Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Η Πολυάννα εργαζόμενη μαμά - Ιστορίες προσαρμογής 28.5.2012

Ουφ! Μια βδομάδα μόνο που επέστρεψα στη δουλειά και ήδη κυνηγάω με το τουφέκι μισή ωρίτσα για να γράψω.... Πού και να μην είχα και τόση βοήθεια όση έχω. Ομολογώ ότι η προσαρμογή μετά από 11 μήνες απουσίας φάνταζε περισσότερο δύσκολη απ' ότι τελικά είναι. Ή μάλλον για να το θέσω πιο σωστά, δεν είναι η δουλειά ή οι αυξημένες υποχρεώσεις στο σπίτι λόγω περιορισμένου πια χρόνου αυτά στα οποία πρέπει να προσαρμοστώ όπως νόμιζα. Και πραγματικά για πρώτη βδομάδα τα πήγα εξαιρετικά πιστεύω. Και στο γραφείο ήμουν μια χαρά, και το σπίτι μας ήταν μαζεμένο, και νηστικοί δε μείνανε και από την ώρα που γυρνάω λυσσάμε στο παιχνίδι και λόγω εκδήλωσης που είχα το ΣΚ κατάφερα να φύγω με τον καλό μου οι δυό μας! Εντάξει, ομολογώ ότι με χάσανε οι φίλες μου οι μανούλες από το internet-ο-γκρουπάκι μας κι ότι μου λείπουν πολύ αλλά θα επανορθώσω κι ότι θα ήθελα να σας είχα γράψει 3-4 φορές μέσα στην εβδομάδα για διάφορα :) Θα προσαρμοστώ όμως πού θα πάει!?!?!? 

Και εξαιρετικά τα πήγαν και τα παιδάκια μου! Ο μικρός (γνωστός χάχας άλλωστε) το περίμενα ότι δε θα είχε θέμα. Για τη Λένα όμως ήταν μεγάλο τεστ γιατί εκτός όλων των άλλων αναγκαστήκαμε μια εβδομάδα πριν γυρίσω στη δουλειά να αλλάξουμε κοπέλα που τα προσέχει. Σημείωση ότι με την προηγούμενη κοπέλα ήταν κάθε μέρα μαζί από τη μέρα που γύρισε σπίτι από το μαιευτήριο :( (Αυτό είναι ένα ολόκληρο ποστ από μόνο του που θα το γράψω όταν ξεπεράσω το ψυχολογικό που μου άφησε γιατί είναι πονεμένη ιστορία). Ε λοιπόν, το πέρασε επάξια το τεστ το γοργονίδιο!!!!! Εντάξει το πρωί στραβώνει τα χείλια και μου λέει "Θα μου λείψεις μαμά" (και λιώνω εγώ) αλλά μετά όταν την Πέμπτη της είπα "Δε θ'αργήσω αγάπη μου, θα λείψω λίγες ώρες και το μεσημέρι θα έρθω" μου είπε (με το σχετικό μπουχουχουχου  για υπόκρουση): "Δε θέλω να έρθεις το μεσημέριιιιιι. Θέλω να μείνω πολλές ώρες με τη Γωγώωωωωω"

Εντάξει, μην περιμένετε να διαβάσετε εδώ πόσο ευτυχισμένη είμαι που γύρισα στη δουλειά, γιατί εγώ ψέμματα δε γράφω! Ναι, χάρηκα που τους ξαναείδα και με ξαναείδανε, ναι έρχομαι ευχάριστα κάθε πρωί και μου αρέσει αυτό που κάνω αλλά μέχρι εκεί. Ξέρω βέβαια ότι σε λίγο καιρό που θα έχω πιο πολλά project και το παλιό μου αντικείμενο θα μου αρέσει ακόμη περισσότερο οπότε περιμένετε νεώτερες δηλώσεις σε κάνα μήνα. Α, επίσης χαίρομαι πολύ που φοράω κανονικά ρούχα γιατί η φόρμα μου είχε γίνει η καλύτερη φίλη μου και με είχε κουράσει λίγο το ομολογώ!!!!

4 σχόλια:

  1. Να πάνε όλα καλά! Αν και έτσι δείχνει, μην ανησυχείς! Α..και αυτό με τις φόρμες..ξαναπές το! Κι εγώ τώρα τις σταμάτησα και νιώθω άλλος άνθρωπος..κανονικός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι παιδί μου άλλο πράμα σου λέω:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δύσκολη η προσαρμογή σε καταλαβαίνω αλλά είναι όμορφο που ξεφεύγεις και από το σπίτι!!! Εύχομαι όλα να πάνε καλά!! Νομίζω όμως έτσι όπως σε διαβάζω ότι θα τα καταφέρεις όλα μια χαρά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή