Η Πολυάννα κουμπάρα - 24.4.2013: Έρχονται οι νονοί :-)

Μεγάλη μέρα σήμερα στο Κιουσόσπιτο, μια και ήταν η μέρα που περιμέναμε τις νονές της Λένας (αφού ο νονός είναι μακρυά) και το νονό του Προκόπη. Οι προετοιμασίες μας είχαν ξεκινήσει από τη Δευτέρα που με τα παιδιά, ζυμώσαμε τσουρέκια και ζωγραφίσαμε και μερικά αυγά για να ετοιμάσουμε τα καλαθάκια που θα τους κάναμε δώρο.

Μικροί καλλιτέχνες

Χαμός όπως καταλαβαίνετε, αλεύρια παντού, ζυμάρια, μπογιές,  μυρωδιές και γέλια, πολλά γέλια! Το σύνολο συμπλήρωσαν την Τρίτη τέσσερα πολύχρωμα μπαλόνια που έφερε ο καλός μου και η Λένα χάρηκε που θα έκανε "πάρτυ για τους νονούς" με μπαλόνια! Σήμερα ο Προκόπης από το πρωί φώναζε "νονό! νονό!"και η Λένα είχε μεγάλη χαρά που μετά τη δουλειά θα πηγαίναμε να πάρουμε καλαθάκια για να τα στολίσουμε, θα έστηνε και τα φλυτζάνια και τα μπαλόνια και θα περίμενε τους νονούς για το μεγάλο πάρτυ. Στο δρόμο για το σχολείο με ρώταγε αν ξέρω τι λαμπάδα θα της φέρει η νονά της και αν θα είναι Barbie και μη αφήνοντας την ευκαιρία να πάει χαμένη (πώς θα μπορούσα άλλωστε) την έκανα μια μίνι-κατήχηση αναφορικά με το θέμα και της υποσχέθηκα μόλις φτάσουμε στο νησί να της δείξω όλες μου τις λαμπάδες -ναι τις έχω κρατημένες σχεδόν όλες από την πρώτη μέχρι και την περσινή - για να καταλάβει ακριβώς τι εννοώ όταν λέω ότι άλλο πράγμα τα παιχνίδια και άλλο η λαμπάδα. 

Κι έφτασε το πολυπόθητο απόγευμα, όπου τα καλαθάκια ετοιμοπόλεμα στήθηκαν στη σειρά:

Για τη νονά Ν., για το νονό Μ., για τη νονά Ε. με αγάπη :-)

Πρώτη ήρθε η νονά Ν. "Μαμά! Κοίτα! Αχλητικά παπούτσια κι ένα τέλειο φούτερ! Να τα βάλω αύριο? Σε παρακαλώ! Σε παρακαλώ! Σε παρακαλώ!" Είπαμε στα γρήγορα τα νέα μας όσο τα πιτσιρίκια μας παίζανε γιατί είχε αφήσει και το μωρό στο σπίτι. Κι όμως αυτός ο καφές στα γρήγορα και οι δέκα κουβέντες που ανταλλάξαμε, αρκούσε για να σβήσει μονομιάς την απόσταση από την προηγούμενη φορά που είχαμε βρεθεί. Μαγικό το συναίσθημα στ' αλήθεια! Και πάνω στην ώρα που έφευγε ντριν! ντριν! ντριν! κουδούνι. "Νονόοοο!!!!" φώναξε ο Προκόπης και όρμησε στη σκάλα μαζί με τη Λένα. Πανδαιμόνιο στο σπίτι, λαμπάδες, παπούτσια, τα μικρά σε υπερένταση να μην ξέρουν με τι να πρωτοασχοληθούν! Η Λένα φόρεσε κατευθείαν τα σανδάλια και κορδονόταν: "Μαμά κοίτα, αυτά είναι παπούτσια για πάρτυ!" Και ούτε να το ήξερε η καλή μου φιλένάδα ότι πρόσφατα αποκτήσαμε δεύτερο κατοικίδιο ένα σαλιγκάρι κι η λαμπάδα της Λένας έχει πάνω μια όμορφη σαλιγκαρούλα! Ο δε Προκόπης ενθουσιάστηκε με τη χαρούμενη σκουληκαντέρα του:

Έτοιμοι για την Ανάσταση 

Αφού έφυγαν, ετοιμαστήκαμε για ύπνο και η Λένα σκαρφάλωσε στην αγκαλιά μου και μου είπε: "Είμαι πολύ νυσταγμένη τώρα μαμά αλλά περάσαμε τέλεια. Κρίμα που δεν ήρθε σήμερα και ο νονός ο Β. από τη Σκωτία. Είναι οι καλύτεροι νονοί όλοι, ευχαριστώ που μου τους διαλέξατε!!!"      

Ο κουμπάρος μας και νονός Β. είναι ο κολλητός του Βασίλη από το σχολείο και η νονά Ν. είναι επίσης παιδική φίλη του καλού μου αλλά μετά από 15 χρόνια είναι και φίλοι και εξομολογητές δικοί μου επίσης. Η νονά Ε. και ο νονός του Προκόπη ο Μ. είναι δικοί μου παιδικοί (ή για την ακρίβεια εφηβικοί) φίλοι και αντίστοιχα μετά από 15 χρόνια φίλοι και του καλού μου. Όλες μας οι κουμπαριές ήταν πολύ συνειδητές και επιλεγμένες. Η χαρά που είδα σήμερα στα μάτια και στα γέλια των παιδιών μου, επιβεβαίωσε αυτό που ήξερα από την αρχή λοιπόν για αυτές τις κουμπαριές: Ήθελα αυτοί οι άνθρωποι να είναι και πραγματικά μέλη της οικογένειάς μας. Κάθε φορά που βγαίνουμε, είναι η παρέα μου, οι σταθερές μου, άνθρωποι που με κρατάνε συνδεδεμένη με μένα. Όταν βρισκόμαστε όμως όλοι μαζί και τους βλέπω με τα παιδιά μου, είναι η συνέχεια αυτών μας των εξόδων, η προέκταση της παρέας μου, πάντα οι σταθερές μου και άνθρωποι που μεγαλώνουν μαζί με μένα και την οικογένεια μου! Κι αυτό για μένα είναι ανεκτίμητο. Το καμάρι με το οποίο έδειχνε στη Ν. η Λένα τον πύργο που έφτιαξε με τα τουβλάκια της, το πώς έπεσε στην αγκαλιά του Μ. ο Προκόπης ή το πως καθόταν η με τη Λένα η Ε. στο πάτωμα για να φτιάξουν το αγαπημένο της παζλ, μπορεί να φαίνονται απλά, αλλά εμένα σήμερα με έκαναν ευτυχισμένη!!! 

Γιατί είμαι σίγουρη ότι και στα 18 τους θα τα πάνε για ποτό και θα τους δώσουν και λαμπάδα όπως θα κάνω φέτος εγώ με το δικό μου βαφτιστήρι αλλά και στα 30 τους, θα τα πάρουν τηλέφωνο όπως εμένα σήμερα η νονά μου για να τα ρωτήσουν "Τι θα κάνουμε? Πάσχα έρχεται, λαμπάδα θα έχεις φέτος?!"