Καλοκαίρι είναι....

Όταν το αγαπημένο ντουλαπάκι ανακοίνωσε το φετινό Καλοκαιρινό Μαραθώνιο Δημιουργικότητας, ενθουσιάστηκα! Η χρονιά φέτος κύλησε με καταιγιστικούς ρυθμούς και τα επίπεδα crafting μου είχαν πέσει σε τραγικά για την εποχή επίπεδα, οπότε το να μπω σ' αυτό το ξένοιαστο μελίσσι από crafters ήταν ό,τι καλύτερο. Φέτος δε, ένωσαν τις δυνάμεις τους μαζί με την Άννα και οι: Alley Craft, Iwanna be χαρά, Κουμπί Coffee & Crafts, Mindspinfabrica, Πρόβατο με Κασκόλ, Rountes Fountes και Serial Crafter Family. Κάθε εβδομάδα ανήκει και σε διαφορετικό blog, που αποφασίζει την αποστολή και χαρίζει και ένα χειροποίητο δωράκι σε μια τυχερή συμμετοχή.  Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη δεύτερη εβδομάδα και η αποστολή που μας διάλεξε η iwanna be χαρά και ομολογώ ότι με ενθουσίασε αλλά και με δυσκόλεψε! Οι οδηγίες στο email ήταν ξεκάθαρες: 

Αφήστε το αγαπημένο σας καλοκαιρινό τραγούδι (αυτό ντε, αυτό που ήδη σιγοτραγουδάτε) να σας εμπνεύσει, τραγουδήστε το, χορέψτε το αν θέλετε και μετά φτιάξτε αυτό που σας έρχεται στο μυαλό! Αλλά, μαζί με την φωτογραφία της κατασκευής που θα ανεβάσετε στο facebook, θέλω να μας πείτε και ποιο είναι αυτό το τραγούδι που σας ενέπνευσε – αν θέλετε βάλτε και το link – για να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε και να εμπνευστούμε και οι υπόλοιποι, καλά; Τραγουδήστε και δημιουργήστε ελεύθερα – και κυρίως: ας περάσουμε όμορφα!

Κι άντε τώρα εγώ να περιοριστώ σε ένα τραγούδι. Ξεκίνησα λοιπόν να με τεστάρω να δω ποιό είναι το πρώτο τραγούδι που μου έρχεται όταν ακούω στο μυαλό καλοκαίρι αλλά ... μάταια. Γιατί για μένα καλοκαίρι είναι: 

- Το "Λιωμένο Παγωτό" στην κατασκήνωση 

- Το "Καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου" στο αυτοκίνητο 

- Το "Φωτιά μου" σιγοτραγουδισμένο πάνω στο καράβι για Κύθηρα, στο ξεκινήμα των διακοπών με τις κολλητές. Και πάλι τραγουδισμένο, τη μέρα που γεννήθηκε η Λένα, το πρώτο βράδυ που περάσαμε μαμά και κόρη στο μαιευτήριο. 

- Το "Κάτι να γυαλίζει" live και πάλι στην κατασκήνωση αγκαλιά με τον Β. 

- Ο "Αχιλλέας απ' το Κάιρο" και η "Πανσέληνος" με κιθάρα και πίτσα από το Porto στην παραλία στον Ωρωπό

- Το "Καλοκαίρι" του Σαββόπουλου

- Το "Άσχημη τηνε θέλω εγώ" στο πανηγύρι στον Ποταμό 

- "Οι ψυχές και οι αγάπες" live στους Βράχους και στο θέατρο Πέτρας 

- Τα "Θερινά τα σινεμά" από τη Μοσχολιού να παίζουν στο cd και με τη Μάνια να κάνουμε φασίνα στη Τζιά με τα παιδιά σε διάφορες φάσεις γύρω μας. 

- Το "Αν κοιμηθώ νωρίς" του Λουκιανού στο Λυκαβηττό

- Το "Φύσα αεράκι φύσα με" στο καράβι για Ρέθυμνο 

- Το "Πώς να τα καταφέρεις" στο δρόμο για Κυριακάτικο μπάνιο με την αυτοσχέδια οικογενειακή μας χορωδία στο αυτοκίνητο 

- Το " Σου μιλώ και κοκκινίζεις" αγκαλιά με τη Λένα στη συναυλία του Χαρούλη

- Η "Βιβή η Τιβί" και ο Γιώργης να την τραγουδάει με πάθος 

- Το "Νούκι Νούκι" της Λένας, που του αλλάζαμε τους στίχους και γινόταν χαμός το καλοκαίρι του 2010 στη Τζιά! 

- Το "Red red wine" που ήταν ο ήχος κλήσης που ποτέ δε χτύπησε εκείνο το καλοκαίρι στο κινητό της κολλητής μου.

- Η "Συννεφούλα" τα καλοκαίρια στον Ωρωπό 

- Η "Γκαρσόνα" ξανά στην κατασκήνωση - το πρώτο μου σόλο! 

- Το "Καπηλειό" live στο κάστρο της Σητείας

- Το "Καραβάκι" στη γιορτή λήξης του Δημοτικού 

- Το "Εγώ κι Εσύ μαζί" στο γάμο μου,  31 Αυγούστου κατακαλόκαιρο!

- Τα τραγούδια με φεγγάρια που έλεγα στον Προκόπη στην αιώρα στη Τζιά, την πανσέληνο του 2012 ("Φεγγάρι μου" και η "Αργυρώ" που μας έμεινε και για νανούρισμα χρόνια μετά)

- Το "Άσε τα ψέμματα και βγες απ' τον τεκέ" το καλοκαίρι του 1997 στη Μυρσίνη 

- Το "Παραμύθι με λυπημένο τέλος" και η Λένα να τραγουδάει δίπλα μου παρέα στο Μίλτο, στους Βράχους και πάλι!

- Η "Κική και η Κοκό" και το "Ζάππειο" από Κορώνη - Φίλανδρο να παίζει στο σκαραβαίο του παππού στη διαδρομή για Λαγονήσι

- Το "Πάρε πασά μου" στο αμάξι του κουμπάρου στις οικογενειακές διακοπές στη Λήμνο

- Το "Αχ βρε Ρίνα Κατερίνα" που είχε κολλήσει στο ραδιόφωνο το πρώτο καλοκαίρι μας με τη Λένα μωρό στη Τζιά 

- Αλλά και το "Girlz" των Markus & Martinus στην πρώτη της συναυλία στο Terra Vibe 

κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα... 

και κάπως έτσι μου μπήκε η ιδέα ότι αφού δεν μπορώ να περιοριστώ σε ένα τραγούδι, τότε η κατασκευή μου θα είναι διπλή και κατά ένα μέρος "ηλεκτρονική"! Άλλωστε οι οδηγίες έλεγαν να μοιραστούμε το τραγούδι με τους υπόλοιπους. Αποφάσισα λοιπόν, να φτιάξω μια playlist στο youtube με όνομα "Καλοκαίρι είναι...", όπως παλιά φτιάχναμε κασέτες και cd για τις εκδρομές και τις διακοπές και τσουπ! Έτοιμο το part I της αποστολής μου αυτή την εβδομάδα. Αν θέλετε να την ακούσετε κι εσείς μπορείτε εδώ

Όσο για την κατασκευή μου, σκέφτηκα αφού είναι τόσα πολλά και μου φτιάχνουν τόσο πολύ τη διάθεση, να τη βάλω να παίζει δυνατά και μαζί με τα παιδιά να κάνουμε ένα κολάζ καλοκαιρινό inspirational board! Συνήθως, φτιάχνουμε πράγματα με τα όσα μαζέψαμε στις διακοπές μας το Σεπτέμβρη και μας πιάνει νοσταλγία, γιατί να μην το κάνουμε ανάποδα λοιπόν φέτος; Ένα κολάζ γεμάτο καλοκαίρι να μας γεμίζει ενέργεια για τις διακοπές που (ευτυχώς) πλησιάζουν. Τελικά, το δεύτερο (και κυρίως κατασκευαστικό) μέρος της συμμετοχής μου για αυτή την εβδομάδα έμεινε μόνο στο μυαλό μου γιατί, κάτι τα πήγαινέλα που είχα να κάνω με τα παιδιά, κάτι το επισκεπτήριο της κατασκήνωσης, έφυγε η εβδομάδα και το ΣΚ και χαμπάρι δεν το πήρα. Παρόλα αυτά και μόνο που ξεσκόνισα το εδώ το μπλογκόσπιτο για να μοιραστώ τις μουσικές μου καλοκαιρινές καταβολές, νομίζω ότι πρέπει να μετρήσει η συμμετοχή μου! 

Άντε και καλό καλοκαίρι να έχουμε!!!! 
μ.  

Πρωτοχρονιές, αφετηρίες, συνέχειες....

Ούτε απολογισμοί, ούτε λίστες, ούτε New Year's resolutions... Τίποτα; Τίποτα! Φέτος οι γιορτινές μέρες μας κύλησαν όμορφα, ήρεμα, οικογενειακά. Τίποτα σπουδαίο και φανταχτερό, κι όμως όλα τα σπουδαία του κόσμου μαζεμένα...

Πρωτοχρονιά του 1998. 00:30, μόλις έχει αλλάξει ο χρόνος κι ο σούπερ μπαμπάς μου με έχει ήδη πάει από το Θησείο στην Ηλιούπολη και περιμένουμε με το Βασίλη τον κουμπάρο με το καινούριο του αυτοκίνητο να πάμε στη Μποέμισσα που έχουν μαζευτεί και οι υπόλοιποι της παρέας. Χρονών 16, λαμπερό καινούριο φουστάνι, μαλλί κομμωτηρίου, αέρα και διάθεση ο κόσμος μας ανήκει....

Πρωτοχρονιά του 2018. 00:30, μόλις έχει αλλάξει ο χρόνος και οι σούπερ γονείς μου, κρατάνε τα παιδιά και μας χαιρετάνε. Την ώρα που περνάμε από την πλατεία, στέλνω μήνυμα στον κουμπάρο: "20 χρόνια πριν, τέτοια ώρα έμπαινα στο Niva. Να σας χαίρομαι!" Πάμε με τον καλό μου χωρίς πρόγραμμα, οι δυό μας. Χρονών 36, φουστάνι σχεδόν καινούριο, μαλλί σπιτιού, αέρα και διάθεση ο κόσμος ακόμη μας ανήκει...  "Πάμε Σταυρό του Νότου;" του λέω "έχει ένα live που θα σ' αρέσει κι εσένα νομίζω" , χωρίς να ελπίζω σε πολλά μιας και ήμαστε λίγο κουρασμένοι. "Φύγαμε!" μου λέει και κάπως έτσι... 16 ξανά! 

Η πρώτη μέρα του χρόνου ξεκίνησε με καφέ (απ' τα χεράκια του εννοείται), καναπέ και βιβλίο κουκουλωμένη στο Χριστουγεννιάτικο πάπλωμά μου. Περνόντας η ώρα, γέμισε το σπίτι μας με παιδικές φωνές, αγαπημένους, μυρωδιές, τηλεφωνήματα απ' τους κολλητούς που είναι μακρυά (άχ ρε κουμπαρούλη)... Κι όταν το βράδυ πέσαμε για ύπνο, ήμουν βέβαιη πια ότι έτσι ξεκινάνε οι καλές χρονιές, οι γεμάτες!  

Λίγο πριν τελειώσουν οι δικές μου διακοπές, είχα υποσχεθεί στα παιδιά παγοδρόμιο.
Το τόλμησα κι εγώ! 

Καλή χρονιά! Ας είναι αυτή η χρονιά που θα αφήσει ο καθένας μας πίσω τους φόβους του ή καλύτερα που θα τους αγκαλιάσει και θα τους μετατρέψει σε ενέργεια και ώθηση. Κι ας γλυστρίσει αυτή η χρονιά, όμορφα σαν παγοπέδιλο σε φρέσκο χιόνι... Κι ας πέσουμε, θα ξανασηκωθούμε. Υγεία, αγάπη, χαμόγελα και όλα θα είναι σα μια βόλτα! 

...κι όποιος είπε "και του χρόνου", θα εννοεί πως δεν τελειώσαμε φέτος. Ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος...

Χριστουγεννιάτικο party για μικρές crafters - φτιάχνουμε τα δικά μας καλλυντικά!

Ξέρω ότι αυτή είναι από τις λίγες αναρτήσεις που ίσως και κάποιοι να περιμένετε κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Πέρσι, τα έκανα όλα τόσο πιεσμένα και τελευταία στιγμή που δεν έγραψα ποτέ για το Χριστουγεννιάτικο craft party μας. Φέτος όμως ήμουν αποφασισμένη! Διάλεξα με προσοχή την ημερομηνία, είπα από την αρχή στον εαυτό μου ότι θα αποφύγω τις υπερβολές (και στις κατασκευές και στο μενού) και το ραντεβού με τις φιλενάδες μας δόθηκε για το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου!

Για φέτος, μιας και χάρη στην καταπληκτική και αγαπημένη περσινή δασκάλα της Λένας, η κόρη μου έχει αναπτύξει μια ροπή στην κοσμετολογία, οι κατασκευές μας είχαν να κάνουν με την παρασκευή σπιτικών καλλυντικών: lip balm με γεύση σοκολάτα, Χριστουγεννιάτικα σαπούνια γλυκερίνης και bath bombs! Συμβουλεύτηκα λοιπόν τη Βασιλική, έγραψα στο τεφτέρι μου συνταγές και υλικά. Δεύτερο βήμα να πάρω τηλέφωνο και να μιλήσω με τις εξυπηρετικότατες κοπέλες του Aroma Lab για να παραγγείλω όλα όσα χρειαζόμαστε. Πολύ οικονομικά και με απίστευτη ταχύτητα (μέσα σε 24 ώρες) παρέλαβα την επόμενη μέρα τα πάντα με αντικαταβολή και χωρίς επιπλέον έξοδα αποστολής. Μέχρι τώρα, ψώνιζα από το Aroma Lab κάθε χρόνο στις ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ, αλλά πλέον θα το προτιμώ και για ηλεκτρονικές αγορές!

Σάββατο απόγευμα λοιπόν και η πραμάτεια έχει απλωθεί στο τραπέζι, ο καφές μοσχομυρίζει στην καφετιέρα και μάνα και κόρη περιμένουμε ανυπόμονα:

Σιγά σιγά έρχονται οι καλεσμένες μας και πιάνουμε αμέσως δουλειά! Ξεκινήσαμε με τα lip balms που ήθελαν και περισσότερη ώρα για να κρυώσουν μετά. Η συνταγή που χρησιμοποιήσαμε ήταν αυτή:

Lip Balm με σοκολάτα

Bούτυρο κακάο και μελισσοκέρι σε αναλογία 1 προς 2

μερικές νιφάδες σοκολάτας

θήκες 

Εκτέλεση:

Λιώστε όλα τα υλικά μαζί σε μπεν μαρί. Ανακατέψτε τα μέχρι να ομογενοποιηθούν και στη συνέχεια ρίξτε το μείγμα μέσα στο δοχείο της επιλογής σας. Αφήστε το να κρυώσει εντελώς πριν από τη χρήση. 

Στη συνέχεια, περάσαμε στα σαπουνάκια γλυκερίνης για να τελειώνουμε με όσα θέλανε φωτιά και μάτια κουζίνας. Κάναμε την πιο απλή εκδοχή με σαπουνόμαζα διάφανη που τη λιώσαμε και της προσθέσαμε άρωμα κανέλλα και πορτοκάλι και μετά τη βάλαμε σε καλουπάκια: μερικά σε φόρμες ζελέ με μικρά Χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά, μερικά σε φόρμες για σοκολατάκια σε σχήμα χιονονιφάδας και μερικά σε μεγάλη φόρμα κέικ για να γίνουν μπάρες σαπουνιού:

Εκεί στα σαπούνια, κι όσο περιμέναμε να λιώσει το μείγμα, κάπου τις έχασα τις μικρές συμμετέχουσες γιατί οι μισές πήγαν μέσα στο δωμάτιο για παιχνίδι κι άρχισα να λέω στην κουμπάρα μου ότι μάλλον μεγαλώσανε και δε θέλουν πια craft party, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσω αργότερα ότι απλά βαρέθηκαν να περιμένουν πάνω από το μπεν μαρί, μιας και μόλις είπα: "Κορίτσια μοιράζω σκεύη για να ανακατέψουμε τα bath bombs", έγινε χαμός!!! Mental note λοιπόν για τα επόμενα, οι κατασκευές και οι ιδέες να είναι προσαρμοσμένες όλες στην ηλικία τους για να μη λακίζουν. Η συνταγή μας για τις bath bombs ήταν η εξής - με τις παρατηρήσεις μας μιας και στις bath bombs δεν μπορώ να πω ότι είχαμε απόλυτη επιτυχία:

Bath bombs

Mαγειρική σόδα (Bicarbonate) και Κιτρικό οξύ σε αναλογία 2 προς 1

χρώμα ζαχαροπλαστικής 

άρωμα για σαπούνι (τα κορίτσια επέλεξαν φράουλα και το σπίτι ακόμη μυρίζει)

λίγο νερό 

Εκτέλεση:

Ανακατεύουμε τις σκόνες μεταξύ τους

Προσθέτουμε το νερά, το άρωμα και μετά το χρώμα και τα ανακατεύουμε όλα μαζί. Zυμώνουμε μέχρι το μείγμα μας να έχει την υφή υγρής άμμου. Όπως χαρακτηριστικά είπα στα κορίτσια, "σαν τους κεφτέδες που κάνετε το καλοκαίρι στην παραλία". Τοποθετούμε το μείγμα στο καλούπι και το πιέζουμε πολύ καλά. Εδώ ήταν το βατερλώ μας! όσο και να πιέζαμε, αυτά αφρίζανε και φουσκώνανε και βγαίνανε από τα καλούπια και γινότανε χαμός! Το αφήνουμε ένα 24ωρο να στεγνώσει και να σκληρύνει σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και το τυλίγουμε με μεμβράνη για να μη χάσει το άρωμά του. Σε αυτό το βήμα δε φτάσαμε ποτέ, όλα έμειναν στις θήκες γιατί φοβήθηκα ότι αν τα ξεκαλουπώσουμε θα γίνουν όλα σκόνη και θρύψαλα. 

Οπότε είπαμε να παίξουμε εκ του ασφαλούς και να τα βάλουμε στο μπάνιο μας με τις θήκες!!! Πολύτιμη στη διαδικασία παρασκευής των bath bombs, ήταν η βοήθεια της κουμπάρας Ιωάννας που επέβλεπε τα μείγματα και μοίραζε σόδα και κιτρικό όπου χρειαζόταν, ενώ καταλυτικής σημασίας το χεράκι που έβαλε η κουμπάρα Νένα στο συμμάζεμα, μιας και η σκόνη από τα μείγματα είχε πάει κυριολεκτικά παντού! Κορίτσια για ακόμη μια φορά χίλια ευχαριστώ σας εύχομαι, που έλεγε και η Μαρίνα Κουντουράτου! 

\

Από παραγωγή γενικά το craft party μας φέτος πήγε εξαιρετικά και όλες οι καλεσμένες έφυγαν με ένα σετ καλλυντικών για εκείνες κι άλλο ένα για τις μαμάδες τους! Επιπλέον, φτιάξαμε και έξτρα που η Λένα έδωσε για δώρα και σε άλλες αγαπημένες που δεν ήταν μαζί μας στο party:

Και φυσικά η βραδιά τελείωσε με τον αγαπημένο τους (και μου) τρόπο: στρωματσάδα και ταινία μπροστά στο δέντρο!!!! 

Κάθε χρόνο, πέφτω κατάκοπη αλλά κάθε χρόνο που η κουμπάρα Ιωάννα με ρωτάει γιατί δεν κανονίζουμε κάτι πιο χαλαρό για να μην κουράζομαι, της λέω - και το εννοώ - ότι δεν κουράζομαι καθόλου. Το Χριστουγεννιάτικο τσάι party μας σηματοδοτεί για μένα την επίσημη έναρξη των γιορτών, γεμίζει το σπίτι μας με φίλους αγαπημένους, μαθαίνει στα παιδιά τι όμορφο που είναι το σπίτι να είναι ανοιχτό, να κάνουμε πράγματα παρέα με τους φίλους μας και γενικά να είμαστε μαζί! Έτσι θέλω κι έτσι ελπίζω να είναι πάντα οι γιορτές όλων μας: με παιδικά γέλια (και κλάματα καμιά φορά γιατί κι αυτά στο πρόγραμμα είναι), με ποτήρια κρασί που τσουγκρίζουν πάνω από κοτομπουκιές και pizza, με φίλες που βοηθάνε στο συμμάζεμα πριν γυρίσει ο καλός μου και φρίξει με το πώς κάναμε πάλι το τραπέζι της προικούλας του, με μια τεράστια στρωματσάδα μπροστά στα φωτάκια του δέντρου! 

Καλή χρονιά να έχουμε όλοι!!! Υγεία, Αγάπη, Ηρεμία και Ευτυχία.. 

Αγαπητό μου ημερολόγιο: Το Πολυαννάκι ταξιδιώτης (ή Το χρονικό μιας παρολίγο πρώτης πτήσης)

Το πλάνο είχε συμφωνηθεί από το καλοκαίρι, τα εισιτήρια είχαν κλειστεί και είχαμε δώσει τα χέρια. Το Δεκέμβρη στη ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ της Κρήτης, ο Προκόπης θα ήταν αυτός που θα με συνόδευε και θα βοηθούσε και με το περίπτερο. Η συμμετοχή του άλλωστε στην περσινή (αλλά και στη φετινή τελικά) της Αθήνας και η βοήθειά του ήταν πολύτιμη. Πέρα από αυτό όμως, ήταν και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνει το πρώτο του ταξίδι με αεροπλάνο! 

Με το που τέλειωσε η Χειροτέχνικα της Αθήνας, άρχισε να μετρά τις μέρες για την Κρήτη. Ρωτούσε τη Λένα που έχει μπει σε αεροπλάνο πώς θα είναι, σχεδίαζε τι θα βάλει στη βαλίτσα του, γενικά είχε μπει σε mood χαρούμενου ταξιδιώτη! 

Φτάνει λοιπόν η βδομάδα του ταξιδιού, πάμε στο ΚΕΠ με πλήρη επισημότητα να βγάλει ταυτοπροσωπία και περήφανος που τώρα "έχω ταυτότητα μαμά!" αλλά και με την απορία "αφού έχω ετοιμάσει υπογραφή, γιατί δε μου ζήτησαν να υπογράψω;;;" ήταν πια πανέτοιμος να ταξιδέψει!!!

Παραμονή του ταξιδιού και φτιάχνει βαλίτσα, αφού έχει δηλώσει "δε με νοιάζει που είναι ροζ, στις βαλίτσες δεν υπάρχουν αγορίστικα και κοριτσίστικα χρώματα, εγώ πρώτη φορά θα μπω στο αεροπλάνο με βαλίτσα με ρο δά κια!!!" και "εγώ τα Σαββατοκύριακα φοράω ρόμπα, θα πάρω και τη ρόμπα μου μαζί!". Φτιάχνει και το σακιδιάκι του με βιβλία, μπογιές, τσίχλες για τα αυτιά και σημειωματάριο και πλέον είναι πανέτοιμος και φυσικά φουλ ανυπόμονος. 

Παρασκευή απόγευμα λοιπόν και μας αφήνουν οι υπόλοιποι στο αεροδρόμιο. Τα χαμόγελα μέχρι τα αυτιά, τα μάτια διάπλατα ανοιχτά και φύγαμε για επιβίβαση! Με την "ταυτότητα" και το boarding pass στο χέρι περνάει το gate και τι τύχη! μπαίνει ΚΑΙ σε φυσούνα που τον οδηγεί κατευθείαν μέσα στο αεροπλάνο!!! Γεννημένος jet setter, ψάχνει τον αριθμό της θέσης του και αφού μου δίνει τη βαλίτσα του να τη βάλω στο ντουλαπάκι, κάθεται (εννοείται είχε παραγγείλει παράθυρο), δένεται κι αρχίζει να μελετάει την κάρτα με τις οδηγίες ασφαλείας!  Κάπου εκεί κι επειδή έχει αρχίσει να περνάει η ώρα επικίνδυνα, αναρωτιέμαι αν όλα είναι οκ και πότε θα ξεκινήσουμε επιτέλους. Γκλιν! Το καμπανάκι κι αμέσως μετά ο ευγενέστατος πιλότος μας, που αφού μας καλησπέρισε μας είπε ότι λόγω έντονου αέρα στο Ηράκλειο, δεν έχουμε ακόμη άδεια για απογείωση και θα πρέπει να περιμένουμε μισή ώρα! Στο σημείο αυτό όσοι και όσες έχετε 6χρονα καταλαβαίνετε ότι με είχε ήδη λούσει κρύος ιδρώτας καθότι το μισή ώρα αναμονή σε κλειστό χώρο ενώ ανυπομονεί για το ταξίδι δεν ήταν και το καλύτερο του μικρού συνταξιδιώτη μου! Παρόλα αυτά προς τιμήν του, αοφάσισε ότι αυτό το μισάωρο είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να γράψει τις μέχρι τώρα εντυπώσεις του από το ταξίδι, οπότε και έβγαλε το σημειωματάριό του και ξεκίνησε.

Στο μισάωρο πάνω, ξανά γκλιν και νάτα τα μαντάντα: "Ο κακός καιρός στο Ηράκλειο, μας εμποδίζει να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας, θα πρέπει να περιμένουμε άλλη μισή ώρα!" Ε, πόσο να σημειώσει ο δόλιος, άρχισε ελαφρά να δυσανασχετεί. Βγάλαμε τα βιβλία του να διαβάσουμε, μασήσαμε καμιά τσίχλα και τσούκου τσούκου πέρασε η ώρα. Έλα μου όμως που στο επόμενο γκλιν, μας είπαν ότι επειδή εξακολουθεί να λυσσομανάει ο αέρας, θα πρέπει να βγούμε από το αεροπλάνο και να περιμένουμε μια ώρα στο gate για το επόμενο ανακοινωθέν! 

Εκεί λοιπόν, είχα την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω, πως όταν είναι κάτι που πραγματικά τα ενδιαφέρει, τα παιδιά έχουν αστείρευτη υπομονή, και φυσικά πόσο έχει δουλέψει ο Προκόπης με τον εαυτό του τον τελευταίο χρόνο. Ενώ είχα προετοιμαστεί για Επιδαύρειες ερμηνείες δράματος, για ποταμούς δακρύων κλπ., αντί αυτών, είχα ένα συνταξιδιώτη σα να ταξίδευε από πάντα και να ήξερε ακριβώς τι να κάνει. Λίγο ζωγραφική, λίγο διάβασμα, λίγο χαλάρωση με υποπόδιο τη βαλίτσα και τσουπ! πέρασε και η μια ώρα για να έρθει καταπέλτης η ΑΚΥΡΩΣΗ τελικά της πτήσης. Το βλέμμα του όταν του είπα ότι τελικά ΔΕΝ θα ταξιδέψουμε καθόλου, με έκανε για λίγο να σκέφτομαι ότι ίσως τελικά θα ήταν καλύτερα να με είχε λυσσάξει στην γκρίνια, απογοητεύτηκε τόσο πολύ ο καημένος μου. Παρόλα αυτά, συζητήσαμε και καταλήξαμε (και οι δυο γιατί κι εγώ μη νομίζετε είχα σκιαχτεί να πετάξω με κακό καιρό μαζί με το παιδί) ότι μάλλον ήταν καλύτερα που δεν ταξιδέψαμε. Για να τον γλυκάνω λίγο του υποσχέθηκα ότι θα διαλέξει το πρόγραμμα του Σαββατοκύριακου και ότι φυσικά αφού μείναμε Αθήνα θα στολίσουμε κιόλας κι έτσι αναίμακτα, ο Προκόπης είναι πλέον ένας ταξιδιώτης με εμπειρία, χωρίς καν να έχει "γράψει" ένα λεπτό πτήσης! 

Αυτό το παιδί, πιστεύω και εύχομαι ότι δε θα σταματήσει ποτέ να με εκπλήσσει! Ο τρόπος που διαχειρίστηκε όλη αυτή την αναποδιά, την αναμονή, το ότι άλλαξε το πρόγραμμά του (κάτι που γενικά τον αναστατώνει πολύ), το ότι βρήκε τρόπους μόνος του να περάσουμε καλά την ώρα που περιμέναμε! Κι αν γράφω τέτοιου τύπου "ημερολογιακές" αναρτήσεις, είναι γιατί θέλω κάποια στιγμή αργότερα, να μπορεί να δει όλη την απόσταση που έχει διανύσει με τα δικά μου μάτια. Καλά μας ταξίδια λοιπόν, είτε ολοκληρωμένα είτε μισά γιατί από όλα κάτι μαθαίνουμε και σε όλα βρίσκουμε πράγματα για να περνάμε καλά!!! 

 

  

Παιχνιδομαγειρεύουμε και μας αρέσει πολύ!!!

Όσοι με ακολουθείτε σε FB και instagram, σίγουρα έχει πάρει το μάτι σας μια από τις αγαπημένες μας Κυριακάτικες δραστηριότητες: Τα Παιχνιδομαγειρέματα, που οργανώνονται από τη φιλενάδα μου τη Μάγδα και το "Κάθε Μέρα Γονείς" σε συνεργασία με τη Χρυσούλα Παπαγεωργίου, την "κυρία Χρυσούλα" δηλαδή που βοηθάει και καθοδηγεί τα παιδιά στα Γευστικά τους ταξίδια και όχι μόνο!

Τα μαγειρικά ταξίδια μας ξεκίνησαν πέρσι με γεύσεις και ιστορίες απ' όλο τον κόσμο: Αίγυπτος, Πακιστάν, Αλβανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ινδία, Μεξικό, Άγρια Δύση! Η Χρυσούλα, με μοναδικό τρόπο και πολύ μεράκι, για κάθε μια από τις χώρες είχε μαζί της κάθε φορά έναν καλεσμένο που είτε όντας ο ίδιος από κει, είτε έχοντας επισκεφθεί ή μελετήσει τον τόπο και την κουλτούρα, έκανε στα παιδιά μια μικρή παρουσίαση. Προσαρμοσμένη πάντα στις ηλικίες των παιδιών που σας πληροφορώ είναι 4-8 κυρίως - άρα απαιτητικό κοινό - , η παρουσίαση κάθε χώρας οδηγούσε σε μια σειρά από ερωτήσεις των παιδιών που πολλές φορές άφηναν εμάς τους μεγάλους με το στόμα ανοιχτό! Highlight τέτοιων ερωτήσεων για μας τουλάχιστον, ήταν οι ερωτήσεις του Προκόπη στην παρουσίαση της Αλβανίας. Ευτυχώς είχαμε ήδη βάλει το φαγητό να ψήνεται αλλιώς νηστικοί θα μέναμε μέχρι να του λυθούν όλες οι απορίες :) Μεγάλο θετικό στοιχείο για μένα, σε όλες αυτές τις συναντήσεις είναι η ευκολία με την οποία τα παιδιά δοκίμασαν όλες αυτές τις νέες γεύσεις. Οκ, μπορεί να μην άδειασαν σε όλες τις συναντήσεις τα πιάτα - αν και ότι άφηναν τα παιδιά φροντίζαμε εμείς οι μαμάδες - αλλά έπαιζαν με γεύσεις, με υλικά, με χρώματα... Μπορείτε εδώ να δείτε συγκεντρώμενες όλες τις αναρτήσεις της Μάγδας για τα γευστικά ταξίδια μας, αλλά και συνταγές για να δοκιμάσετε κι εσείς με τα παιδιά σας!

Φέτος, και με την ομάδα να έχει δέσει αρκετά, η Χρυσούλα σχεδίασε ένα άλλου τύπου πρόγραμμα, στην ίδια πάλι φιλοσοφία αλλά με μεγαλύτερη εμπλοκή των ίδιων των παιδιών. Έτσι λοιπόν, σε κάθε συνάντησή μας φέτος, ένα παιδί ή δύο αν είναι αδερφάκια όπως στην περίπτωσή μας. είναι υπεύθυνο να παρουσιάσει έναν αγαπημένο του τόπο και να φτιάξει μαζί με όλους μια συνταγή από αυτόν. Ξεκίνησε η Χρυσούλα με σουγάνια από τη Λέσβο, συνέχισαν ο Άρης και ο Άλκης με Λαδένια Κιμώλου και μετά ήταν η σειρά της Λένας και του Προκόπη να παρουσιάσουν τη Τζιά και τα αμυγδαλωτά της. Περισσότερα για το πώς περάσαμε αλλά και τη συνταγή θα μπορέσετε να δείτε όταν ανέβουν στο "Κάθε μέρα Γονείς".

Εγώ θα σας πω λίγο πώς ζήσαμε την προετοιμασία και τι ωραία που περάσαμε στο σπίτι ετοιμάζοντας τα σχετικά, δηλαδή την παρουσίαση των παιδιών και τη δοκιμαστική συνταγή. Ήθελα να τους αφήσω τελείως μόνους τους, να επιλέξουν τι θα πουν και τι θα δείξουν από το νησί κι έτσι έκατσα απλά μαζί τους "επικουρικά" για να τους κάνω τα τεχνικά του power point τους. Τα κείμενα, τα χρώματα κλπ. τα δούλεψαν μόνοι τους ή για να ακριβολογώ και προς μεγάλη και ευχάριστη έκπληξή μου ΜΑΖΙ η Λένα με τον Προκόπη! Απόλαυσα να ακούω από το μέσα δωμάτιο τις πρόβες τους και το διάλογο για να αποφασίσουν τι θα πει ο καθένας, διασκέδασα απίστευτα το διάλεγμα των φωτογραφιών γιατί μέσα από αυτό θυμηθήκαμε ένα σωρό όμορφες στιγμές στο νησί. Επίσης, περάσαμε ένα τέλειο απόγευμα με τη Λένα αλλά και το μικρό σεφ Γιώργη που τεστάραμε τη συνταγή στο σπίτι. Να πω εδώ ότι την ιδέα για τη συνταγή αλλά και την παρουσίασή της, τα παιδιά την πήραν από τη φίλη μας και δασκάλα στο νησί Αναστασία. Βλέπετε, το καλοκαίρι στον κήπο του Λαογραφικού μουσείου της Τζιάς, η Αναθανασία οργανώνει παιδικά έργαστήρια και φτιάξαμε μαζί της αμυγδαλωτά! Όταν δε της είπα ότι τα παιδιά, θα δείξουν αυτά που έμαθαν και στους φίλους τους, μου έστειλε και μια ολόκληρη σακούλα αμύγδαλα από το νησί για να δείξουν σε όλους πώς είναι τα αμύγδαλα στο δέντρο και πώς τα καθαρίζουνε. 

Μάγδα και Χρυσούλα, η ιδέα σας για φέτος είναι σούπερ! Εκτός από τις όμορφες στιγμές στο φιλόξενο χώρο της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων, περάσαμε τέλεια και στην προετοιμασία. Αφήνω που έχουμε σίγουρη παρέα στο νησί για το καλοκαίρι ε;

Φυσικά, τώρα ανυπομονούμε για το επόμενο ταξίδι με καπετάνιο τον Ορέστη, που είναι αυτός που κλήρωσε η Λένα για την επόμενη φορά! Πώς θα μπορούσε να μην άλλωστε? Της το ζήτησε τόσο ευγενικά...