Σήμερα είναι για την οικογένειά μας μια δύσκολη μέρα. Κι αφού δε γίνεται να ξεσπάσω μπροστά στα παιδιά, μάλλον θα την πληρώσετε εσείς αγαπημένοι αναγνώστες. Όποιος λοιπόν δεν έχει όρεξη για στενάχωρα πρωί πρωί ας προσπεράσει αυτό το ποστ μου. Τη Δευτέρα το πρωί ο παππούλης μου (σας έχω ξαναμιλήσει για το σούπερ παππού μου) διαγνώστηκε εντελώς ξαφνικά και με πολύ κακή πρόβλεψη με τη γνωστή παλιοαρρώστια και αυτή τη στιγμή που σας γράφω κάνει μια μικροεπέμβαση η οποία αν πετύχει θα του δώσει 2-3 μήνες.
Κι εμένα το μυαλό μου έχει κολλήσει από προχθές σ'ένα βαλς. Ένα βαλς που του υποσχέθηκα ότι θα τον χορέψω στο γάμο μου και με την αναμπουμπούλα της βραδιάς, δεν τον χόρεψα ποτέ.... Κι επειδή κι εκείνος είναι πεισματάρης δεν ήρθε όλη τη βραδιά να μου το θυμίσει, περίμενε την επόμενη μέρα για να μου παραπονεθεί. Ως γνήσια Πολυάννα πρέπει και θέλω να ελπίζω για το καλύτερο από τη σημερινή επέμβαση. Για εκείνον, για τη γιαγιούλα μου, για όλους μας. Για να προλάβω να τον χορέψω το βαλς που του χρωστάω στα βαφτίσια του δισέγγονου του σε 15 μέρες......
Υ.Γ. Θέλω να ευχαριστήσω τη φίλη Μαμά Κουκουβάγια Βέρα για το πρώτο μου βραβειάκι που μου έδωσε και υπόσχομαι να κάνω τη δική μου απονομή μόλις ξαναβρώ λίγη από την αισιοδοξία μου:)
Polyanna εύχομαι να το χορέψετε το βαλς αυτό!!! Δεν του το χρωστάς μόνο εσύ αλλά και αυτός σε εσένα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα από τη καρδιά μου...ό,τι καλύτερο εύχομαι...