Η Πολυάννα μαμά - Το Πολυανάκι μαθήτρια :-)

Και ξαφνικά...... Παιδικός Σταθμός! 

Προβληματιστήκαμε αρκετά το καλοκαίρι αν θα στείλουμε τη Λένα σταθμό, με δεδομένο ότι ο μικρός θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να μείνει σπίτι και να τον προσέχει η κοπέλα μέχρι να κλείσει τα δύο λόγω ευαισθησίας που έχει ως προωράκι. Η Λένα όμως είναι γενικά μπροστά από την ηλικία της και το βλέπαμε όλοι ότι ο σταθμός μόνο καλό θα της έκανε. Είπαμε λοιπόν - μιας και οικονομικα δε μας έπαιρνε και για τα δύο κοπέλα και σταθμό - να κάνουμε μια αίτηση στο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ και αν μας πάρουν έχει καλώς. Δε σας κρύβω ότι από την ώρα που είδα τους σταθμούς και έκανα την αίτηση, παρακαλούσα συνεχώς από μέσα μου να μας πάρουν γιατί είδα πόσο χάρηκε η μικρή και πόσο της άρεσε η ιδέα. Θα πήρε το μάτι σας φυσικά τη "σφαγή" που έγινε με τους παιδικούς και το συγκεκριμένο πρόγραμμα κι έτσι στις πρώτες λίστες δεν ήμαστε μέσα. Στις δεύτερες όμως που βγήκαν τη Δευτέρα μετά από πολύ αγώνα και διαμαρτυρίες πολλών γονιών, των σταθμών κλπ. κλπ. ΜΠΗΚΑΜΕ!!!!!! Επικοινώνησα με το σταθμό και Τετάρτη πρωί ξεκινήσαμε. 

Τρίτη απόγευμα, πάρτυ στο σπίτι. Η νονά της, της πήρε τσάντα "Χέλου Κίττυ" (όπως τη λέει η Λένα), η κοπέλα που τα προσέχει της πήρε ασορτί παγουράκι και ταπεράκι, ετοιμάσαμε τα ρούχα της για την άλλη μέρα και βάλαμε στην τσάντα της τα απαραίτητα και μετά επιδοθήκαμε σε χειροτεχνίες. Εμ, πώς θα γίνει, έπρεπε να φτιάξουμε ένα συννεφάκι να βάλουμε αυτοκόλλητα, να γράψουμε πάνω ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ και να φωτογραφηθεί την άλλη μέρα κρατώντας το, ώστε να έχουμε τη φωτογραφία από την πρώτη μέρα της στο σχολείο, όπως πρότεινε και το αγαπημένο Μαμάδες Μπαμπάδες και για ένα μακρόπνοο project που έχω στο μυαλό μου. 

Τετάρτη πρωί, μαμά μπαμπάς και Λένα, έτοιμοι στολισμένοι και ο Προκοπίκος να μας κοιτάει με απορία. Η Λένα με την τσάντα στην πλάτη από τις 8:00 να παίρνει πόζες για τη φωτογράφιση (αφού φυσικά μας έκανε τη δύσκολη στην αρχή): 

Όλο χαρά ξεκινάμε οι τρεις μας για τον παιδικό σταθμό. Με το που φτάνουμε, τρέχει βλέπει τα παιδάκια, βγάζει τα παπούτσια της και πάει μαζί τους και μου λέει: "Εσείς φύγετε τώρα, πάτε για δουλειά και θα με φέρει το σχολικό!!!". Προσαρμογή σου λέει.... Η υπεύθυνη του σταθμού στο τηλέφωνο μου είχε πει να κάτσουμε καμιά ώρα. Μόλις την είδε, μου είπε να την αφήσω και να μιλήσουμε κατά τις 12:00. Περιττό να σας πω ότι ανέβηκε στην τάξη με τη δασκάλα και τα παιδάκια χωρίς καν να μας χαιρετήσει και τελικά έκατσε μέχρι τις 14:30. Προσαρμογή σου λέει ξαναλέω..... Από χθες κάθεται κανονικά όλο το πρόγραμμα και από Δευτέρα θα γυρνάει με το σχολικό και είναι πανευτυχής. Εχθές μου ανακοίνωσε ότι θα είναι και βοηθός της δασκάλας και είναι πολύ σημαντική δουλειά "δεν ξέρεις εσύ μαμά...."

Κι εγώ αναρωτιέμαι.... Προσαρμογή για τις μαμάδες δεν έχει βρε παιδί μου?!?! Ξαφνικά το κοριτσάκι μου μεγάλωσε, πάει σχολείο, τρώει, μιλάει, παίζει, είναι βοηθός, γνωρίζει παιδάκια, έχει δασκάλα.... Πάει Παιδικό Σταθμό κι εμένα μου φαίνεται ότι πήγε Πανεπιστήμιο, άτιμο μητρικό φίλτρο! Το περίμενα ότι δε θα έχει πρόβλημα, το περίμενα ότι θα της αρέσει πολύ, όλα τα είχα σκεφτεί.... εκτός από τα δικά μου συναισθήματα. Αλλά έπρεπε να το περιμένω, στη θεατρική παράσταση του σχολείου της ανηψιάς μου πλάνταξα στο κλάμα, υπήρχε περίπτωση με τη Λένα να μη συγκινηθώ? Stay tuned λοιπόν γιατί νομίζω φέτος θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές συγκίνησης με το μεγάλο Πολυανάκι. 

Καλή αρχή σε όλα τα παιδάκια που ξεκινήσανε φέτος, καλή συνέχεια στις παλιές καραβάνες, κουράγιο και υπομονή σε όλους μας. Τα καλύτερα είναι μπροστά μας είμαι σίγουρη γι΄ αυτό!!!!

Κ Α Λ Η      Χ Ρ Ο Ν Ι Α ! ! !