με λίγη ψύχρα, στάθηκε σύμμαχός μας και περάσαμε μικροί μεγάλοι πολύ όμορφα, παρεΐστικα και με πολλή αγάπη! Νομίζω δε θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει καλύτερο καλωσόρισμα στην Άνοιξη αν και ήταν μόλις Απρίλης. Δε χρειάζεται και κάτι παραπάνω άλλωστε και ο μικρός εορτάζοντας περιχαρής έτρεχε από αγκαλιά σε αγκαλιά αλλά και από πιάτο σε πιάτο χιχιχιχιχι!

Αχ, ωραία ήταν τώρα που τα θυμήθηκα. Για φέτος έχω διάφορες ιδέες και μεγαλεπίβολα σχέδια και ελπίζω ο καιρός να μου κάνει και φέτος τη χάρη. Πάω να εκτυπώσω τη λίστα οργάνωσης πάρτυ του Ανθομέλι και ξεκινάω, έχω μόνο δύο μήνες η μάνα blogger και δεν ξέρω αν θα προλάβω!!!