Η Πολυάννα μαμά - Όσα μου έμαθε ο Teacher Tom

Μπαίνοντας σήμερα το απόγευμα στο αμφιθέατρο του 9,84 μου έκανε πολύ καλή εντύπωση που ο Teacher Tom, ο ομιλητής για τον οποίο είχα βρεθεί εκεί, ήταν ήδη μέσα στην αίθουσα και περιεργαζόταν τον κόσμο που έμπαινε περιμένοντας να μαζευτούν για να αρχίσει η ομιλία του. Ήταν ακριβώς ο τύπος που περίμενε κανείς να δει, αυτό ακριβώς που δείχνει και η αρχική φωτογραφία του μπαίνοντας στο blog του (ναι είχε φέρει και την κάπα του μαζί κι ας μην τη φόρεσε σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας):

Μακάρι να μπορούσα να σας κάνω μια πλήρη απομαγνητοφώνηση των όσων είπε μέσα στη μια ώρα και κάτι της ομιλίας του αλλά και τα όσα απάντησε στο κομμάτι των ερωτήσεων που ακολούθησε μετά και που κατά της γνώμη μου ήταν εξίσου ενδιαφέρον και χρήσιμο. Είναι ένας χαρισματικός ομιλητής, που κερδίζει το ενδιαφέρον όσων των παρακολουθούν αμέσως! Δε θα σας γράψω εδώ για το ποιος είναι και τι κάνει, θα σας παραπέμψω όμως στο ποστ της Άσπας χάρη στην οποία πρωτοέμαθα για κείνον και για τη σημερινή του ομιλία στην Αθήνα. (και δεν πρόλαβα καν να της το πω σήμερα)

Θα σας πω όμως 2,3 πράγματα από αυτά που είπε, που μου έμειναν όχι τόσο γιατί είναι κάτι τρομερά καινούριο όσο γιατί τελικά μάλλον πρέπει να τα λέμε μεταξύ μας όσοι γονείς τουλάχιστον έχουμε πειστεί από αυτά, ώστε κάποια στιγμή να γίνουν αυτές οι πρακτικές ο κανόνας κι όλα τα άλλα η εξαίρεση!

Στο σχολείο (preschool για την ακρίβεια για ηλικίες 2-5 ετών) τα παιδιά μαθαίνουν τη δομή της κοινωνίας και την αξία της ομάδας: Αν σε αυτή την ηλικία, δεν έχουν τα εφόδια να αναπτυχθούν μέσα στην ομάδα και να φτιάχνουν τους δικούς τους κανόνες δε θα μπορέσουν ούτε μεγαλώνοντας. 

Τα σχολεία όπως τα ξέρουμε είναι μια δικτατορία μέσα στη δημοκρατία μας: Στη δημοκρατία, η αμφισβήτηση της εξουσίας, η αναζήτηση της αιτίας και της συνέπειας των πραγμάτων, είναι απαραίτητη. Στην εκπαίδευση με τη μορφή που ξέρουμε τιμωρείται. 

Οι γονείς οφείλουν να συμμετέχουν: Οι γονείς θα πρέπει να έχουμε ενεργή συμμετοχή στη σχολική δραστηριότητα, όσο φυσικά αυτό είναι δυνατό, να μιλάμε με τους δασκάλους, με τα παιδιά, να γινόμαστε μέρος της εκπαιδευτικής δραστηριότητας.

Δε γίνεται να βγάζουμε τα παιδιά από τη θέση του "εξερευνητή" και να τα βάζουμε στη θέση του "εξεταζόμενου": έχει διαφορά αυτό που προσπαθεί να ανακαλύψει ένα νήπιο παίζοντας με κάτι, από αυτό που εμείς περιμένουμε ότι θα κάνει ή θα μας πει.

Τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα από τα "λάθη": Αφήνοντάς τα να απογοητευτούν ή να παιδευτούν να κάνουν κάτι, τα βοηθάμε πολύ περισσότερο από το να τους δώσουμε έτοιμη τη λύση μόλις τα δούμε να ζορίζονται.

Όλα είναι παιχνίδι!!!

Σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας του, έκανα ασυναίσθητα στο μυαλό μου προβολές πάνω σ'αυτά που έλεγε. Εγώ ας πούμε νευριάζω όταν η Λένα αρνείται πεισματικά να δεχθεί βοήθεια για κάτι που δεν καταφέρνει και μου λέει: "Μόνη μου θέλω να το βρω σου είπα!!!" Μάλλον όμως μου δείχνει το δρόμο... Ή κάθε φορά που ζητάω στον Προκόπη να δείξει σε κάποιον κάτι από αυτά τα καινούρια που έχει μάθει κι ενώ 10 λεπτά πριν το έκανε από μόνος του, καταλαβαίνει ότι θέλω να τον "επιδείξω" και σηκώνει αδιάφορα τους ώμους...

Μπείτε στο blog του και διαβάστε τον, έχει πολλά να πει και πραγματικά όπως είπε και ο Γιάννης Γιαννούδης από το Dorothy Snot Preschool στον πρόλογο της ομιλίας, το blog είναι εθιστικό. Επί τι ευκαιρία ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλο το team του Dorothy Snot για την όλη διοργάνωση και για την καταπληκτική ιδέα να καλέσει τον Tom στην Αθήνα. Πραγματικά νιώθω τυχερή που ήμουν απόψε στο Γκάζι και που άκουσα τον Teacher Tom να μιλάει. Επίσης συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά ότι θα έπρεπε κι εγώ να έχω γίνει νηπιαγωγός, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο ποστ:-)

Υ.Γ. Εκτός όλων των άλλων το σημερινό event ήταν ένα πολύ ωραίο ζέσταμα για τις Ψηφιακές Γειτονιές που μας περιμένουν αύριο, μιας και αρκετοί από τους συντελεστές ήταν στην ομιλία ως θεατές και είχα τη χαρά να γνωρίσω ή να ξαναδώ από σήμερα. Για ύπνο λοιπόν γειτόνοι γιατί αύριο ξημερώνει μεγάλη μέρα στη blogογειτονιά μας!!!