Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Το προβλημά μου είσαι εσύ..... (ή μήπως εγώ τελικά?!?!)

Ψυχολογία: Το πρόβλημά μου είσαι εσύ..... (ή μήπως εγώ τελικά?!?!) 

Όπου πρόβλημα βάλτε Λένα, η 2,5 ετών και καθ' όλα αξιολάτρευτη κόρη μου ή για να γίνω πιο συγκεκριμένη ο μεσημεριανός της ύπνος! Που απλούστατα δυο μέρες τώρα είναι άφαντος. Εν συντομία η χθεσινή μας μέρα από το μεσημέρι και μετά ήταν κόλαση. Με τη Λένα σε έξαλλη κατάσταση να τρέχει, να φωνάζει και να μην ακούει κανένα, εμένα με τον 7 μηνών Προκόπη να την κυνηγάμε, υστερίες, χαμός, γνωστή ίσως σκηνή σε πολλούς και πολλές. Το κακό για μένα ξεκίνησε όμως όταν από την τσίτα και τα νεύρα μου της έβαλα μια φωνή που τρόμαξε ακόμη κι εμένα. Η Λένα (φαινομενικά τουλάχιστον) δεν έδειξε να πτοείται, εμένα όμως το ηθικό έπιασε πάτωμα..... "Μα είναι δυνατόν εγώ, που είμαι τόσο υπομονετική, που της μιλάω πάντα τόσο ήρεμα, που περηφανεύομαι ότι έχω βρει τα κουμπιά της κι έχω το πιο βολικό παιδί, ΕΓΩ να της φώναξα έτσι?!?!", "Και τι κατάλαβα που φώναξα? Και τσίτωσα χειρότερα και το μωρό νευρίασε κι έκλαιγε κι αυτό και εκείνη ποιος ξέρει πώς το πήρε μέσα της και τι θα σκέφτεται?" και άλλα τέτοια πολλά τριβέλιζαν όλο το βράδυ το μυαλό της δόλιας μάνας

Ένα μεγάλο μέρος του πρωινού μου σήμερα πέρασε κάνοντας σκέψεις του τύπου: "Μήπως να την αφήνω να μην κοιμάται και ο Θεός βοηθός? Μήπως να τη βάλω καμιά τιμωρία? Μήπως τη βάζω πολύ τιμωρία?" και διάφορα άλλα τέτοια ψυχανώμαλα και κουλά που σκέφτεται κάθε (Ελληνίδα) μάνα που σέβεται τον εαυτό της. Μετά, αφού είχα βάλει τη Λένα να κοιμηθεί για μεσημέρι και ενώ την άκουγα να ψιθυρίζει στα κουκλάκια της έπεσα πάνω σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση http://www.slideshare.net/TheSoFGr/ss-11701455 και αποφάσισα να δω το θέμα διαφορετικά και κυρίως ψύχραιμα. ΄

Μιάμιση ώρα μετά που φυσικά είχε ξεκουραστεί έστω και χωρίς ύπνο και είχε αρχίσει να κλαίει και να φωνάζει αλησμόνητες ατάκες με αποκορύφωμα: "Θέλω κάτι να πιώωωωωωωω!!!!!!!!!!!! Όχι νερό!!!!! Κάτι άλλο, κάτι άλλο μανούλααααααα" έβαλα το νέο μου σχέδιο σε εφαρμογή: της είπα ότι αφού δε νυστάζει μπορεί να σηκωθεί αλλά να ξέρει ότι μόλις της πω ότι έχει κουραστεί πολύ και είναι βράδυ θα πρέπει να πάει για ύπνο. Από κει και πέρα πήγαμε στο καθιστικό, βάλαμε μουσική και ξεκινήσαμε τη ρουτίνα μας αλλά..... μόλις η κατάσταση πήγαινε να ξεφύγει και ένιωθα την πίεση να φτάνει 20, αντί για φωνή, τιμωρία ή άσχημο τρόπο έβρισκα κάτι να της τραβήξει την προσοχή ή αποφάσιζα ότι είναι ώρα για ένα χορό γιατί το τραγούδι με εμπνέει κλπ. κλπ. Δεν έκανα τίποτα σπουδαίο, δεν ανακάλυψα την Αμερική, απλά έβγαλα στην επιφάνεια το απόθεμα υπομονής μου και δοκίμασα μια προσέγγιση χωρίς τιμωρίες και φωνές. Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό, περάσαμε σούπερ και τώρα που σας γράφω ήδη κοιμάται χαρούμενη κι εγώ χαλαρώνω ήρεμη και χωρίς τύψεις.

Σκέφτομαι λοιπόν πώς τελικά πολλές φορές το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι και κυρίως το πως βλέπουμε εμείς αυτό που μας συμβαίνει. Αν και πώς θα το αντιμετωπίσουμε είναι στο χέρι μας. Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ προτιμώ χίλιες φορές το χαμογελαστό της προσωπάκι πριν κοιμηθεί που μαρτυράει πως πέρασε άλλο ένα τέλειο απόγευμα μαζί μου..... 

16 σχόλια:

  1. Έτσι είναι!Όπως τα περιγράφεις!
    Το θέμα είναι υπομονή και όλα να λύνονται με συζήτηση ..και με τιμωρίες εάν χρειαστεί.
    Εύκολα να το λέμε αλλά εκείνη τη στιγμή συνήθως δε σκεφτόμαστε ήρεμα και νευριάζουμε,βάζουμε τις φωνές και μετά έχουμε τύψεις!
    Πρώτη φορά επισκέπτομαι το blog σου!
    Ελπίζω να τα λέμε!
    Φιλάκια στα παιδάκια σου;)
    *'Eχω κι εγώ αγοράκι 7 μηνών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνομήλικα τα αντράκια μας λοιπόν:) Καλωσήρθες στη γειτονιά μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλορίζικο!
    Ομολογώ ότι τη συγκεκριμένη παρουσίαση δεν την είχα μελετήσει εις βάθος παρόλο που δεν είχε διαφύγει της προσοχής μου.
    Συμφωνώ μαζί σου και χαίρομαι που βρήκα άλλη μια μανούλα που blog-άρει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν ενδιαφέρουσα η παρουσίαση και μου έδωσε αρκετή τροφή για σκέψη! Καλώς σε βρήκα κι εγώ λοιπόν και ελπίζω να τα λέμε!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα και καλορίζικο!
    Θα ρίξω κι εγώ μια ματιά, γιατί η υπομονή μου πολλές φορές αγγίζει τα όριά της!
    Καλωσόρισες m4rilOu

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ!!! Η παρουσίαση είναι από την ημερίδα "Γονιός στον 21ο αιώνα" που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο που μας πέρασε και νομίζω θα ανεβάσουν κι άλλες. Καλώς σας βρήκα!!!!

      Διαγραφή
  5. Μα καλά απορώ που στα 2,5 κοιμόταν ακόμα το μεσημέρι. Να νιώθεις τυχερή για αυτές τις μοναδικές στιγμές που έζησες και τώρα πέρασαν...Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα! Λες αν είναι μόνιμο το φαινόμενο? Θα δούμε, εδώ είμαστε και θα τα λέμε:)

      Διαγραφή
  6. sympasxoume se afto to thema teleftea... me tin diafora oti emena an den koimithei, koutoulaei gyro stis 6.30 to apogevma kai griniazei, emfanos kourasmeni, oti nystazei... an den griniaksei, apo tin yperentasi arxisei na aposyntonizetai kai na min kserei ti thelei se diafora themata, opos sto thema tou fagitou, tou baniou k.l.p.
    opos katalavaineis anevainei kai i diki mou piesi ekeini tin ora giati einai adynaton na dexto na koimithei apo tis 6.30... den einai normal na koimithei tetoia ora gia vrady. alles meres koimatai poly pio efkola mesimeri, eidika an me exei lygisei kai me exei kataferei na ksaplosoume mazi kai oxi sto moni sto krevati tis, kati pou (isos, mallon, ksero ego..)den einai kalo na sinithizei.. ouf,kamia protasi?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω πόσο είναι η δικιά σου αλλά αυτό που περιγράφεις στο αν δεν κοιμηθεί, το παθαίνει κι εμένα κι εκεί ακριβώς εστίασα εχθές και είδα ότι όλα εξαρτώνται από το πως θα το αντιμετωπίσω εγώ. Δεν ξέρει τι θέλει, οπότε τη βοήθησα προτείνοντας της πράγματα που ξέρω ότι της αρέσουν και παράλληλα την κρατάνε ξύπνια μέχρι μια ώρα ασφαλείας (στη δική μας περίπτωση 20:00 - 20:30). Αν ρωτάς τη γνώμη μου για το να ξαπλώνεις ή όχι μαζί της για μένα είναι απόλυτα φυσιολογικό να σε θέλει δίπλα της.

      Διαγραφή
  7. Καλωσήρθες στη μπλογκογειτονιά!!! Εμένα το αντρακι μου είναι 10 μηνών !!! Θα τα λέμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έχε βέβαια στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι εμείς φάγαμε στη μάπα μια ανατροφή καλοπροαίρετης πειθαρχίας και στα 15-16 ανατινάξαμε το σύμπαν... σκέψου τι θα κάνει η Λένα αν θεωρήσει από τώρα ότι σε έχει... Δεν είμαι ούτε μάνα, ούτε ψυχολόγος, ούτε παιδαγωγός αλλά θυμάμαι ότι δεν είχα ποτέ δεδομένη την υπομονή της μάνας μου μαζί μου (που ήταν απεριόριστη)και παρόλ'αυτά στην εφηβεία της έφτιαξα τα νεύρα συρματόσκοινα... Δεν μιλώ για φωνές και υστερίες, προς Θεού. Απλά διαβάστε, ρωτήστε, συσκεφθείτε οι μανούλες μεταξύ σας και βρείτε πώς θα περάσετε στα παιδιά σας το μήνυμα ότι κάποια πράγματα απλώς ΠΡΕΠΕΙ να γίνονται ή όχι. Τέλος. Φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου φιλενάδα ακριβώς αυτό διαπίστωσα κι εγώ χθες κι αυτό προσπαθώ να πω. Ότι αποφάσισα να δοκιμάσω το πρότυπο της μη εξουσιαστικής πειθαρχίας από αυτό της εξουσιαστικής και απλά να τεντώσω λίγο τα σχοινιά της δικής μου υπομονής με τα παιδιά. Δηλαδή... ΟΚ δεν είναι το καλύτερό μου να πρέπει να την αλλάξω τρεις φορές μπλούζα γιατί θέλει να μάθει να πλένει πιάτα αλλά αντίστοιχα δεν είναι και το τέλος του κόσμου να την αφήσω. Έτσι και την ενέργειά της διοχέτευσε κάπου, και εγώ δεν ούρλιαζα σαν την τρελλή "κλείσε τη βρύση ΤΩΡΑΑΑΑΑ" και γλίτωσα το πλύσιμο μερικών τάπερ και μιας μεζούρας - γιατί πανάθεμα τη τα έπλυνε και σούπερ!- και το σημαντικότερο ένιωσε χρήσιμη και δυνατή:) Εννοείται ότι οι κανόνες αλλάζουν και η αυστηρότητα ή μη είναι πολύ διαφορετική όταν μιλάμε για θέματα υγείας και ασφάλειας που φυσικά ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΙ!

      Στην ουσία "χάνεις" μικρές μάχες που μακροπρόθεσμα όμως σε οδηγούν σε νίκη ελπίζω. Αν τώρα στην πορεία δω κάτι καινούριο, διαφορετικό κλπ. εδώ είμαστε για να το δοκιμάσω και να σας ενημερώσω:P

      Διαγραφή
  9. Καλώς ήρθες στην blogoγειτονιά!
    Έχω μια κορούλα 3 χρονών και μου άρεσε πολύ ο τρόπος που το αντιμετώπισες!Η υπομονή και η ψυχραιμία κάνουν θαύματα σε όλες τις περιπτώσεις.Όταν καταφέρουμε να σκεφτούμε τι νιώθουν τα παιδάκια μας και κάνουν όλα αυτά που πολλές φορές μας ταράζουν, όλα θα πάνε μια χαρά.Όταν τους εξηγούμε με ηρεμία και τα αντιμετωπίζουμε ως ενήλικες στις σκανταλιές τους.....νιώθουν υπερήφανα και μας καταλαβαίνουν απόλυτα.
    Καλή συνέχεια ελπίζω να τα λέμε συχνά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ, θα τα λέμε σίγουρα, σε διαβάζω λίγο καιρό τώρα :)

      Διαγραφή