Μια αφιέρωση που δεν έγινε ποτέ....

Το παρακάτω ποστ αποτελεί φιλική "εισβολή" στο διιστολογικό Αφιέρωμα με αφορμή τις 100 "Αφιερώσεις Συγγραφέων" που ξεκίνησα να διαβάζω και το ζήλεψα μιας κι αμέσως σκέφτηκα τη δική μου ιστορία αφιέρωσης, με την ευγενική ανοχή της @nefosis του Rubies and Clouds και του @bibliothekarios:  

Οκτώβρης 1994 και η φιλόλογος της Β' Γυμνασίου μας χωρίζει σε ομάδες και μας δίνει από ένα βιβλίο με ποιήματα του Ελύτη στο πλαίσιο εργασίας για τη Νεοελληνική Λογοτεχνία. Το σχολείο μας ήταν πρότυπο βλέπετε και η συγκεκριμένη καθηγήτρια με εξαιρετικό μεράκι για τη δουλειά της κι έτσι συμμετείχαμε ως τμήμα σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα. Είχαμε 2 μήνες να ετοιμαστούμε πάνω στο έργο του ποιητή και μετά θα το παρουσιάζαμε ολοκληρωμένο ανά ομάδες σε φοιτητές. Το βιβλίο που έτυχε στη δική μου ομάδα ήταν η "Μαρία - Νεφέλη".  Η καθηγήτριά μας, μας έδωσε δικά της βιβλία γι'αυτή την εργασία και το συγκεκριμένο από την πρώτη σελίδα μου έκλεισε το μάτι και με πήρε από το χέρι. Ήταν διαβασμένο πολύ, με τριμμένη ράχη, με σημειώσεις, με διάσπαρτα τετραγωνάκια με λουλουδάκια που έκανε πάντα η κυρία Σοφία όταν μιλούσε ή όταν σκεφτόταν... Φαινόταν βιβλίο που ο κάτοχός του το αγαπάει, που έχει πολλά να πει και που έπρεπε να το διαβάσω καλά... 

Για 2 μήνες, όσο κράτησε η προετοιμασία για την εργασία, ζούσα κι ανέπνεα Ελύτη χωρίς καμία υπερβολή. Ακόμη και τώρα αν κλείσω τα μάτια και γυρίσω πίσω στο μυαλό μου το χρόνο για 1-2 λεπτά είμαι σίγουρη ότι μπορώ να απαγγείλω νεράκι τις τρεις πρώτες σελίδες διαλόγου της Μαρίας - Νεφέλης με το Νεφεληγερέτη κι αν ζοριστώ λίιιγο παραπάνω μπορώ να θυμηθώ και τα πιο πολλά από τα μονόστιχα, τα γραμμένα με πλάγια γράμματα κάτω από τα ποιήματα, μικρά αλλά με τόσα νοήματα. Περιττό να σας πω ότι οι δόλιοι που ήταν στην ομάδα μου μαρτύρησαν με τις συναντήσεις, αναλύσεις κλπ. στις οποίες τους υπέβαλα. Με αφορμή την εργασία, διάβασα όλα τα ποιήματα, είδα ότι είχε γραφτεί ως τότε, άκουσα όλα τα μελοποιημένα και γενικά έπαθα την εμμονή που κάθε έφηβος που σέβεται τον εαυτό του μπορεί να πάθει όταν καταπιαστεί τόσο έντονα με κάτι. Μου έμεινε όμως κι αγάπη για την ποιήση, με αφορμή αυτή την εργασία διάβασα κι άλλους ποιητές, άσχετα που πάντα στον Ελύτη ξαναγύριζα... Και τώρα ακόμη, εχω ένα ράφι μόνο με δικά του κι εκεί ανατρέχω συχνά πυκνά στα ζόρια. 

Καταλαβαίνετε λοιπόν, τη χαρά μου, όταν αφού τελείωσε η εργασία μας, η ομάδα μου τα είχε πάει περίφημα και το σχολείο μας είχε πάρει ειδική μνεία για το αφιέρωμα στον Ελύτη στο πλαίσιο του προγράμματος που συμμετείχαμε, πήγα να επιστρέψω στη δασκάλα μου το βιβλίο και αντ' αυτού  γυρνώντας από το επόμενο διάλειμμα το βρήκα πάνω στο θρανίο μου με μια αφιέρωση:  Επειδή σου αρέσει τόσο...

Αρχές Μαρτίου του 1996, παρόλο που δεν την είχα καθηγήτρια κι εκείνη τη χρονιά, είχαμε άριστες σχέσεις και πάντα έβρισκε χρόνο για κουβέντα κι επειδή το πρόγραμμα θα έτρεχε πάλι μου είπε ότι είχε κανονίσει να πάμε στο σπίτι του Ελύτη, να τον γνωρίσουμε από κοντά και να μιλήσουμε για την εργασία που είχαμε κάνει και για τη δουλειά του όπως τη γνωρίσαμε μέσα από την εργασία. 

Δυστυχώς δεν προλάβαμε ποτέ μια και στις 18/3/96 έφυγε από τη ζωή και η "Μαρία - Νεφέλη" μου έμεινε με μια αφιέρωση πολύ πολύ αγαπημένη κι άλλη μια που δεν έγινε ποτέ αν κι έφτασα τόσο κοντά.....  

Στο αφιέρωμα συμμετέχουν με εξαιρετικά κείμενα οι:

SilentCrossing 
Τσαλαπετεινός
Theorema
Κυνοκέφαλοι 
Φαούδι 
Σημειωματάριο 
Δύτης των Νιπτήρων
Κόκκινο Καγκουρό
Καγκουρό 
Infoscience addict 
Greek libraries in a new world 
Dina Vitzileou 
Niemandsrose
Roadartist 
Anna Silia 
Χαμένα Επεισόδια
Κουπέπια
Εξεγερμένο το 2009 
Βιβλιοθηκάριος 
Η ωραία Σελίτσα

Αναγεννημένη