μα να'ταν πιο -ο-ο-ο μεγάλη. Γιατί περνάει γρήγορα - α - α κι αργεί να έ -έρθει η άλλη :-) Τραγουδούσε κι η Αλίκη κι απορούσα εγώ πριν μερικά χρόνια. "Καλά χαζή είναι αυτή? Τι ωραία η Κυριακή κι αηδίες! Χάλια μέρα. Ξυπνάς αργά γιατί έχεις βγει ή και να μην έχεις βγει έχεις ξενυχτήσει, κι από το μεσημέρι και μετά σκέφτεσαι ότι έρχεται η Δευτέρα και ξενερώνεις. Χαρά στην ωραία μέρα για να τη θέλουμε και μεγαλύτερη".
Τα πάντα όμως εν σοφία εποίησε, ή αλλιώς ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι, στην περίπτωση της Κυριακής με την καλή έννοια. Τον τελευταίο καιρό παρατήρησα ότι όλος ο σχεδιασμός του ΣΚ μας όπως και η προσμονή μου επικεντρωνόταν για ένα περίεργο λόγο στην Κυριακή. Θέατρο με τη Λένα, βόλτες στην πλατεία για ποδήλατο, βόλτα η δύο μας με τον καλό μου, παιχνίδι, χαλάρωση, όλα με ένα μαγικό τρόπο βρίσκουν πια τη θέση τους στην Κυριακή. Το συζητούσα και με τη Ρ. εχθές στον απογευματινό μας καφέ στην πλατεία ότι ξαφνικά "άλλαξε νόημα κι η Κυριακή δεν είναι πια μελαγχολική" (άρα αυτό εννοούσε ο Φοίβος τόσα χρόνια, έπρεπε να παντρευτώ και να κάνω παιδιά για να τον καταλάβω :P ). Από τότε που κάναμε παιδιά, οι μουρτζούφλικες Κυριακές βάλανε ροζ παντόφλες και έγιναν απλά χουχουλιάρες και αγαπησιάρες που τους αρέσει η παρέα, το σπίτι και τα παζλ :-)
Εντάξει δε θα σας πω ότι πού και πού δε θέλω να βγω κι ένα Σάββατο βράδυ να πάρω σβάρνα τα μπαράκια και να γυρίσω ό,τι ώρα θέλω και να ξυπνήσω ό,τι ώρα θέλω, ειδικά τώρα που επαναπατρίστηκε η ιδανική μου παρέα για τέτοιες εξορμήσεις, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο ποστ :P
H αλήθεια είναι πως τώρα με τα μικρά και με τις άπειρες δουλειές και τον ελάχιστο χρόνο σε καθημερινή βάση, το Σάββατο έχει μετατραπεί στη μέρα που τρέχουμε να στριμώξουμε λαϊκή, σούπερ μάρκετ, φασίνα, σπανίως τίποτα ψώνια κλπ. κλπ. κλπ., τόσο που όταν πια έχουν γίνει όλες οι δουλειές το μόνο που θέλουμε είναι να ξεκουραστούμε. Μοιραία λοιπόν, όλες μας οι προσδοκίες μεταφέρονται στην Κυριακή. Για παράδειγμα χθες, το πρωί πήγα με τη Λένα θέατρο, μετά πήγαμε στον πεθερό μου για φαγητό, μετά για καφέ και ποδήλατο στην πλατεία και μετά ήρθαν οι γονείς μου σπίτι για καφέ. Μετά είδα και Grey's Anatomy αφού κοιμήθηκαν τα παιδιά. Υπερπαραγωγή οι Κυριακές πια σας λέω, ποιος να μου το' λεγε πόσα πράγματα χωράνε μέσα τους και πόσο καλύτερες είναι τώρα που έχουν ροζ αντί για γκρι απόχρωση!!!
Όπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν, με το που βούτηξα σήμερα πάλι σε λίστες, προθεσμίες, χρονοδιαγράμματα, ατέλειωτα mails κλπ. κλπ. δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο παρά να τραγουδάω από μέσα μου ως άλλη Αλίκη το γνωστό σκοπό και να περιμένω να βραδιάσει για να μοιραστώ μαζί σας αυτή μου τη σκέψη. Α, και μια ατάκα της Λένας από χθες: "Μαμά, όταν μεγαλώσω θα πηγαίνουμε πάλι μαζί θέατρο σε θέατρο για μεγάλους και θα σε πηγαίνω και στις συναυλίες του Μίλτου, εντάξει? :-)" Είναι να μην τις αγαπώ τέτοιες Κυριακές?
άμα σε πηγαίνει και σε συναυλίες του Μίλτου εντάξει :))
ΑπάντησηΔιαγραφή