Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Η Πολυάννα και το Πάσχα


 
Το ψητό ψωμί στη μασίνα με λαδορίγανη και λίγο ξύδι....
Η μανέστρα της θείας Ευδοκίας...
Τα πεζουλάκια της αυλής ασπρισμένα με ασβέστη..
Η γιαγιά η Ελένη και η θεία η Ευδοκία να μπαινοβγαίνουν στην κουζίνα ζεματίζοντας συκωτάκια, διπλώνοντας μπόλιες και ψιλοκόβοντας άνιθο και κρεμμυδάκι...
Η καμπάνα της Οσίας Ξένης...
Η πασχαλιά μας στην αυλή...
Το αρνί μέσα στη μπανιέρα περασμένο στη σούβλα...
Η θεία να γυρνάει Μεγάλη Τετάρτη από το ευχέλαιο και να μας σταυρώνει στο μέτωπο...
Ματσάκια δεντρολίβανο κι αγριολούλουδα....
Η καινούρια τζην φούστα, το φουλάρι και η πρώτη κανονική κολώνια, δώρο της νονάς μαζί με τη λαμπάδα...
Ώρες ατέλειωτες με το ποδήλατο πάνω κάτω, μέχρι το φάρο και πάλι πίσω...
Το στόλισμα του Επιταφίου, οι γιρλάντες από βιολέτες και η ψιλοκουβέντα... 
Η περιφορά του Επιταφίου, η γυναίκα του κυρ-Λάκη και οι υπόλοιπες κυρίες να ψάλλουν "Ω γλυκύ μου Έαρ"....
Ανάσταση στις 23:00 στον Άγιο Φανούριο και να κρύβομαι στην αγκαλιά του μπαμπά μου από τα βεγγαλικά...
Μια Κυριακή του Πάσχα ολόκληρη, ο παπούς ανεβασμένος πάνω στη συκιά να φτιάχνει το δεντρόσπιτο...
Αυγά, πολλά αυγά, η μόνη μέρα που κανείς δε μου λέει δεν κάνει να φας άλλο αυγό...
Μεγάλα οικογενειακά τραπέζια, γέλια, σούβλες χωρίς μοτεράκι, μπύρες κι άλλες μπύρες και πέτσες που ξεκολλάνε από το αρνί...
Αυγά βαμμένα κλασσικά, αυγά ζωγραφιστά στο χέρι, αυγά ναύτες, αυγά χίπις, αυγά πιτσιλωτά...
Καλάθια με κουλούρια, ζελατίνες με τσουρέκια και σοκολατένιες ελίτσες...
 
αλλά και...
 
Μια πασχαλίτσα πάνω στην έξι μηνών κοιλιά μου στη Δημητσάνα...
Το Χριστός Ανέστη στο κρύο προαύλιο του Αγίου Σάββα ...
Η μαγειρίτσα του Μιχάλη στη Σκουλικαριά...  
Η Ειρήνη να γυρνάει τη σούβλα με απαράμιλλο στυλ και γυαλί κι όλοι μαζί να ψιλοκόβουμε αντεράκια τραγουδώντας Μαραβέγια...
Η Λένα ντυμένη παπάκι να δοκιμάζει πρώτη φορά κοκορέτσι...
Η Λένα να ζυμώνει τσουρέκια με το ριγέ φουστανάκι της...
Ο Προκόπης μετά τον Επιτάφιο να θέλει να πετάξει "βαρελότες" παρέα με τον καπετάνιο στο λιμάνι...
Ο Γιώργης, 10 ημερών να λιάζεται δίπλα στη σούβλα, παρέα μας στο τραπέζι... 
Η Μάνια να φτιάχνει σαρμάδες με την οικογενειακή συνταγή...
Προσκύνημα στην Καστριανή τη Δευτέρα του Πάσχα για να κάψουμε τις λαμπάδες μας...
Ο μπαμπάς μου, ο Βασίλης κι ο Προκόπης να δένουν το αρνί στη σούβλα...
 
τελικά δίκιο έχει ο αγαπημένος, η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος
 
Καλό Πάσχα να έχουμε, να το γεμίσουμε όμορφες στιγμές κι οι λίστες μας με τα ωραία πράγματα και τις αναμνήσεις να μακραίνουν!

7 σχόλια:

  1. Τι ωραία φράση, η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος. Όσο περισσότερο τη σκέφτομαι, τόσο πιο βαθιά και αληθινή είναι!

    Σου εύχομαι κάθε Πάσχα να είναι και μια όμορφη ανάμνηση.
    Καλή Ανάσταση
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη ναι, νομίζω είναι από τις πιο αληθινές φράσεις, γι' αυτό και το έχω αγαπήσει τόσο ετούτο το τραγούδι.

      Καλό Πάσχα να έχουμε όλοι!!!!

      Διαγραφή
  2. Καλά τα λέει ο αγαπημένος σου καλά τα λες κι εσύ...καλές αναμνήσεις κι από το φετινό Πάσχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τι ομορφες αναμνησεις!! Καθε πασχα και καλυτερο σου ευχομαι!!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι υπέροχα!!!!
    Μόνη πατρίδα οι αναμνήσεις μας!!!!!
    Μια σφιχτή αγκαλιά κι από μένα!!!!
    τα φιλιά μου!!!
    Καλά να περάσετε ότι κι αν κάνετε!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή