Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Η Πολυάννα μαμά: Θεατρικός Μαραθώνιος και μερικές σκόρπιες σκέψεις

Όταν αποφασίσαμε να μείνουμε το τριήμερο στην Αθήνα, δοκίμασα την τύχη μου σε 4-5 διαγωνισμούς με παιδικό θέατρο που κυκλοφορούσαν στο timeline μου, ώστε και οικονομία να κάνουμε, αλλά και να έχουμε την ευκαιρία να πάμε θέατρο που τόσο αγαπάμε. Βλέπετε, κερδίζοντας μια διπλή πρόσκληση, αγοράζουμε κι άλλο ένα εισιτήριο κι έτσι οι μικροί μου θεατρόφιλοι μπορούν και βλέπουν 2-3 παραστάσεις παραπάνω κάθε σεζόν! Η τύχη μου όμως φαίνεται ότι παραήταν καλή μαζί μου αυτή τη φορά κι έτσι κέρδισα σε 2 από αυτούς τους διαγωνισμούς! Αποφάσισα λοιπόν να το εκμεταλλευτώ για λίγο σόλο χρόνο με το κάθε παιδί κι έτσι χθες το μενού είχε: "Δυό Ξεροκέφαλες κουτάλες", για τον Προκόπη, στο Τρένο στο Ρουφ χάρη στο διαγωνισμό που έτρεξε η ομάδα Κοπέρνικος στη σελίδα τους στο FB και "Ιλιάδα" στο ίδρυμα Κακογιάννη, χάρη στη σταθερή αξία και πολυαγαπημένο Τaλκ! Δύο εντελώς διαφορετικά θεάματα, εξίσου απαραίτητα όμως πιστεύω για τη θεατρική -και όχι μόνο- παιδεία των πιτσιρικιών. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή!

"Δυο Ξεροκέφαλες Κουτάλες" 
Μπαίνοντας στο χώρο του σιδηροδρομικού σταθμού και δείχνοντας του του τραίνο λέγοντας: "Να, Προκόπη εδώ είναι το θέατρο", γούρλωσε τα μάτια του! "Εδώ, πού εδώ; Το τραίνο είναι το θέατρο; Και θα παίζουν μέσα στο τραίνο; Τέλειοοοοοο". Είχαμε φτάσει νωρίς κι έτσι πήραμε ένα καφέ και μια πορτοκαλάδα και περιμέναμε στο βαγόνι του εστιατορίου, να έρθουν οι ηθοποιοί να μας πάρουν:

Όταν ήρθαν, τους ακολούθησε χωρίς δισταγμό αφήνοντας με πίσω για να μπορέσει να κάτσει στις μπροστινές σειρές. Απόρησα γιατί συνήθως  δε με εγκαταλείπει εύκολα, αλλά και οι τρεις ηθοποιοί απέπνεαν τόση φιλικότητα και εμπιστοσύνη που με χαιρέτησε κι έφυγε! Μετά τα παιδιά , μπήκαμε κι οι γονείς και φυσικά το αγόρι μου τα είχε καταφέρει να βρει θέση που να μένει κενό κοντά του για να είμαι μαζί του, οπότε και  ήμαστε πανέτοιμοι να παρακολουθήσουμε. Ομολογώ ότι αν και ήξερα ότι θα μου αρέσει μιας και έχουμε δει κι άλλες δουλειές της ομάδας Κοπέρνικος, ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑ! Τρεις μόνο ηθοποιοί κι όμως τελειώνοντας είχες την αίσθηση ότι είχες δει τουλάχιστον 10. Κι όλα αυτά χωρίς ν' αλλάζουν καν κουστούμια, παρά μόνο εξαρτήματα στα καπέλα τους. Αλλάζοντας τη χροιά της φωνής, τη στάση του σώματός τους και τις εκφράσεις του προσώπου τους, μεταμορφώνονταν συνεχώς μπροστά μας! Η ιστορία της παράστασης  βασισμένη σε μοτίβο παλιού παραμυθιού από αυτά που μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας, ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν για να περάσουν τα μηνύματά της σε μικρούς αλλά και σε μεγάλους! Γιατί ο Προκόπης, όταν φεύγοντας κουβεντιάζαμε για αυτά που είδαμε (το αγαπημένο μου κομμάτι όπως σας έχω ξαναπεί) και του έλεγα ότι το μήνυμα του έργου ήταν για τη δύναμη της συνεργασίας και πώς πρέπει να δουλεύουμε όλοι μαζί, μου ανταπάντησε: "Ναι μαμά αλλά είχε και για τους γονείς ένα μήνυμα το έργο. Να μη λένε συνέχεια στα παιδιά τους διάβασε και διάβασε αλλά να τα αφήνουν κιόλας να παίζουν γιατί τα παιδιά είναι παιδιά ε μαμά;"  Φύγαμε και οι δυο γεμάτοι με εικόνες αλλα και νοήματα πολλα!

"Ιλιάδα" 
Μπαίνοντας στο Ίδρυμα Κακογιάννης με τον αέρα της βετεράνου θεατρόφιλης, η Λένα έκανε μια αναδρομή στην περσινή Οδύσσεια αλλα και στον Περσεα και την Ανδρομέδα που επίσης ειχε δει εκεί. Μπήκαμε στην αίθουσα, κάτσαμε στις θέσεις μας και θαυμάζαμε το σκηνικό μιλώντας για την ιστορία όσο περιμέναμε να αρχίσει. 


Με το άνοιγμα της αυλαίας, γέμισε το μάτι μας: Θεοί, στρατός, Τρωες και Αχαιοί, να κινούνται σε όλο το χώρο. Υπέροχα κουστούμια, καπνοί, ηχητικά εφέ αλλα παράλληλα απόλυτη πίστη στο Ομηρικό κείμενο, επεξηγήσεις ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν και τα μικρότερα παιδιά. (Εντάξει αγαπώ τις δουλειές της κυρίας Καρμεν μην περιμένετε να ακούσετε κάτι διαφορετικό απο μένα). Παρακολουθούσα τη Λένα με την άκρη του ματιού μου και την έβλεπα να παρακολουθεί, της εξηγούσα όπου θεωρούσα οτι χρειαζόταν λιγο παραπάνω βοήθεια και με χαρά την άκουγα να μου διηγείται κομμάτια που δεν υπήρχαν στο έργο αλλα τα ήξερε. 

Πού θέλω να καταλήξω και γιατι γράφω αυτο το ποστ; Ετσι όπως διαμορφώθηκε το πρόγραμμα μας είχα την ευκαιρία να δω δυο τόσο διαφορετικές αλλα τόσο απαραίτητες κατα τη γνώμη μου. Μια με τρεις ηθοποιούς, ανύπαρκτα σκηνικά και στολές και μια με ολόκληρο θιαςο, πλουμιςτες στολές και εφέ. Και μου αρεςαν ΚΑΙ οι δυο, με άγγιξαν διαφορετικά η καθεμία και σίγουρα έμαθαν πράγματα και στα παιδιά και σε μένα. Γιατί πολλές φορές σε συζητήσεις βλέπω οτι υπάρχει μια τάση να αποκλείουμε εμείς οι γονείς κάποιες παραστάσεις είτε γιατι μας φαίνονται πολύ "εναλλακτικές" και θα βαρεθούν τα παιδιά, είτε πολύ "υπερπαραγωγές". Ε λοιπόν εγω έχω αποφασίσει να τους δώσω τη δυνατότητα να επιλέξουν τι τους αρέσει και τι τους ταιριάζει. Ζούμε σε μια εποχή με άπειρες επιλογές και θα ειναι κρίμα ενα παιδί να διαγράψει το θέατρο ή τη μουσική ή το διάβασμα απο τη ζωή του επειδή απλά ωθήθηκε προς ενα συγκεκριμένο στυλ. Να είστε σίγουροι πως απο όλα έχουν κάτι να πάρουν.

Ιδιαίτερα απόλαυσα το διάλογο μεταξύ Λένας και Προκοπη όταν γυρίσαμε πια και συζητούσαν για τα έργα που είδαν. Οι ερωτήσεις που έκαναν ο ένας στον άλλο αλλα και οι απαντήσεις τους με έκαναν να χαμογελάω μόνη μου!

Καλημέρα σας :)

4 σχόλια:

  1. Καλημέρα από μια θεατρόφιλη μαμά! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Τα παιδιά πρέπει να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν αυτά που τους αρέσουν. Και ευτυχώς έχει τόσες παραστάσεις που είναι πραγματικά καλές και στην μια και στην άλλη κατηγορία. Και να συμπληρώσω πως ποτέ δεν είναι αρκετά νωρίς για να πάνε τα παιδιά θέατρο. Πάντα κάτι μένει! Πάντα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς αγαπημένη!!! Απ' όλα κάτι παίρνουν και όλα τα βοηθάνε. Γι' αυτό κι εγώ φροντίζω να κάνουμε απ' όλα μέχρι να ανακαλύψουν μόνα τους τις προτιμήσεις τους. Ε, και απ' ότι μου είπε και η κόρη μου θα με παίρνει κι εμένα μαζί της όταν μεγαλώσει και πηγαίνει μόνη της θέατρο!!! Χαχαχα

      Διαγραφή
  2. εμείς δεν εχουμε θέατρο στην πόλη μας οπότε η επιλογή μας είναι μία: παίζουμε θέατρο ο ένας στον άλλο και η ηθοποιία μας έχει ανεβει σε επαγγελματικό επίπεδο χαχαχα
    Το πιο ωαρίο για εμένα ειναι που αφιερωσες ξεχωριστό χρόνο στο κάθε παιδί!Αυτό θα χάρηκαν κι αυτά περισσότερο.
    Καλή συνέχεια να έχετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Νάσια μου και για μένα αυτό ήταν εξαιρετικό! Με τα τρία πιτσιρίκια και σε απαιτητικές μάλιστα ηλικίες μου είναι πολύτιμος ο one on one χρόνος που καταφέρνω να έχω με τα δύο μεγαλύτερα. Το μικρό βλέπεις μένει σπίτι μαζί μου οπότε δεν έχει θέμα. Όσο για το μεταξύ σας θέατρο αυτό κι αν είναι quality time!!!! Μη νομίζεις κι εμείς το εφαρμόζουμε συχνά πυκνά! Καλή συνέχεια και σε σας!

      Διαγραφή