Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Παιχνιδομαγειρεύουμε και μας αρέσει πολύ!!!

Όσοι με ακολουθείτε σε FB και instagram, σίγουρα έχει πάρει το μάτι σας μια από τις αγαπημένες μας Κυριακάτικες δραστηριότητες: Τα Παιχνιδομαγειρέματα, που οργανώνονται από τη φιλενάδα μου τη Μάγδα και το "Κάθε Μέρα Γονείς" σε συνεργασία με τη Χρυσούλα Παπαγεωργίου, την "κυρία Χρυσούλα" δηλαδή που βοηθάει και καθοδηγεί τα παιδιά στα Γευστικά τους ταξίδια και όχι μόνο!

Τα μαγειρικά ταξίδια μας ξεκίνησαν πέρσι με γεύσεις και ιστορίες απ' όλο τον κόσμο: Αίγυπτος, Πακιστάν, Αλβανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ινδία, Μεξικό, Άγρια Δύση! Η Χρυσούλα, με μοναδικό τρόπο και πολύ μεράκι, για κάθε μια από τις χώρες είχε μαζί της κάθε φορά έναν καλεσμένο που είτε όντας ο ίδιος από κει, είτε έχοντας επισκεφθεί ή μελετήσει τον τόπο και την κουλτούρα, έκανε στα παιδιά μια μικρή παρουσίαση. Προσαρμοσμένη πάντα στις ηλικίες των παιδιών που σας πληροφορώ είναι 4-8 κυρίως - άρα απαιτητικό κοινό - , η παρουσίαση κάθε χώρας οδηγούσε σε μια σειρά από ερωτήσεις των παιδιών που πολλές φορές άφηναν εμάς τους μεγάλους με το στόμα ανοιχτό! Highlight τέτοιων ερωτήσεων για μας τουλάχιστον, ήταν οι ερωτήσεις του Προκόπη στην παρουσίαση της Αλβανίας. Ευτυχώς είχαμε ήδη βάλει το φαγητό να ψήνεται αλλιώς νηστικοί θα μέναμε μέχρι να του λυθούν όλες οι απορίες :) Μεγάλο θετικό στοιχείο για μένα, σε όλες αυτές τις συναντήσεις είναι η ευκολία με την οποία τα παιδιά δοκίμασαν όλες αυτές τις νέες γεύσεις. Οκ, μπορεί να μην άδειασαν σε όλες τις συναντήσεις τα πιάτα - αν και ότι άφηναν τα παιδιά φροντίζαμε εμείς οι μαμάδες - αλλά έπαιζαν με γεύσεις, με υλικά, με χρώματα... Μπορείτε εδώ να δείτε συγκεντρώμενες όλες τις αναρτήσεις της Μάγδας για τα γευστικά ταξίδια μας, αλλά και συνταγές για να δοκιμάσετε κι εσείς με τα παιδιά σας!






Φέτος, και με την ομάδα να έχει δέσει αρκετά, η Χρυσούλα σχεδίασε ένα άλλου τύπου πρόγραμμα, στην ίδια πάλι φιλοσοφία αλλά με μεγαλύτερη εμπλοκή των ίδιων των παιδιών. Έτσι λοιπόν, σε κάθε συνάντησή μας φέτος, ένα παιδί ή δύο αν είναι αδερφάκια όπως στην περίπτωσή μας. είναι υπεύθυνο να παρουσιάσει έναν αγαπημένο του τόπο και να φτιάξει μαζί με όλους μια συνταγή από αυτόν. Ξεκίνησε η Χρυσούλα με σουγάνια από τη Λέσβο, συνέχισαν ο Άρης και ο Άλκης με Λαδένια Κιμώλου και μετά ήταν η σειρά της Λένας και του Προκόπη να παρουσιάσουν τη Τζιά και τα αμυγδαλωτά της. Περισσότερα για το πώς περάσαμε αλλά και τη συνταγή θα μπορέσετε να δείτε όταν ανέβουν στο "Κάθε μέρα Γονείς".

Εγώ θα σας πω λίγο πώς ζήσαμε την προετοιμασία και τι ωραία που περάσαμε στο σπίτι ετοιμάζοντας τα σχετικά, δηλαδή την παρουσίαση των παιδιών και τη δοκιμαστική συνταγή. Ήθελα να τους αφήσω τελείως μόνους τους, να επιλέξουν τι θα πουν και τι θα δείξουν από το νησί κι έτσι έκατσα απλά μαζί τους "επικουρικά" για να τους κάνω τα τεχνικά του power point τους. Τα κείμενα, τα χρώματα κλπ. τα δούλεψαν μόνοι τους ή για να ακριβολογώ και προς μεγάλη και ευχάριστη έκπληξή μου ΜΑΖΙ η Λένα με τον Προκόπη! Απόλαυσα να ακούω από το μέσα δωμάτιο τις πρόβες τους και το διάλογο για να αποφασίσουν τι θα πει ο καθένας, διασκέδασα απίστευτα το διάλεγμα των φωτογραφιών γιατί μέσα από αυτό θυμηθήκαμε ένα σωρό όμορφες στιγμές στο νησί. Επίσης, περάσαμε ένα τέλειο απόγευμα με τη Λένα αλλά και το μικρό σεφ Γιώργη που τεστάραμε τη συνταγή στο σπίτι. Να πω εδώ ότι την ιδέα για τη συνταγή αλλά και την παρουσίασή της, τα παιδιά την πήραν από τη φίλη μας και δασκάλα στο νησί Αναστασία. Βλέπετε, το καλοκαίρι στον κήπο του Λαογραφικού μουσείου της Τζιάς, η Αναθανασία οργανώνει παιδικά έργαστήρια και φτιάξαμε μαζί της αμυγδαλωτά! Όταν δε της είπα ότι τα παιδιά, θα δείξουν αυτά που έμαθαν και στους φίλους τους, μου έστειλε και μια ολόκληρη σακούλα αμύγδαλα από το νησί για να δείξουν σε όλους πώς είναι τα αμύγδαλα στο δέντρο και πώς τα καθαρίζουνε. 

Μάγδα και Χρυσούλα, η ιδέα σας για φέτος είναι σούπερ! Εκτός από τις όμορφες στιγμές στο φιλόξενο χώρο της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων, περάσαμε τέλεια και στην προετοιμασία. Αφήνω που έχουμε σίγουρη παρέα στο νησί για το καλοκαίρι ε;

Φυσικά, τώρα ανυπομονούμε για το επόμενο ταξίδι με καπετάνιο τον Ορέστη, που είναι αυτός που κλήρωσε η Λένα για την επόμενη φορά! Πώς θα μπορούσε να μην άλλωστε? Της το ζήτησε τόσο ευγενικά...     

Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Η Πολυάννα μαμά - Ιστορίες καθημερινής οικογενειακής τρέλας 23.11.2017

Είναι αυτές οι μέρες που ξεκινάνε στην τσίτα και επιμένεις να τις αγνοείς. Μια τέτοια ήταν κι η χθεσινή. Άλλωστε όλα ήταν με το μέρος μου... Ο Προκόπης θα πήγαινε μετά το σχολείο σε ένα φίλο του μέχρι το βράδυ κι έτσι εγώ μόνο με δύο παιδιά (χλιδή λέμε) θα πήγαινα για ψώνια με τη θεία και τη γιαγιά μου. Ω ναι! Μαγαζιά με τα παιδιά αλλά τι στο καλό, 2 αυτά, 3 εμείς το'χουμε λέμε!!! 

Εννοείται ότι με το που ξεκινήσαμε από το σχολείο, ο Γιώργης ανακοίνωσε: "Μαμά μ(ν)υ(σ)τάζω, τσ(ξ)ύπνα με όταν φτάσουμε να μου πάρει η γιαγιά κοκάκια!" κι έτσι ευχαριστήθηκα διαδρομή με τη Λένα να μου λέει τα νέα της και να καταστρώνουμε σχέδια. Παραλάβαμε θεία και γιαγιά και ξεκινήσαμε για το εμπορικό. Να σημειώσω εδώ ότι η βόλτα είχε κανονιστεί για να μου ψωνίσει η θεία μου δώρο για τα γενέθλιά μου. Ρωτάω λοιπόν μόλις παρκάραμε και πριν ξυπνήσω το μικρό: "Από πού ξεκινάμε;" για να λάβω απάντηση καταπέλτη: "Πρώτα από τα Orchestra να ψωνίσουμε για τα παιδιά" (Είπα κι εγώ βόλτα στα μαγαζιά μόνο για μένα, μας κακομαθαίνετε κύριε πρέσβη μου! Δεν πειράζει όμως χρήσιμο και πρακτικό μιας και κάτι ελλείψεις τις έχουν και τα παιδιά). Ξυπνάω λοιπόν το Γιώργη, ο οποίος ομολογουμένως ήταν σούπερ συνεργάσιμος, τον φορτώνομαι στα χέρια μέχρι να συνέλθει και ξεκινάμε. 

Να σας πω σε αυτό το σημείο ότι ο Γιώργης ήταν η πρώτη φορά που πήγε σε μαγαζί να διαλέξει τα ρούχα του και ήταν πολύ ενθουσιασμένος και χαρούμενος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κάναμε λαβύρινθο όλους τους διαδρόμους του μαγαζιού τρέχοντας, στίβο μάχης τα ανοιχτά ψηλά ράφια από τα οποία πέρασε ανάμεσα, σάκο του μποξ ένα μπαλόνι που του δώσανε και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Παράλληλα βέβαια διάλεξε και ρούχα και πυτζάμες οπότε μέχρι εκεί mission accomplished! Βρεθήκαμε στο ταμείο και με τη Λένα που διάλεγε ρούχα με τη θεία και τη γιαγιά, φορτωθήκαμε τις σακούλες μας και με αέρα τουλάχιστον Julia Roberts στο Pretty Woman τρομάρα μου, ξεκινήσαμε για τα δικά μου ψώνια! 


Κάπου εκεί το σύμπαν αποφάσισε να μου κάνει λίγο πλάκα κι έτσι ζήσαμε στιγμές απείρου κάλλους: εγώ στο δοκιμαστήριο και η κουρτίνα να ανοίγει γιατί ο Γιώργης με έψαχνε, εγώ πάλι στο δοκιμαστήριο με τη Λένα ΚΑΙ το Γιώργη, εγώ στον καθρέφτη να αναρωτιέμαι πώς κάθεται το ρούχο πάνω μου και ο Γιώργης να με κρατάει αγκαλιά ακριβώς στο σημείο που πρέπει να τσεκάρω πριν αγοράσω ρούχα, ο Γιώργης να διαλέγει από τις κρεμάστρες και να μου φέρνει να δοκιμάσω ρούχα που μόνο για μένα δεν ήταν. Παράλληλα, έκανε κάτι ηρωικές εξόδους προς την πόρτα και η γιαγιά μου έτρεχε πανικόβλητη μη μας κλέψουν το παιδί. Παρόλα αυτά πήρα ένα ωραιότατο φουστάνι σε κλίμα χαράς και εξουθένωσης γυρίσαμε σπίτι, φυσικά για το part II.

Ήτοι, ο Προκόπης έχει επιστρέψει με το μπαμπά μου από το φίλο του περιχαρής αλλά εξουθενωμένος και όταν η Λένα που κάτι έκανε με τη μαμά μου έκανε το λάθος να σηκωθεί από την καρέκλα της εκείνος έκατσε. Με το που γύρισε η Λένα και του είπε να σηκωθεί για να συνεχίσουν τη δουλειά της, τον χτύπησε όλη η αδικία του κόσμου και είχε ένα ξέσπασμα από αυτά τα ωραία, τα διακριτικά, ξέρετε που ξεκινάει με βουβό παράπονο στις 20:15 και καταλήγει το παιδί στις 21:30 να κλαίει και να λες πάει θα μου στείλουν την πρόνοια... Δοκίμασα τα πάντα για μισή ώρα (παράλληλα ζεσταίνοντας φαγητά και σερβίροντας για να φάμε - μάταια, έφαγαν όλοι εκτός από μένα-) παρόλο που μας είχε δημιουργήσει συνολικά ένταση. Μετά αφού είδα κι απόείδα τον βούτηξα και πήγαμε στο δωμάτιό του για ύπνο. Άλλη επιτυχία εκεί, αφού ηρεμούσε και έλεγα τώρα θα τον κοιμίσω τσουπ θυμόταν την αδικία που τον βρήκε και δως του πάλι κλάμα. Μάζεψα όλα τα κουράγια μου και του είπα ότι είμαι πολύ κουρασμένη και θυμωμένη και για να μη σφαχτούμε θα φύγω και θα πάει ο μπαμπάς του να τον κοιμίσει. Διευκρίνισα να μην κουνήσει ρούπι. Είπε πεινάει, του είπα ότι λυπάμαι αλλά η ώρα του φαγητού τελείωσε (τόσο ανάλγητη) και πήγα να αλλάξω βάρδια με τον καλό μου.


Με το που κάθομαι και πάω να βάλω την πρώτη μπουκιά φαγητό στο στόμα μου, τσουπ! τον βλέπω να έρχεται αγκαλιά στον μπαμπά του σαν τη βρεγμένη γάτα και να θρονιάζεται στον καναπέ να λένε τα νέα τους κύριοι! Μόνο η μάμα μου που καθόταν απέναντί μου νομίζω μπορεί να περιγράψει ακριβώς το πόσο γύρισε το μάτι μου! Παρόλα αυτά συνέχισα να τρώω το φαγητό μου και δε μίλησα. Για να με αποτελειώσει του λέει κι ο μπαμπάς μου: "Εκεί είναι και τα μακαρόνια σου φάει καμιά πιρουνιά!!!" Εκεί δεν κρατήθηκα και ξαναείπα ότι η ώρα του φαγητού έχει τελειώσει!!! Αναρωτιέμαι αν απλά είχα ξεσπάσει και βάλει τις φωνές μέσα στο δωμάτιο πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, αν είχα βάλει τις φωνές στον καλό μου επίσης.... Την απάντηση μου την έδωσε ο ίδιος, που αφού είδε ότι τελείωσα το φαγητό μου ήρθε και με πήρε αγκαλιά και μου ζήτησε συγγνώμη. Και κάπου εκεί αφήσαμε την κουζίνα και το καθιστικό πεδίο μάχης (ναι φυσικά και υπάρχουν μέρες που το σπίτι μας είναι αχούρι και όχι δε ζούμε στη διαφήμιση του Βιτάμ) και πέσαμε όλοι για ύπνο ευγνώμωνες που έχουμε ο ένας τον άλλο, όλοι την υγεία μας, σπίτι, δουλειά και φαγητό. Μπορεί για μας να είναι αυτονόητα αλλά για άλλους όχι και αυτές τις μέρες το ζήσαμε έντονα και προσπαθώ να μου το υπνεθυμίζω καθημερινά.  


Ίσως σε κάποιους όλο αυτό το ημερολογιακό τύπου ποστ δε λέει πολλά. Είναι όμως μια καλή απάντηση στο "πώς τα προλαβαίνεις όλα;" που συχνά πυκνά ακούω. Δεν τα προλαβαίνω λοιπόν αυτό είναι το μυστικό. Ή όταν τα προλαβαίνω όλα για τους άλλους σκάω μέσα μου εγώ, ή δεν τα προλαβαίνω και σκάω, ή δεν τα προλαβαίνω και δε με νοιάζει! Χρυσή τομή δεν υπάρχει κι αν υπάρχει δεν είναι ίδια για τον καθένα μας. Συνεχίζω να κρατάω τα καλά, να δουλεύω πολύ με τον εαυτό μου τον καλό μου, τα παιδιά και τους γύρω μου, παίρνω βαθειά ανάσα και βουτάω!!! Καλό σας Σαββατοκύριακο και όπως πολύ σοφά μου είπε η μανούλα μου (για άλλο βέβαια θέμα αλλά κολλάει παντού): Κι αυτό θα περάσει...

  

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

Και ξαφνικά... πάλι εδώ!

Κοιτάω την ημερομηνία της τελευταίας ανάρτησης και δεν το πιστεύω! Μα σχεδόν ένα χρόνο χωρίς ανάρτηση το μπλογκάκι μου; Πόσο το παραμέλησα... Και δεν είναι ότι δεν είχα υλικό, είναι που ο άτιμος ο χρόνος δεν τεντώνει όταν το χρειάζεσαι κι έτσι εκεί που λες, θα κοιμίσω τα παιδιά και θα γράψω λίγο, τσουπ! βρίσκεσαι να σε παίρνει ο ύπνος και να μπερδεύεις τους στίχους των τραγουδιών που τραγουδάς για να κοιμηθούν, ενώ αυτά είναι με το μάτι γαρίδα! Σας θυμίζει κάτι μάλλον ε;


Και να που μια πρόσκληση από τις εκδόσεις Διόπτρα εκτός από ένα εξαιρετικό απόγευμα γεμάτο παιδικά βιβλία, με βοήθησε να θυμηθώ πόσο μου έχει λείψει αυτό το διαδικτυακό μοίρασμα στη blogoγειτονιά.Μαζευτήκαμε που λέτε ουκ ολίγες και όλες αγαπημένες στο υπέροχο Yoleni's  σε μια ζεστή εκδήλωση που ετοίμασαν τα κορίτσια από το team της Διόπτρας και ενημερωθήκαμε για όλες τις τρέχουσες παιδικές εκδόσεις τους, που είναι και πολλές και πολύ πολύ ενδιαφέρουσες! Μπορείτε να δείτε όλα τα παιδικά βιβλία εδώ . Είναι  πολύ προσεγμένα, με όμορφη εικονογράφηση για μικρούς αλλά και για μεγάλους και το κάθε ένα έχει και κάτι να πει. Και ναι, έχουν και ειδική κατηγορία με Χριστουγεννιάτικα! Ειδικά αυτό με τα Καλικαντζαράκια τύπου Find Wally με έχει ενθουσιάσει! 


Επέλεξα για το Γιώργη τον Άτλαντα για τα Ζώα, μιας και το project του στο σχολείο αυτόν τον καιρό είναι τα λιοντάρια και όλο ζητάει πληροφορίες για αυτά αλλά και άλλα ζώα, για τον Προκόπη, που είναι πάντα γεμάτος απορίες τον Άτλαντα για τον Κόσμο και για τη Λένα, το νέο Άνω-Κάτω παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά "Η Κοκκινομπλουτζινίτσα". Περάσαμε όλο το πρωί μας σήμερα διαβάζοντας και το διασκεδάσαμε πολύ! 
  

Επίσης, πολύ μου γυάλισε το graphic novel του "Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές", που μας παρουσίασε η Κάλλια και είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα φιγουράρει στη βιβλιοθήκη μου! Να σας πω επίσης, πως εκτός από τα παιδικά βιβλία, μας παρουσίασαν και είχαμε τη χαρά να μας μιλήσει λίγο η συγγραφέας και blogger Εύη Σταθάτου αλλά και η ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος Σοφία Ανδρεοπούλου, η αμεσότητα της οποίας με έχει κάνει να περιμένω πώς και πώς την παρουσίαση του νέου της βιβλίου "Γονείς ακούστε μας" που μόλις κυκλοφόρησε! 


Ευχαριστούμε #dioptrabooks για την οργάνωση, για τα δωράκια κι από μένα ένα παραπάνω ευχαριστώ γιατί σταθήκατε η αφορμή να θυμηθώ τις χαρές του blogging και να μπω να ξεσκονίσω εδώ μέσα.


Μετά την παρουσίαση, είχαμε την ευκαιρία να πιούμε καφέ, να βγάλουμε φυσικά φωτογραφίες και να μιλήσουμε με τη Μάγδα, την Ασπασία, την Εύη, τη Γιούλη, τη Συννεφούλα μου την αγαπημένη, την Έλενα τη Ζωή, την Έφη, τη Μαρία, τη Γεωργία, την Πελιώ και την Κάλη που τόσο με συγκίνησε που μου είπε ότι της έλειψε η Πολυάννα μου, που με έβαλε σε σκέψεις και να'μαι πάλι! Γνώρισα επίσης και πολλές νέες κοπέλες, θυμήθηκα τι όμορφα που τα περνάμε και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να δώσω ακόμη μια ευκαιρία στη ζωή του Πολυαννόσπιτου να μεταφέρεται και εκτός τειχών και πάλι στη blogόσφαιρα πού και πού! Αν έχει μείνει κανείς να με διαβάσει εκεί έξω, καλώς σας ξαναβρήκα λοιπόν :) :) :) 



Σας αφήνω με ένα τραγουδάκι που μια χαρά περιγράφει γιατί κόντεψε να κλείσει σχεδόν χρόνος μακριά από το blogάκι μου. Θυμηθείτε βέβαια ότι είμαι Πολυάννα και όλα τα βλέπω από την αισιόδοξη πλευρά τους, οπότε μείνετε στο... Είμαι εντάξει κι αφήστε τα δύσκολα στην άκρη!