Η Πολυάννα σε κρίση πανικού – Λίστες σε εφαρμογή

Αν θυμάστε το καλοκαίρι σε αυτό το πολύ χαριτωμένο ποστ είχα μοιραστεί μαζί σας την κρίση πανικού μου αναφορικά με τις δουλειές, τα παιδιά και τη διαχείριση χρόνου γενικότερα. Επιστρέφοντας από τις διακοπές μας, είχα όλες μου τις λίστες έτοιμες (Δουλειές, Πίνακας Επιβράβευσης για τη Λένα, Ημερολόγιο με όλες μας τις υποχρεώσεις, Ημερήσιο πρόγραμμα Λένας κλπ.) και ατένιζα με συγκρατημένη αισιοδοξία το μέλλον μου ως μαμάς, συζύγου και εργαζόμενης. Όπως ξέρετε ήμαστε τυχεροί και η Λένα ξεκίνησε σχολείο, οπότε αφού τις προσάρμοσα λίγο στο νέο πρόγραμμα τις κόλλησα στην τροφιμοθήκη και ξεκινήσαμε:

Οι λίστες μας

Πίνακας επιβράβευσης
Λένας συμπληρωμένος

Ο Σεπτέμβρης, κύλησε αρκετά καλά και σχεδόν κάθε μέρα όλα τα κουτάκια με τις δουλειές που είχε αναλάβει ο καθένας μας συμπληρώνονταν με περισσή χαρά. Όταν δε σε ανύποπτο χρόνο, ο μπαμπάς μου ανέφερε «Τι καθαρό και τακτικό που είναι το σπίτι σας κοριτσάκι μου» και η μαμά μου επιδοκίμασε χαμογελώντας είπα «Αυτό είναι! Μου φυτρώνει ξανθιά περούκα με πουά κορδέλα, Στέπφορντ σου έρχομαι!!!». Ομολογώ ότι σε αυτό βοήθησε το ότι η Λένα έπεφτε για ύπνο από τις 7 το απόγευμα λόγω του σχολείου κι έτσι μετά μου έμενε αρκετός χρόνος για δουλειές. Επίσης τις ώρες που ήταν ξύπνια το σύστημα με τον πίνακα επιβράβευσης δούλεψε άψογα κι έτσι στο τέλος του μήνα ο πίνακας – χάρτης θησαυρού που τύπωσα από τη Supernanny  ήταν γεμάτος αστεράκια, λουλουδάκια κλπ.  Φυσικά με τη συμπλήρωσή του, πήγαμε να πάρει το δωράκι της και με μεγάλη χαρά κι περηφάνεια έχω να σας δηλώσω ότι ενώ ξεκίνησε για κουκλάκι μου είπε : «Καλύτερα να πάρω ένα βιβλίο μαμά ε?»

Η πρώτη επιβράβευση
της Λένας

Όταν έφτιαχνα τις λίστες για τον Οκτώβρη, εννοείται ότι είχα προσθήκες, αλλαγές κλπ. αλλά σίγουρα ένιωθα πολύ πιο σίγουρη για το σύστημα και για την τήρηση του προγράμματός μας. Ομολογώ ότι κάτι 3 απανωτές ιώσεις, κάτι που ο καλός μου λόγω δουλειάς αυτό το μήνα γυρνάει από τις 21:30 και μετά κάθε βράδυ, κάτι που είμαι ένα τσικ πιο κουρασμένη δε βοηθάνε ώστε να είμαστε 100% τυπικοί σε όλα μας. Είμαι τυχερή και η Γωγώ τα πρωινά τις ώρες που κοιμάται ο Προκόπης βάζει ένα χεράκι (και κυρίως ένα σιδεράκι και δεν έχω βουνά ασιδέρωτα που απεχθάνομαι). Η Λένα μάλιστα θέλει να βάζουμε και στη Γωγώ αστεράκια και δεν έχει άδικο μεταξύ μας!!! Πάντως σίγουρα πλεόν δε νιώθω ότι δεν έχω τον έλεγχο κι αυτό είναι βασικό για μένα. Ακόμη πιο βασικό είναι ότι η Λένα τώρα πια ξέρει ότι θα πρέπει να μαζέψουμε το δωμάτιο της πριν κοιμηθεί και η πλάκα είναι ότι κι ο μικρός μόλις μας δει να μαζεύουμε έρχεται και πετάει κι εκείνος παιχνίδια στο καλάθι. Οκ, μερικές φορές όπως χθες εξαντλείται τόσο από το παιχνίδι που δεν προλαβαίνει, αλλά τώρα πια δε με νοιάζει!

Αυτό που έχω πια καταλάβει είναι ότι το μόνο που χρειάζεται για να περνάμε ήρεμα απογεύματα και να προλαβαίνω να κάνω και τις δουλειές μου, είναι ότι δεν πρέπει τα παιδιά να νιώθουν ότι εκτός από την πρωινή μου δουλειά που τους στερεί τη μαμά τους, το ίδιο κάνουν και οι δουλειές του σπιτιού και το μαγείρεμα. Έτσι έχουμε κανόνα: Μια ώρα παιχνίδι με το που γυρνάω και μετά όλα τ’ άλλα! Από τότε που εφαρμόσαμε αυτό, η Λένα είναι χαρούμενη και μόνη της μου λέει «Πάμε τώρα να μαγειρέψουμε θα είμαι βοηθός!». Υπάρχουν και οι μέρες που παίζουμε τόσο ωραία που κι εγώ αφήνω κάποια πράγματα. Ξέρω όμως ότι το Σάββατο θα τα φέρω πάλι σε λογαριασμό και τα κουτάκια στις λίστες μου θα είναι σωστά! 

Οκ, για να μη λέτε ότι ζω στο συννεφάκι μου υπάρχουν και μέρες (Δευτέρες κυρίως) που πραγματικά φτάνω τα όριά μου και μιλάω στη μαμά μου όχι και τόσο κολακευτικά για τα «αγγελούδια μου». Προχθές ας πούμε αν μου έπαιρνες πίεση κατά τις 19:30 έσπαγα ρεκόρ είμαι σίγουρη. Ισχύει όμως 1000% αυτό που έγραψα στο δεύτερο μου ποστ στο μπλογκ πέρσι το Φλεβάρη και αυτό προσπαθώ να έχω συνέχεια στο μυαλό μου. Εγώ ήμουν ήδη κουρασμένη κι ο τρόπος που χειριζόμουν εγώ τη συμπεριφορά τους ήταν που τα έκανε να αντιδρούν και να τσιτώνουν τα δικά μου νεύρα. Κύκλος είναι κι έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε. Καλές οι λίστες και οι πίνακες και οι κατηγορίες αλλά όλα ξεκινούν από εμάς τις μαμάδες και τους μπαμπάδες καλώς ή κακώς. Κι έτσι αποφάσισα ότι δεν πειράζει, το κουτάκι για το σφουγγάρισμα ή την τακτοποίηση ας μείνει κενό μια μέρα αν έχω κερδίσει παιχνίδι στη Χώρα του Ποτέ με τη Λένα σε ρόλο Πίτερ, τον Προκόπη σε ρόλο Σμη κι εμένα Κάπτεν Χουκ και δύο ενθουσιασμένες φατσούλες να ξεκαρδίζονται!