Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Η Πολυάννα μαμά - και τώρα πού τα αγόρια γίναν δυο; (bonus ατάκες του μεγάλου)

Από την πρώτη στιγμή που έμαθα ότι είμαι έγκυος άρχισα να σκέφτομαι πώς θα γίνει να αποφύγω το ο Προκόπης να γίνει παιδί - σάντουιτς. Όταν μάθαμε δε ότι το μωρό που έρχεται είναι αγόρι, οι ανησυχίες μου εντάθηκαν. Σε φιλική παρέα όταν ρώτησα ένα φίλο παιδοψυχολόγο πώς θα το αποφύγω μου είπε "Δε μπορείς, συμβαίνει". 

Όλοι με ρωτάνε απ' όταν γεννήθηκε ο μπούμπης πώς το έχουν πάρει τα παιδιά κι αν ο Προκόπης ζηλεύει (γιατί η Λένα είναι πιο μεγάλη, το έχει ξαναζήσει κλπ. κλπ.). Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι το έχει πάρει μια χαρά κι ότι με το μικρό είναι πολύ εντάξει. Δεν έχουμε επιθέσεις, χτυπήματα και τέτοια. Θέλει όμως ανά πάσα στιγμή να βεβαιώνεται ότι η θέση του παραμένει η ίδια όπως επίσης και η στάση μας απέναντί του. Δοκιμάζει διαρκώς να δει αν εξακολουθεί να είναι κι αυτός προτεραιότητα για μας κι έτσι ζούμε συχνά πυκνά σκηνές από κόμικ όπου εγώ με το μπούμπη "κρεμασμένο" στην κυριολεξία στο στήθος μου,βάζω χυμό, δένω κορδόνια, βοηθάω με το ντύσιμο και φυσικά έχω πια μαστερ στο "θηλάζω με το μωρό στην αγκαλιά και τον Προκόπη στο σβέρκο" - μα αλήθεια δεν πιάνει για γιόγκα ή πιλάτες τουλάχιστον? - 

Επίσης ενώ όσο ήταν οι δυό τους με τη Λένα κοιμόταν πάντα πρώτος το βράδυ, τώρα περιμένει να κοιμηθούν η Λένα και το μωρό, κάθεται ένα τέταρτο με μένα και το Βασίλη και μετά κοιμάται σαν πουλάκι. Αυτό το ένα τέταρτο του είναι αρκετό έχω καταλάβει ώστε να σιγουρευτεί για τη θέση του στην οικογένεια, να χαρεί την αποκλειστικότητα και από τους δυό μας και να κοιμηθεί ήσυχος ότι ο θρόνος του είναι ακόμη δικός του. 


Είναι απίστευτο πόσο πολύ έχει μεγαλώσει και πόσο παιδάκι έχει γίνει πια. Όταν τον είδα γυρνώντας από το μαιευτήριο ξαφνικά μου φάνηκε τεράστιος Το μέχρι χθες μωράκι μου είχε γίνει ολόκληρος άντρας. Η δε γλώσσα του έχει λυθεί απίστευτα και μας στέλνει κάθε φορά με τις ατάκες του. Ακολουθεί μικρό δείγμα:    






1. - Προκόπη τι θα φας?
   - Μπιφτεκέδες μαμά (κεφτέδες από το μεσημέρι)

2. Προσπαθεί να κάνει το "Έχω μια σαρδελίτσα" στο πόδι του μωρού και τον ακούω:
"Έχω μια κατσαρίδα... Της βάζω ριγανίτσα...."

3. Τον κοιτάει η Λένα μόλις τον έχω κάνει μπάνιο και ντύσει: "Υπέροχος! Υπέροχος!". Την κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω και της απαντάει: "Υπέρηχη! Υπέρηχη!!!!"

Δεν ξέρω αν θα γίνει παιδί σάντουιτς με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογία του και για τη μεταξύ μας σχέση. Προσπαθούμε να δίνουμε και στα τρία την αγάπη, το χρόνο και τη σημασία τους. Και όταν τον ακούω να λέει: "Ελάτε να κάνουμε μια αγκαλιά ΟΛΗ η οικογένεια Κιούση!" ή το αγαπημένο όλων στην οικογένεια κοιτώντας το μωρό με λατρεία: "είσαι τόοοσο λυκούλης (γλυκούλης), ξέρω ότι είμαστε σε καλό δρόμο κι ας του ξεφεύγει και καμιά τσιμπιά καμιά φορά....

4 σχόλια: