Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Όταν η Παραμυθοκουζίνα έρχεται στο σπίτι

Ο κακός πρίγκηπας που μεταμορφώθηκε από μια μάγισσα 
(ένα παραμύθι που "μαγείρεψε" η Λένα*)


Ήταν παλιά ένας καλός πρίγκηπας που μια κακιά μάγισσα τον μεταμόρφωσε σε κακό κι έβαλε και 4 κακά πουλιά να τον ακολουθούν. Στο δρόμο του βρήκε αστέρια και πολλά μαγικά διαμάντια. Τα διαμάντια συνδέονταν με ένα κόκκινο καλώδιο και δίπλα τους ήταν ένα πολύ περίεργο κόκκινο αστέρι. Ακολούθησε τα διαμάντια και βρέθηκε μπροστά σε μια όμορφη πριγκίπισσα. 

Η πριγκίπισσα μόλις τον είδε τον ερωτεύτηκε, λύθηκαν τα μάγια, ξαναέγινε καλός και παντρευτήκανε. Έφτιαξαν ένα βασίλειο, μοίρασαν στο λαό τους τα διαμάντια και έμειναν βασιλιάς και βασίλισσα καλοί για πολλά πολλά χρόνια. Ο λαός τους ήταν πάντα ευτυχισμένος και χαρούμενος κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.   

* Εκτός από τις ξυλομπογιές και τα χρωματιστά καλαμάκια, οι δύο φιγούρες που χρησιμοποίησε η Λένα ήταν από τις φιγούρες που δίνονταν μαζί με το πρόγραμμα και το cd της εξαιρετικής παράστασης "Η Χιονάτη και οι Εφτά Νάνοι" του θίασου του Η. Καρελλά, που είδαμε το χειμώνα στο ΤΡΙΑΝΟΝ

Είμαι σίγουρη ότι όλοι ξέρετε ή τουλάχιστον εχετε ακούσει την Παραμυθοκουζίνα του καταπληκτικού και πολυπράγμωνα Κώστα Στοφόρου (ή κυρίου Κώστα όπως λέει και η Λένα). Μπορείτε να δείτε το blog της Παραμυθοκουζίνας εδώ ή να την ακολουθήσετε στο Facebook εδώ. Εμείς είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε έναν κύκλο της Παραμυθοκουζίνας και να μαγειρέψουμε ένα παραμύθι στη Magenta το Δεκέμβρη που μας πέρασε και πραγματικά μαμά και κόρη ενθουσιαστήκαμε. Χρησιμοποιώντας την τράπουλα των παραμυθιών (την οποία πρέπει σύντομα να αποκτήσουμε) τα παιδιά σε τρεις συναντήσεις με τη βοήθεια του Κώστα Στοφόρου και της εικαστικού Σταυρούλας Καζιάλε έφτιαξαν και ζωγράφισαν ένα καταπληκτικό παραμύθι. Αν θέλετε μπορείτε να το δείτε εδώ

Ο κύριος Κώστας παραμυθομαγειρεύοντας στη Magenta
Πέρα από τον ενθουσιασμό της Λένας, η όλη διαδικασία μου άρεσε κι εμένα πάρα πάρα πολύ. Τραβώντας μια μια κάρτα τα παιδιά καλούνται να αποφασίσουν για την εξέλιξη της ιστορίας τους και να δώσουν τη δική τους τροπή. Είναι ένας εκπληκτικός τρόπος να εξασκήσουν τα παιδιά τη φαντασία τους, να περάσουν όμορφα με τους γονείς τους και να δημιουργήσουν κάτι δικό τους. Είναι μοναδικό πώς ξεκινάνε κάτι και προσθέτοντας στοιχεία το ένα μετά το άλλο, φτιάχνουν κάθε φορά μια πρωτότυπη και εξαιρετική ιστορία. Απόδειξη του πόσο καλά πέρασε και πόσο της έμεινε αυτή η διαδικασία, το ότι χθες έξι μήνες μετά εκεί που ξεκίνησε να κάνει μια ζωγραφιά μου είπε: "Μαμά θες να μαγειρέψουμε ένα παραμύθι όπως στην Παραμυθοκουζίνα? Πότε θα ξανακάνει ο κύριος Κώστας να πάμε πάλι?" Κι έτσι ζωγραφίζοντας και παίζοντας και φτιάχνοντας την ιστορία περάσαμε πάνω από μια ώρα πολύ πολύ ευχάριστα. Εντάξει, δεν είναι το πιο πρωτότυπο παραμύθι που έχετε διαβάσει αλλά.... είναι δικό μας και το αγαπάμε πολύ. Άλλωστε απολαύσαμε τόσο τη διαδικασία! 

Αν θέλετε κι εσείς να ζήσετε την εμπειρία της Παραμυθοκουζίνας έχετε την ευκαιρία την Παρασκευή 4/7/2014 στο Πόρτο Ράφτι που θα στηθεί με θέμα "Παραμυθο-SOS-τε τις παραλίες!!!".  Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ

Μέχρι τώρα ένα από τα αγαπημένα μας παιχνίδια με τα παιδιά ήταν να αλλάζουμε τα λόγια σε γνωστά τραγούδια και να βάζουμε δικά μας (με μεγάλα μας χιτάκια τα "Βγαίνει ο μπομπίκος ο ψαράς, Μπούμπη μπούμπη είσαι εδώ κλπ. κλπ.) Από προχθές το απόγευμα όμως νομίζω ότι μας κόλλησε και καινούρια συνήθεια και το βλέπω τα παραμύθια μας να γίνονται σύντομα τόμος!  

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Η Πολυάννα μαμά - και τώρα πού τα αγόρια γίναν δυο; (bonus ατάκες του μεγάλου)

Από την πρώτη στιγμή που έμαθα ότι είμαι έγκυος άρχισα να σκέφτομαι πώς θα γίνει να αποφύγω το ο Προκόπης να γίνει παιδί - σάντουιτς. Όταν μάθαμε δε ότι το μωρό που έρχεται είναι αγόρι, οι ανησυχίες μου εντάθηκαν. Σε φιλική παρέα όταν ρώτησα ένα φίλο παιδοψυχολόγο πώς θα το αποφύγω μου είπε "Δε μπορείς, συμβαίνει". 

Όλοι με ρωτάνε απ' όταν γεννήθηκε ο μπούμπης πώς το έχουν πάρει τα παιδιά κι αν ο Προκόπης ζηλεύει (γιατί η Λένα είναι πιο μεγάλη, το έχει ξαναζήσει κλπ. κλπ.). Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι το έχει πάρει μια χαρά κι ότι με το μικρό είναι πολύ εντάξει. Δεν έχουμε επιθέσεις, χτυπήματα και τέτοια. Θέλει όμως ανά πάσα στιγμή να βεβαιώνεται ότι η θέση του παραμένει η ίδια όπως επίσης και η στάση μας απέναντί του. Δοκιμάζει διαρκώς να δει αν εξακολουθεί να είναι κι αυτός προτεραιότητα για μας κι έτσι ζούμε συχνά πυκνά σκηνές από κόμικ όπου εγώ με το μπούμπη "κρεμασμένο" στην κυριολεξία στο στήθος μου,βάζω χυμό, δένω κορδόνια, βοηθάω με το ντύσιμο και φυσικά έχω πια μαστερ στο "θηλάζω με το μωρό στην αγκαλιά και τον Προκόπη στο σβέρκο" - μα αλήθεια δεν πιάνει για γιόγκα ή πιλάτες τουλάχιστον? - 

Επίσης ενώ όσο ήταν οι δυό τους με τη Λένα κοιμόταν πάντα πρώτος το βράδυ, τώρα περιμένει να κοιμηθούν η Λένα και το μωρό, κάθεται ένα τέταρτο με μένα και το Βασίλη και μετά κοιμάται σαν πουλάκι. Αυτό το ένα τέταρτο του είναι αρκετό έχω καταλάβει ώστε να σιγουρευτεί για τη θέση του στην οικογένεια, να χαρεί την αποκλειστικότητα και από τους δυό μας και να κοιμηθεί ήσυχος ότι ο θρόνος του είναι ακόμη δικός του. 


Είναι απίστευτο πόσο πολύ έχει μεγαλώσει και πόσο παιδάκι έχει γίνει πια. Όταν τον είδα γυρνώντας από το μαιευτήριο ξαφνικά μου φάνηκε τεράστιος Το μέχρι χθες μωράκι μου είχε γίνει ολόκληρος άντρας. Η δε γλώσσα του έχει λυθεί απίστευτα και μας στέλνει κάθε φορά με τις ατάκες του. Ακολουθεί μικρό δείγμα:    






1. - Προκόπη τι θα φας?
   - Μπιφτεκέδες μαμά (κεφτέδες από το μεσημέρι)

2. Προσπαθεί να κάνει το "Έχω μια σαρδελίτσα" στο πόδι του μωρού και τον ακούω:
"Έχω μια κατσαρίδα... Της βάζω ριγανίτσα...."

3. Τον κοιτάει η Λένα μόλις τον έχω κάνει μπάνιο και ντύσει: "Υπέροχος! Υπέροχος!". Την κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω και της απαντάει: "Υπέρηχη! Υπέρηχη!!!!"

Δεν ξέρω αν θα γίνει παιδί σάντουιτς με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογία του και για τη μεταξύ μας σχέση. Προσπαθούμε να δίνουμε και στα τρία την αγάπη, το χρόνο και τη σημασία τους. Και όταν τον ακούω να λέει: "Ελάτε να κάνουμε μια αγκαλιά ΟΛΗ η οικογένεια Κιούση!" ή το αγαπημένο όλων στην οικογένεια κοιτώντας το μωρό με λατρεία: "είσαι τόοοσο λυκούλης (γλυκούλης), ξέρω ότι είμαστε σε καλό δρόμο κι ας του ξεφεύγει και καμιά τσιμπιά καμιά φορά....

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Η Πολυάννα μαμά - η ελίτσα μεγαλώνει :-)

Η Λένα από μηνών ακόμη έβγαλε μια ελίτσα χαμηλά στη μέση. Κρυβότανε στην πάνα η ελίτσα και σε κάθε αλλάγή, μπανάκι ή μασαζάκι της έδινα κι ένα φιλί. Η Λένα μεγάλωνε κι η ελίτσα όλο και ανέβαινε πιο ψηλά. Προχθές στις επιδείξεις του κολυμβητηρίου, συνειδητοποίησα πώς η ελίτσα έχει φτάσει στην ωμοπλάτη της, πόσο μεγάλωσε η γοργονίτσα μας....

Την κοιτούσα από τις κερκίδες με καμάρι να περιμένει τη σειρά της, να μιλάει με τους φίλους της αλλά και να μας ψάχνει με το βλέμμα. Δεν το πίστευα όταν την άκουσα να λέει δυνατά το όνομά της στο μικρόφωνο - ενώ εγώ περίμενα πώς θα ντραπεί και θα το πει μέσα από τα δόντια - και φυσικά βούρκωσα την ώρα που την είδα να κολυμπάει με τη σανίδα της κι ας μην κολυμπούσε ευθεία! Έλαμψα μαζί της όταν όλο χαρά μου έδειξε το μετάλλιό της  και γέλασα όταν μου είπε ότι πια είναι αληθινή γοργόνα!!!

Και σήμερα, πήγα και την έγραψα στο Νηπιαγωγείο!!! Της το είπα το πρωί πριν φύγει για τον παιδικό και γούρλωσε τα μάτια της όλο χαρά! "Στο κανονικό σχολείο θα με γράψεις μαμά? Το μεγάλο, στην πλατεία? Τέλεια!!!!" 

Πέρασα την πόρτα του νηπιαγωγείου, χάζεψα λίγο τη μικρή παιδική χαρά και το κηπάκι στην αυλή κι όσο περίμενα τη σειρά μου για την εγγραφή έριξα μια κλεφτή ματιά στην τάξη της. Και σκέφτηκα το Σεπτέμβρη που ο χώρος θα γεμίσει παιδάκια και φωνούλες που θα κάνουν την αρχή τους στο μεγάλο κανονικό σχολείο όπως λέει και η Λένα όλο χαρά. (Μετά βέβαια σκέφτηκα τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος και πόσο εύκολα και γρήγορα τους ψαλιδίζει αυτή τη χαρά αλλά αυτά είναι για άλλο ποστ). Την έγραψα όλο συγκίνηση και έδωσα ραντεβού το Σεπτέμβρη με τις νηπιαγωγούς :-) Κάτι τέτοιες ώρες που συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα μεγαλώνουν μου έρχεται πάντα στο μυαλό αυτό το ποστ της Άσπας. 960 Σάββατα και ήδη έχουμε περάσει κάποια. Έχοντας δε τώρα και το μωρό, ξαφνικά η Λένα έγινε η μεγάλη ενώ τώρα κλείνει μόλις τα 5 και το Σεπτέμβρη θα πάει απλώς νήπιο. Κι όμως για κείνη είναι το πρώτο σκαλοπατάκι στην πορεία της να μεγαλώσει. Κι εμείς θα είμαστε εκεί να τη στηρίζουμε και πάνω απ'όλα να την καμαρώνουμε. Καλή αρχή γοργονίτσα μας!!!

Στα πρακτικά τώρα. Σε περίπτωση που κι εσείς θέλετε να κάνετε εγγραφή στο νηπιαγωγείο καταρχήν βιαστείτε γιατί τελειώνουν την Παρασκευή :-) Επίσης να ξέρετε ότι χρειάζεστε τα εξής: 

α) Πιστοποιητικό γέννησης που να έχει εκδοθεί τους τελευταίους 3 μήνες 
β) Το βιβλιάριο υγείας του παιδιού για να ελεγχθούν τα εμβόλια
γ) Το Ατομικό Δελτίο Υγείας μαθητή που μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ συμπληρωμένο από παιδίατρο 
δ) Αποδεικτικό διεύθυνσης κατοικίας
ε) Υπεύθυνη Δήλωση (σας τη δίνουν στο νηπιαγωγείο) στην οποία αναφέρετε όλους όσους θα έχουν δικαίωμα να πάνε το παιδί στο σχολείο ή να το πάρουν από το σχολείο. 

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Η επιστροφή της Πολυάννας και μια αγαπημένη συνήθεια

Καλέ πότε πέρασαν 9 μήνες που έχω να γράψω; Εννιά μήνες που μέσα στη μέρα σκέφτηκα άπειρες αναρτήσεις κι όμως δεν έγραψα καμία. Σήμερα όμως είναι η μέρα της επιστροφής! 

Χάθηκα λίγο. Κάτι η δουλειά μέχρι που σταμάτησα που ήταν παραπάνω από πολλή και ζόρικη αν και αγαπημένη, κάτι η αναγκαστική ξάπλα που με έβαλε ο μπούμπης μέχρι να γεννηθεί για να αποφύγουμε πρόωρους τοκετούς, κάτι η γύρω μας κατάσταση, ε λίγο και οι ορμόνες, πολύ θέλει η blogger να κρυφτεί για λίγο?

Εχθές όμως ξεκίνησα μια αγαπημένη ετήσια συνήθεια που θέλησα πολύ να τη μοιραστώ μαζί σας και με αυτή δειλά δειλά να κάνω την επιστροφή μου στη μπλογκογειτονιά. Οπότε σας έλειψα δε σας έλειψα να΄μαι! 

Καθώς φτάνει ο Ιούλιος που είναι τα γενέθλια των δύο μεγάλων (αχ πότε γίνανε μεγάλα τα παιδάκια μου καλέ!?!?) άρχισα να συγκεντρώνω τις φωτογραφίες για τα αλμπουμάκια τους. Κάθε Ιούλιο τους φτιάχνω από ένα μικρό ψηφιακό άλμπουμ με την εξέλιξή τους το χρόνο που πέρασε, τις σημαντικές γιορτές, ιδιαίτερες στιγμές κλπ. Τα χωρίζω ως εξής: 


12 φωτογραφίες - 1 για κάθε μήνα (συνήθως ίδια η κοντινή ημερομηνία κάθε μήνα)
Χρονικά τις μεγάλες γιορτές - επετείους (Χριστούγεννα, Πάσχα, Καθαρά Δευτέρα κλπ. κλπ.)
Σημαντικές στιγμές της χρονιάς που πέρασε (π.χ. περπατόπιττα όταν περπάτησαν, 1η φορά σχολείο, παραστάσεις κλπ.)
Στιγμές με τα αδερφάκια
Στιγμές με τα ξαδερφάκια
Σχολείο - Κολυμβητήριο 
Οικογένεια όπου βάζω φωτογραφίες με όλη τη στενή οικογένεια (παππουδες, θείους κλπ.)

Πλέον υπάρχουν τόσα πολλά sites που σου δίνουν τη δυνατότητα να στήσεις μόνος/η το άλμπουμ και σε πολύ καλές τιμές. Εγώ συνήθως χρησιμοποιώ το Photomemories που είναι ελληνικό, έχει μια πολύ εύχρηστη πλατφόρμα και μέχρι τώρα είμαι εξαιρετικά ικανοποιημένη από τη συνεργασία. Εναλλακτικά και αν πετύχω κάποια καλή προσφορά τύπου 2 στην τιμή του 1 κλπ. χρησιμοποιώ το Photobox
  
Πέρα του ότι πιστεύω είναι κάτι που θα τους αρέσει πολύ όταν μεγαλώσουν και τους τα δώσω, η διαδικασία αλλά και το τελικό αποτέλεσμα αυτό καθαυτό μου αρέσει πολύ! Σοκάρομαι κάθε φορά από το πόσο γρήγορα μεγαλώνουν και από το πόσο αλλάζουν. Η διαφορά από μήνα σε μήνα είναι εκπληκτική! Ξαναζώ καρέ καρέ στιγμές από το χρόνο που μας πέρασε, μου δίνεται η ευκαιρία να θυμηθώ όμορφες αλλά καμιά φορά και δύσκολες στιγμές (στο πρώτο άλμπουμ του Προκόπη έχει και δύο φωτογραφίες απ' όταν ήμαστε στο Παίδων με βρογχιολίτιδα), θυμάμαι ατάκες που μπορεί να είχα ξεχάσει και συνειδητοποιώ για ακόμη μια φορά πόσο μα πόσο ευτυχισμένη, περήφανη και χαρούμενη είμαι για την οικογένειά μας.  

Το ακόμη καλύτερο είναι ότι δημιουργώ έτσι μια δική μας οικογενειακή παράδοση που πλέον τα παιδιά ξέρουν και περιμένουν. Αρκετές φορές μέσα στη χρονιά φέτος η Λένα μου είπε: "βγάλε μια φωτογραφία για το φετινό μου άλμπουμ μαμά!". Και μέσα στη χρονιά τα ξεφυλλίζουμε και ο καθένας μας θυμάται και κάτι διαφορετικό. Και πλέον θα το κάνω δυό φορές το χρόνο μιας κι έχουμε και το μικρούλη μας που ξέφυγε από τα καλοκαιρινά γενέθλια των άλλων δύο και μας βγήκε Απριλιάτικος!
  

Δοκιμάστε το κι εσείς είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει και θα σας συγκινήσει :-) Καλώς σας βρήκα και πάλι!