Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012 ξεκινήσαμε με Τρικυμία εν κρανίω... Σήμερα ένα χρόνο μετά, το blog αυτό μπορεί ακόμη να μην έχει βρει το ρυθμό του και την ταυτότητά του, σίγουρα όμως έχει βρει μια θέση στη ζωή μου και σίγουρα μου την άλλαξε προς το καλύτερο.
Ξεκίνησε "μαμαδίστικα", σε μια περίοδο που ακόμη δεν είχα γυρίσει στη δουλειά μετά τη γέννα και ο μικρόκοσμός μου ήταν κάπως περιορισμένος. Κι όπως άλλαζε η ζωή μου, προσαρμοζόταν κι αυτό κι ακόμη προσαρμόζεται... Και ξέρετε κάτι, αποφάσισα ότι δεν είναι ανάγκη να έχει ένα συγκεκριμένο στυλ και χαρακτήρα, όπως κι εγώ δεν έχω μόνο μια πλευρά. Κάθε φορά γράφω γι' αυτά τα οποία έχω ανάγκη να μιλήσω. Σίγουρα με βοηθάει και σίγουρα είναι εγώ!
Αυτό όμως που κρατάω από αυτόν τον πρώτο χρόνο, είναι όσα μέσα από τη blogo-γειτονιά ανακάλυψα, διάβασα, έμαθα και πάνω απ' όλα μια παρέα που πολύ γρήγορα την ένιωσα πολύ δική μου και με βοήθησε να ανακαλύψω ένα κομμάτι μου που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να τους αφιερώσω αυτή την ανάρτηση, ακόμη κι αν κάποιους ακόμη δεν έχω καταφέρει να τους γνωρίσω από κοντά.
(Κι επειδή δε βρίσκω βιντεάκι στο youtube για την αφιέρωση, σας βάζω μόνο τους στίχους από αυτό που τραγουδούσα με τη Λένα χθες):
Η πόλη
Έλα να φτιάξουμε μια πόλη
να τη ζηλεύουν όλες κι όλοι
παραμυθένια, αστεράτη
όλο παιδιά να 'ναι γεμάτη.
Να έχει δέντρα και πλατείες
να 'χει τζαμιά και εκκλησίες
να έχει σπίτια ένα κι ένα
ωραία, νοικοκυρεμένα.
Κι εγώ μπορώ κι εσύ και όλοι
να φτιάξουμε όμορφη την πόλη
φυτεύω εγώ ένα δενδράκι
κι εσύ στη γλάστρα λουλουδάκι!
Έλα να φτιάξουμε μια πόλη
να τη ζηλεύουν όλες κι όλοι
χωρίς σκουπίδια και λακκούβες
να μη σκοντάφτουν οι παππούδες!
Να είν' οι κήποι ανθισμένοι
κι οι τοίχοι τους ζωγραφισμένοι
να 'χουν βεράντα και μπαλκόνι
να κουβεντιάζουν οι γειτόνοι.
Έλα να φτιάξουμε μια πόλη
να τη ζηλεύουν όλες κι όλοι
να' ναι οι άνθρωποι όλοι φίλοι
φίλοι κι οι γάτες και οι σκύλοι.
Άντε, πολύχρονη, πολύπλευρη και πάντα δυνατή, εσύ και το blogόσπιτο σου. Και καλές γνωριμίες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πολλά πολλά αφιερώματα μην κοιτάς που δεν το έγραψα :-)
ΔιαγραφήΕπόμενος σταθμός: Απόβαση στην Κρήτη!
Χρόνια πολλά στο μπλοκ σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω μαζί σου πως δε χρειάζεται ένα μπλογκ να έχει μόνο μια πλευρά...
Καλή σου μέρα!
Καλημέρα και ευχαριστώ πολύ :) Αυτό ανακάλυψα κι εγώ στην πορεία :P
ΔιαγραφήΧρόνια πολλά και να σε κανει η βολτα στην bloggoγειτονια μας παντα χαρουμενη!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-) Ευχαριστώ Μαράκι!!!
ΔιαγραφήΠολύχρονο το μπλογκ κι εσύ πάντα χαμογελαστή. Χαίρομαι πάρα πολύ που με αφορμή μια συμμετοχή σου σε προηγούμενο αφιέρωμα που έστησε ο Γιώργος έγινε η αφορμή να γνωριστούμε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Πολυάννα!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις, με κέρδισες με το όνομα που επέλεξες, γιατί μικρή, είχα "ερωτευτεί" την Πολυάννα, είχα διαβάσει όλη τη σειρά, και όχι μόνο μια φορά. Νομίζω πως η Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς, έπαιξε καθοριστικό ρόλο, στον τρόπο με τον οποίο βλέπω τη ζωή.
Να το χαίρεσαι το ηλ. σπιτάκι σου.
Σου εύχομαι να το έχεις για πολλά χρόνια, να κάνεις πολλά μέλη, και να παίρνεις πάντα τα καλά του διαδικτύου.
Φιλιά πολλά!
να'σαι καλά/και σε άλλα με υγεία και ομορφιά/να'μαστε καλά και να παλεύουμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμείς χαρήκαμε πολύ που σε γνωρίσαμε! Άντε, πάμε τώρα για άλλο ένα δημιουργικό blogο-χρόνο! Χρόνια Πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή