Η Πολυάννα θυμάται και περιμένει: Πάσχα τότε... και τώρα

Κάτι που ετοίμαζα τα παιδιά, που φεύγουν αύριο για Πάσχα στο νησί. Κάτι η Παρασκευή του Λαζάρου και το Πάσχα στο νησί του Ερυθρού Καγκουρώ που τα λάτρεψα. Κάτι η  Άνοιξη που μπήκε απότομα και πήρε παραμάζωμα τις αναμνήσεις μου και μου τις πέταξε ανάκατα στα πόδια... Δεν ξέρω τι απ' όλα είναι ή αν είναι όλα μαζί και άλλα ακόμη που δεν τα έχω εντοπίσει. Μπορεί και που το περσινό Πάσχα, η Ανάσταση μας προσπέρασε στο κρύο παρεκκλήσι του Αγίου Σάββα, να έχει φορτώσει με προσδοκίες και ελπίδα το φετινό. Μπορεί  και γι'αυτό να την "έπεσα" τόσο πολύ στο μπαμπά μου για να είναι όλα όπως "πρέπει" - συγγνώμη γι'αυτό Πα. όπως σε λέει ο εγγονός σου :-)

Πάσχα λοιπόν για μένα είναι: 

• Οι λαμπάδες μου, μια και μια διαλεγμένες από τη νονά μου με πολύ φροντίδα και αγάπη στολισμένες στο ξύλινο επιπλάκι τότε στον Ωρωπό και τώρα στη Τζιά.
• Καινούρια ρούχα, καινούρια παπούτσια και κολώνια Joue 
• Η γιαγιά η Ελένη και η θεία η Ευδοκία να ασπρίζουν τα παρτέρια στον Ωρωπό 
• Ο μπαμπάς μου και οι θείοι μου να σουβλίζουν κι εγώ να κουβαλάω όλο καμάρι τις μπύρες. 
• Ο παππούς ο "κοπελάρας" όση ώρα ψήνεται το αρνί να κόβει ξύλα και να φτιάχνει το πιο ωραίο δεντρόσπιτο!
• Γιρλάντες από βιολέτες που στολίζουν τον Επιτάφιο της Οσίας Ξένης και ψιλοκουβεντούλα όση ώρα περνάμε τις βιολέτες στην κλωστή. 
• Το αρνί και το κοκορέτσι όρθια και περασμένα στη σούβλα μέσα στη μπανιέρα. 
• Ποδήλατο, σκαρφάλωμα και παιχνίδι με τα χώματα από το πρωί μέχρι και τη δύση του ήλιου.
• Τα πρώτα παγωτά και αρκετές φορές τα πρώτα μπάνια.
• Αυγά, κουλούρια και τσουρέκια στο μεγάλο, βαρύ ξύλινο τραπέζι (ευτυχώς σώθηκε και το έχουμε και στη Τζιά γι'αυτή και άλλες δουλειές).
• Μανέστρα αλάδωτη τη Μεγ. Τετάρτη. Τέτοια που όσες φορές και να τη φτιάξω, σαν της θείας δε θα την κάνω ποτέ. Και πατάτες τηγανητές, πολλές πατάτες τηγανητές, τόσες που σε έκθεση "Πώς πέρασα το Πάσχα" στη δευτέρα δημοτικού αφιέρωσα όλο το κείμενο στη νοστιμιά τους :-) 
• Επιτάφιο τη Μεγ. Παρασκευή,με τους γονείς μας αλλά και την παρέα, που μεγαλώνοντας το σκάγαμε στη μέση της περιφοράς.
• Ανάσταση στον Άγιο Φανούριο στις 23:00 γιατί ο παππάς είχε να πάει κι αλλού κι εμείς προτιμούσαμε να φάμε και να κοιμηθούμε (ή να βγούμε μεγαλώνοντας) λίιγο νωρίτερα.
• Αυγά βραστά, ατέλειωτα αυγά βραστά κι όλοι να μου φωνάζουν ότι θα γεμίσω σπυριά. Και κάθε χρόνο να τους αγνοώ και να μην παθαίνω τίποτα :-) 
• Ο πρώτος μου έρωτας. 

κι αργότερα όταν (καλώς ή κακώς) ο Ωρωπός μας τελείωσε και όλοι μεγαλώσαμε:

• Βόλτες στη χώρα της Άνδρου και ούζα με μεζέ στο λιμάνι κι ανήμερα αυτοσχέδιο γλέντι με σούβλες και ψητά στα ενοικιαζόμενα.
• Πάσχα στο Λαγονήσι και στο καπάκι με το starletάκι φορτωμένο ταπεράκια, στη σκοπιά στο στρατόπεδο στην Κατεχάκη για να φάει κι ο Βασίλης το κάτι τι του.
• Πάσχα και Πρωτομαγιά μαζί στην Πάρο, να πλέκουμε στεφάνια με προβάτσες κι ο μπαμπάς μου να αρνείται να με μάθει να οδηγώ.
• Πάσχα στη Δημητσάνα με το γοργονάκι στην κοιλιά και μια πασχαλίτσα να σουλατσάρει πάνω της.
• Επιτάφειος στη Δημητσάνα, πομπή με τα κεριά μέχρι το νεκροταφείο σε μια από τις ωραιότερες περιφορές της ζωής μου.
• Πάσχα στη Τζιά με τη Λένα να ζυμώνει με μικροσκοπικά χεράκια και να χαμογελάει ευτυχισμένη!
• Σουρεάλ Πάσχα με αγαπημένους φίλους (και παιδί πια), να ψιλοκόβουμε αντεράκια στη μαγευτική Σκουληκαριά με Μαραβέγια στη διαπασών, να πηγαίνουμε στην Ανάσταση με τις Αλκοολικές λαμπάδες μας και μετά να τρώμε την πιο νόστιμη μαγειρίτσα που έχω φάει ποτέ!       

Πάσχα 2010 

Και πάντα, μα πάντα, όπου κι αν ήμαστε, με όποια σύνθεση, όσοι κι αν έχουν φύγει από κοντά μας κι όσοι κι αν είναι πάντα εκεί, Πάσχα για μένα είναι η μυρωδιά και το μωβ χρώμα της Πασχαλιάς. Που όποια Πασχαλιά κι αν είναι, θα μου θυμίζει, αυτή της αυλής του Ωρωπού, εκεί που ξεκίνησαν όλα μου τα Πάσχα. Εκεί που συγκρίνονται όλα μου τα Πάσχα! 

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση σε όλους!!!