Χριστουγεννιάτικο πυτζάμα πάρτυ για μικρούς crafters!

Το περιμέναμε όλοι πώς και πώς. Τις προηγούμενες 15 μέρες καταστρώναμε σχέδια και αγοράζαμε υλικά, σκεφτόμαστε συνταγές για αλμυρά και γλυκά σνακ. Και την Παρασκευή που μας πέρασε, είχε επιτέλους φτάσει η μεγάλη μέρα, η μέρα για το Χριστουγεννιάτικο πυτζάμα πάρτυ μας!!! Φέτος με τη Λένα που είναι ο βοηθός διοργάνωσης για όλα τα events του σπιτιού είχαμε αποφασίσει ότι η δραστηριότητα του πάρτυ μας θα ήταν Χριστουγεννιάτικες κατασκευές. Και επειδή οι ηλικίες των Λιλιπούτειων καλεσμένων ήταν 2,5 - 5,5 κυρίως, καταλήξαμε σε ζωγραφική σε κούπες και καδράκια με τελάρο κεντήματος και τσόχες. Όλα τα υλικά τα αγόρασα από το eshop του πολυαγαπημένου ftiaxto.gr εκτός από τις κούπες που τις πήρα από το IKEA. Την Παρασκευή το πρωί με τη βοήθεια της Ρ. κάναμε όλη την προετοιμασία για τα καδράκια: κόψαμε (για την ακρίβεια η Ρ. γιατί εγώ έφτιαχνα κέικ και ετοίμαζα τα της μάσας) τσόχες και τις βάλαμε για φόντο και κόψαμε δεντράκια και κορμούς ώστε τα παιδιά να έχουν να κάνουν μόνο τη συναρμολόγηση. Όταν λοιπόν ήρθαν οι καλεσμένοι μας, το τραπέζι ήταν στημένο από τη μια πλευρά με λιχουδίτσες και τα απαραίτητα κεριά κι από την άλλη με όλο τον εξοπλισμό για τις χειροτεχνίες. Μικροί μεγάλοι πέσαμε με τα μούτρα και περάσαμε χαλαρά ένα πολύ ευχάριστο και δημιουργικό 2ωρο. Δεν υπήρχε σωστός ή λάθος τρόπος, ίσια ή στραβή ζωγραφιά, μόνο κέφι, χαρά και ενθουσιασμός: 

Μετά τις κατασκευές και μέχρι να ψηθεί η pizza, είχα φροντίσει να τυπώσω και πλαστικοποιήσω το Χριστουγεννιάτικο Bingo της ταλαντούχας φίλης μου Ειρήνης από το www.lifestoryprints.gr το οποίο μπορείτε κι εσείς να κατεβάσετε δωρεάν με μια βόλτα στο site της. Περιττό να σας πω πόσο γέλιο κάναμε και πόσο το ευχαριστήθηκαν. Αφού και την άλλη μέρα με το που ξύπνησαν, έπαιξαν μια παρτίδα και μετά φάγανε πρωινό.

Με τούτα και με κείνα πεινάσαμε όλοι οπότε και ξεφουρνίσαμε την pizza και τα μικρά κάτσανε στο χαλί να φάνε παρεϊτσα. Γενικά δεν είχα κάνει πολλά πράγματα γιατί ήθελα να δώσουμε βάση στις κατασκευές, το παιχνίδι, την ταινία που θα βλέπανε μετά κλπ. κλπ. κι έτσι το μπουφεδάκι μας είχε μόνο: κρακεράκια - πατατάκια - πίτσα από αλμυρά και μελομακάρονα - μπισκότα - κέικ με τζίντζερ από γλυκά. Το κέικ ήταν της αγαπημένης Αθηνάς aka Sugarbuzz και τη συνταγή μπορείτε να τη δείτε εδώ. Εγγυημένη επιτυχία και ένα θα σας πω - μυρίζει όλο το σπίτι Χριστούγεννα με τη μία. Βάλτε το οπωσδήποτε στο πρόγραμμα μέσα στις γιορτές :)

Τελειώνοντας το φαγητό, τα παιδιά πίστευαν ότι ήταν η ώρα της στρωματσάδας και της ταινίας. Όμως η δαιμόνια μητέρα (εγώ δηλαδή), είχε άλλον έναν άσσο κρυμμένο στο μανίκι της. Έτσι ξαφνικά ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα, τα έστειλα να ανοίξουν, κι έμειναν να κοιτούν αποσβολωμένα το Ρούντολφ το ελαφάκι που είχε έρθει να τους φέρει χαιρετίσματα από τον Άγιο Βασίλη και να παίξει μαζί τους. Και για να σας εξηγήσω καλύτερα: η μία και μοναδική Φωτεινή από τα Παιδικά Γλέντια, εκτός από φοβερή στη δουλειά της έχει και καταπληκτικές ιδέες! Έτσι τα 3 τελευταία χρόνια έχει καθιερώσει το "Ξωτικό των Χριστουγέννων" που με ένα πολυ συμβολικό πραγματικά κόστος, επισκέπτεται τα σπίτια σε ανύποπτη χρονική στιγμή και παίζει λίγο με τα παιδιά, τους δίνει μπαλόνια, σαπουνόφουσκες κλπ. και βοηθάει κι εμάς τις μαμάδες να ενισχύσουμε τη μαγεία των Χριστουγέννων!Φέτος λοιπόν της ζήτησα αν θα μπορούσαμε να το συνδυάσουμε με το πυτζάμα πάρτυ μας και παρόλο που δε μπορούσε εκείνη, μας έστειλε την Ελβίρα aka Ρούντολφ και έγινε ένας μισάωρος μίνι - χαμός!!! Μπαλόνια, σαπουνόφουσκες, αυτοκόλλητα, καραμελίτσες, χορός και τραγούδι ήταν ό,τι έπρεπε για τα πιτσιρίκια μας λίγο πριν την ταινία και τελικά τον ύπνο κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Η βραδιά έκλεισε με προβολή ταινίας: "Τα Χριστούγεννα του Shrek" για να είμαστε στο πνεύμα των ημερών και  "Frozen" (τι άλλο???). Κατά τη διάρκεια της δεύτερης ταινίας (γιατί η πρώτη ήταν μισάωρη και την πρόλαβαν όλοι) άρχισαν ένα ένα παιδάκια αλλά και μαμάδες να κοιμούνται. Τελευταίοι κοιμήθηκαν η μεγάλη μας ξαδέρφη και ο Γιώργης που πήγε 00:30 για να κλείσει το μάτι του και να μπορέσει και η μάνα κουράγιο να πιεί ένα ποτήρι κρασί. Συνολικά μείναμε 6 παιδάκια, ένα μωρό και τρεις μαμάδες κάτω από την ίδια στέγη, το καταδιασκεδάσαμε και φυσικά δώσαμε ραντεβού στο επόμενο πυτζάμα πάρτυ. Σας το συστήνουμε ανεπιφύλακτα!

Από όλους εμάς στο Πολυαννόσπιτο αλλά και από την εορταστική μας συντροφιά, Καλά Χριστούγεννα με Υγεία και Αγάπη για όλους! Να περάσετε όμορφες, ζεστές και χουχουλιάρικες μέρες με αγαπημένους ανθρώπους γύρω σας και ευτυχία στις καρδιές σας.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!       

Χριστουγεννιάτικη δράση της ομάδας Μαμαδο-blogs σε συνεργασία με το Tosodoulika.gr

Όταν το καλοκαίρι η Μένια από το karkinaki πρότεινε, και στη συνέχεια σύσσωμη η ομάδα των Μαμαδο-blogs έφτιαξε τα δωράκια για τα παιδάκια του Ογκολογικού Νοσοκομείου (δες εδώ αν δε θυμάσαι), όλες είχαμε πει κάποια στιγμή να κάνουμε κάτι και για τις μαμάδες. Τα Χριστούγεννα λοιπόν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Και φυσικά, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα προωρότητας στις 17/11, οι πρώτες μανούλες που σκεφτήκαμε ήταν αυτές με προωράκια. Και εδώ είναι που μπαίνει στη δράση η Μερσίνη από το tosodoulika που μαζί με τη Μένια μας οργανώσανε, παραλάβανε, πακετάρανε και γενικώς ανέλαβαν ρόλο αρχιξωτικού και πήγαν στις δύο Μονάδες Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών του νοσοκομείου Παίδων Αγ. Σοφία τα πακετάκια αγάπης :) 

Όπως καταλαβαίνετε, δεν υπήρχε περίπτωση να μη συμμετέχω στη συγκεκριμένη δράση. Θα συμμετείχα έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον όταν ως δύο φορές μαμά με προωράκι - καθώς και τα 2 αγόρια μου ήταν βιαστικά-, ξέρω από πρώτο χέρι κάποια από τα συναισθήματα που βιώνουν οι γονείς έξω από τις μονάδες όταν περιμένουν να μπουν να δουν τα παιδάκια τους, να ακούσουν πώς πάνε, να αγγίξουν μόνο λίγο το πατουσάκι.... Είχαμε συζητήσει αρκετά στην ομάδα αναφορικά με το τι θα βοηθούσε να στείλουμε, τι θα ήταν καλό να αποφύγουμε καθώς δυστυχώς δεν έχουν όλες οι περιπτώσεις ευτυχή εξέλιξη κι έτσι αρχές Δεκέμβρη είχα καταλήξει στο τι θα είχε το πακετάκι μου και ξεκίνησα να το φτιάχνω. Αποφάσισα ότι ήθελα οπωσδήποτε να βάλω κάτι χειροποίητο, φτιαγμένο με πολλή αγάπη αλλά και χρηστικό παράλληλα. Έραψα λοιπόν ένα νεσεσεράκι patchwork σε μικρό μέγεθος για να χωράει σε τσάντα. Έβαλα μέσα 2 πακετάκια αντισηπτικά μαντηλάκια που πάντα χρειάζονται αλλά και 2 σοκολάτες για να γλυκάνω τον παραλήπτη. Τέλος, όταν πήγα στο βιβλιοπωλείο να πάρω μια μικρή καρτούλα για να συνοδεύσει το δώρο μου, το μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα Ημερολόγιο του 2015 με τίτλο: "Ημερολόγιο Θετικής Σκέψης". Επιπλέον το ημερολόγιο ήταν στις ίδιες αποχρώσεις με το νεσεσεράκι που είχα φτιάξει και το θεώρησα σημαδιακό! Σκέφτηκα ότι η μαμά που θα το πάρει μπορεί αρχικά να σημειώνει την πρόοδο του τοσοδούλικού της και παράλληλα να παίρνει δύναμη και να φτιάχνει η διάθεσή της από τα αισιόδοξα ρητά που υπάρχουν στις σελίδες του. Έτσι η τελική μορφή του δώρου μου ήταν αυτή: 

Διαβάζοντας την ανάρτηση της Μερσίνης (εδώ) για τις ετοιμασίες και για τις κάρτες που φτιάξανε μαζί με το γιό της συγκινήθηκα πολύ με την εξαιρετική ιδέα της να υπογράψει ο μικρός τις κάρτες με το "Ήμουν κι εγώ Εδώ". Της το είπα κιόλας. Ειδικά στον Προκόπη, που ήταν και πιο πολύ καιρό στη μονάδα και πιο μικροσκοπικός και πρόωρος από το Γιώργη, οι φωτογραφίες στην αναμονή, των παιδιών που είχαν φιλοξενηθεί στις μονάδες παλιότερα (πριν και μετά) , μου έδιναν απίστευτο κουράγιο τις πρώτες μέρες. Μπορώ μόνο να φανταστώ πώς ένιωσε η Μερσίνη που επέστρεψε για να δώσει τα δωράκια μας (δες εδώ) και σίγουρα ελπίζω να βάλαμε ένα χαμόγελο στα πρόσωπα όλων των γονιών. Μόνο υγεία, αγάπη και ευτυχία για όλα τα παιδάκια αλλά και τις οικογένειές τους!   

Για τη δράση μας έγραψαν επίσης: 

Happy Mum Angie

Το Ημερολόγιο μιας μαμάς  

tosodoulika.gr 

Η Πολυάννα μαμά - Ο "ψεύτης κοριός" και άλλες ιστορίες μας πάνε μέχρι τα Χριστούγεννα

Κυριακή βράδυ και αφού όλη μέρα έχουν εξαντληθεί (γιορτή παιδικού σταθμού, φαγητό στον παππού, παιχνίδι με τις ξαδέρφες) επιστρέφουμε σπίτι και ενώ σε όλη τη διαδρομή συζητάμε όλοι μαζί, παρκάρουμε και ανακαλύπτουμε ότι η Λένα έχει κοιμηθεί. Παίρνω λοιπόν εγώ στο ένα χέρι χέρι το καλαθάκι με το μωρό και στο άλλο χέρι τον Προκόπη (πώς λέμε στο ένα χέρι το τσιγάρο στο άλλο χέρι το μπεγλέρι? ε, σε mama version) και ο Βασίλης τη Λένα αγκαλιά. Φτάνουμε στην πόρτα και θυμάμαι ότι η Ρ. της είχε δώσει ένα στυλό το οποίο και θα έψαχνε το πρωί οπότε ρωτάω το Βασίλη: "Το στυλό της το πήρες?" και ξαφνικά... τσουπ! πετάγεται και μας δείχνει το στυλό χαμογελώντας θριαμβευτικά και αποκαλύπτοντας το κόλπο της! "Δεν κοιμάσαι βρε?" της λέω για να ακουστεί μερικά εκατοστά πιο κάτω ο Προκόπης: "Μαμά δεν κοιμάται. Έκανε τον ψεύτη κοριό γιατί ήθελε αγκαλιά"!!!!! 

Γενικά εδώ στο Πολυαννόσπιτο - όπως και στα περισσότερα σπίτια βέβαια - αυτές οι μέρες κυλάνε τρέχοντας με πολλές ετοιμασίες, δουλειές, κατασκευές, ψησίματα, προετοιμασίες κλπ. κλπ. Εντάξει εμείς έχουμε και δυο - τρεις έξτρα λόγους πέρα από τους προφανείς και κοινούς για όλους. Ο πρώτος είναι ότι σε μια βδομάδα φεύγουμε για Λάρισα μιας και 26/12 παντρεύω την αγαπημένη μου φίλη, κολλητή και πλέον κουμπαροφιλενάδα Ε. και είχαμε πρόβες, bachelorette, μπουμπουνιέρες, ρούχα κουμπάρας, ρούχα Λένας που θα είναι παρανυφάκι ε και μη σας τα πολυλογώ καταλαβαίνετε :) :) :). Ο δεύτερος και ευχάριστος επίσης είναι το Χριστουγεννιάτικο πυτζάμα πάρτυ που ετοιμάζουμε αύριο που φέτος θα είναι πάρτυ με κατασκευές!!!! 

Ο τρίτος είναι ότι τη Δευτέρα επιστρέφω στη δουλειά μιας και το εξάμηνο του ΟΑΕΔ τελειώνει την Κυριακή και με έχει πιάσει ένας πανικός να προλάβω να σουλουπώσω το σπίτι ώστε να ξεκινήσουμε τακτικά και καθαρά τη νέα μας καθημερινότητα. Ποιό σύνδρομο της φωλιάς όταν είναι να γεννήσεις, εδώ να δείτε με το σύνδρομο της δουλειάς όταν είναι να γυρίσεις τι έχω πάθει!!! Φωτιά στα μπατζάκια μου :P!!! Πάνω λοιπόν στην τακτοποίηση παταριού (ε αφού κατέβηκαν τα Χριστουγεννιάτικα να μην ξεκαθαρίσουμε και τίποτα;;;;) βρήκαμε 3 αυτοκίνητα του Βασίλη και αποφάσισε να τα χαρίσει στον Προκόπη. Τα παίρνει λοιπόν αγκαλιά και πάει τρέχοντας στη Λένα: "Κοίτα Λένα ο μπαμπάς μου χάρισε 2 Σφεράρι και 1 Πόρπη!!!!" (μετάφραση: 2 Φεράρι και 1 Πόρσε)

Με τούτα και με κείνα, περνάμε γεμάτες και όμορφες μέρες εδώ, το σπίτι εκτός από τακτικό και καθαρό (προσευχηθείτε να κρατήσει αυτό) είναι και στολισμένο Χριστουγεννιάτικα και όλοι μας με μεγάλη ανυπομονησία περιμένουμε τις καθαυτό γιορτινές μέρες!!!!

Μελομακάρονα.... αλλιώς και για καλό σκοπό

Όταν η φίλη μας η Ρου. ρώτησε αν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για να πουληθεί στο bazaar που διοργανώνει φέτος για έβδομη συνεχή χρονιά το ξεblogάρισμα το Σαββατοκύριακο 13,14 Δεκεμβρίου, για την ενίσχυση των παιδιών έως 3 ετών που ζουν με τις φυλακισμένες μητέρες τους και των άπορων κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θήβας, εννοείται ότι προσφέρθηκα με χαρά! 

Κι έτσι προχθές το πρωί, την ώρα που ο Γιώργης αποφάσισε να παίξει λίγο μόνος του στο πάτωμα, μπήκα στην κουζίνα για να φτιάξω μπισκότα - μελομακάρονα! Δηλαδή τα γνωστά σε όλους μελομακάρονα αλλά... χωρίς σιρόπι, τραγανά και μπισκοτένια. Τα έχουμε καθιερώσει και με τα παιδιά τα τελευταία χρόνια και γίνονται ανάρπαστα. Για όποιον θέλει, ακολουθεί συνταγή στο τέλος του ποστ. Επειδή το bazaar είναι δύο μέρες και ήθελα να είμαι σίγουρη ότι θα έχουν αρκετά, έκανα διπλή δόση:

Εχθές παρέδωσα στη Ρου. τα σακουλάκια μου γεμάτα με τραγανά και μυρωδάτα μπισκοτάκια και λίγα m&m's για χρώμα και πήραν το δρόμο τους για το bazaar. 

Για όσους δεν το ξέρουν, το ξεblogάρισμα ξεκίνησε ως μια ομάδα από bloggers  πριν από 7 χρόνια με σκοπό την βοήθεια και την υποστήριξη των παιδιών 0-3 ετών που κρατούνται μαζί με τις φυλακισμένες μητέρες τους στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας (πρώην Κορυδαλλού). Το πλαίσιο υποστήριξης, μαζί με τα 15 περίπου παιδάκια περιλαμβάνει και τις 90 και πλέον άπορες φυλακισμένες γυναίκες. Οι εθελοντές του ξεblogαρίσματος οργανώνουν αποστολές ειδών πρώτης ανάγκης, διοργανώνουν εκδηλώσεις για την οικονομική υποστήριξη και την κάλυψη των άμεσων αναγκών των παιδιών και των άπορων, υποστηρίζουν εθελοντικές δράσεις μέσα στις φυλακές και υλοποιούν έργα για την καλυτέρευση της ζωής στις φυλακές όπως η δημιουργία της παιδικής χαράς, η αίθουσα εκδηλώσεων κ.ά..  Οι ανάγκες όμως είναι πολλές και χρειάζεται η υποστήριξη όλων.

Στο μπαζάρ, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο θέατρο «Χυτήριο» (Ιερά Οδός 44, Γκάζι) θα βρείτε εκτός από έργα φυλακισμένων γυναικών, χειροποίητα  χριστουγεννιάτικα στολίδια, , τα «πατροπαράδοτα» τσίπουρα και ρακόμελά μας, σπιτικές μαρμελάδες, γλυκά και κουλουράκια, λικέρ, χειροποίητα σαπούνια και κεραλοιφές, πολλούς τίτλους βιβλίων από δεύτερο χέρι σε τιμές από 0,50 εως 5 ευρώ άλλα μεταχειρισμένα είδη όπως ρούχα και είδη διακόσμησης, κοσμήματα και πολλά άλλα.

Παράλληλες δράσεις θα γίνουν τόσο για τα παιδιά όπως αφήγηση λαϊκών παραμυθιών, θεατρικό παιχνίδι κ.α. καθώς και λαχειοφόρος με πολλά δώρα όπως προσκλήσεις για θεατρικές παραστάσεις. Όπως σε κάθε μπαζάρ η ομάδα του ξεblogαρίσματος θα συλλέγει είδη πρώτης ανάγκης για τις φυλακισμένες και τα παιδάκια όπως: πάνες, είδη παιδικής περιποίησης, σαμπουάν, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σερβιέτες, χαρτί υγείας, απορρυπαντικό για πλύσιμο ρούχων, υγρό καθαρισμού χώρου, σαπούνια, τηλεκάρτες κ.ά.

Πληροφορίες Χριστουγεννιάτικου Bazaar 

Σάββατο 13/12

Ωράριο: 11:00 έως τις 20:00

Κυριακή 14/12

Ωράριο: 11:00 έως τις 19:00 

Θέατρο «Χυτήριο», Ιερά Οδός 44, Τηλ. 2103412313 / 6951787821,Γκάζι (ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Και η συνταγή που σας υποσχέθηκα για όσους θέλουν να δοκιμάσουν τα μελομακάρονα αλλιώς: (ή σκέτα μακάρονα όπως λέει και η Λένα αφού δε σιροπιάζονται):

Υλικά (περίπου 100 κομμάτια ανάλογα τις κουπ πατ που θα χρησιμοποιήσετε): 

200 γρ. ζάχαρη
300 ml ηλιέλαιο
200 ml ελαιόλαδο
100 ml χυμό πορτοκάλι
100 ml κονιάκ
1 κουταλιά της σούπας κανέλα και γαρύφαλλο σκόνη
1,5 κουταλάκι μπέικιν
1,5 κουταλάκι σόδα 
1 κιλό και 200 γρ. αλεύρι μαλακό

Ανακατεύουμε όλα τα υλικά εκτός από το αλεύρι και το μπέικιν στο μιξερ στη μεσαία ταχύτητα. Τη σόδα τη διαλύουμε μέσα στο χυμό του πορτοκαλιού - ΠΡΟΣΟΧΗ αφρίζει!!! Στη συνέχεια αδειάζουμε το παχύρευστο μείγμα σε λεκάνη και προσθέτουμε σιγά σιγά το αλεύρι με το μπείκιν ανακατεύοντας με σπάτουλα. Μόλις έχουμε μια γυαλιστερή και εύπλαστη ζύμη, ανοίγουμε με τον πλάστη και κόβουμε με κουπ πατ σε ό,τι σχέδιο θέλουμε. Τα ψήνουμε για 12 - 15 λεπτά στους 180 βαθμούς ανάλογα το φούρνο.   

Και αυτή η ανάρτηση συμμετέχει στο Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι του Stars and Icicles.

Μαμαδομαγειρέψαμε με τις ΔΕΛΤΑ moms!

Φέτος με τη Λένα, είχαμε το πιο γλυκό ξεκίνημα στην εορταστική περίοδο. Όπως ξέρετε, στο Πολυανόσπιτο η σχέση μας με τη ζαχαροπλαστική είναι σχέση πάθους. Συχνά πυκνά χωνόμαστε με τα πιτσιρίκια στην κουζίνα και φτιάχνουμε διάφορα όμορφα περνώντας έτσι την ώρα μας δημιουργικά, κάνοντας πράγματα μαζί και φυσικά διασκεδάζοντας! Μας αρέσει να φτιάχνουμε γλυκά για μας, για δωράκια για κεράσματα και γενικά είναι από τις αγαπημένες μας ασχολίες. 

Όταν λοιπόν είδα ότι η ομάδα των ΔΕΛΤΑ moms διοργανώνει τα πρώτα "Μαμαδομαγειρέματα" δήλωσα αμέσως συμμετοχή στο μίνι διαγωνισμό που έκαναν στη σελίδα τους στο facebook. Όσοι μας ξέρετε μπορείτε να φανταστείτε τον ενθουσιασμό της Λένας όταν της είπα ότι κληρωθήκαμε και θα πηγαίναμε να μαγειρέψουμε μαζί με άλλα παιδάκια και μαμάδες και ότι θα είχαμε και μια "δασκάλα ζαχαροπλαστικής" η οποία (προς μεγάλη χαρά δική μου βεβαίως βεβαίως) δεν ήταν άλλη από την Αθηνά Πάνου, γνωστή και ως SugarBuzz.

Η εκδήλωση έγινε στις εγκαταστάσεις της Bosch και μεταφερθήκαμε από και προς το μετρό με λεωφορειάκι της εταιρείας οπότε είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε από πριν με κάποια παιδάκια και μαμάδες. Μπαίνοντας μέσα στο χώρο, εκτός από το γλυκό χαμόγελο των υπευθύνων και της Αθηνάς, μας υποδέχτηκαν οι μίνι πάγκοι εργασίας που μας ξετρέλαναν και τις δύο και η μυρωδιά του ζεστού καφέ και των χρωματιστών μπισκότων. 

Αφού λοιπόν φορέσαμε σκούφους και ποδιές:

πήραμε θέσεις και ξεκινήσαμε πρώτα με διακόσμηση μπισκότων με ζαχαρόγλασο και χρωματιστές τρούφες: 

Μετά σειρά είχαν τα cupcakes που με τις κατάλληλες οδηγίες από τη "δασκάλα" μας, μεταμορφώθηκαν σε ταρανδάκια και μίνι λιβάδια: 

Για μας τις μαμάδες είχαν φροντίσει να υπάρχει και βιβλίο συνταγών με περιθώριο για σημειώσεις στο τέλος κι έτσι κατάφερα να σημειώσω και 2-3 tips που μας έδωσε η Αθηνά. Τελειώνοντας, πακετάραμε τις δημιουργίες μας σε όμορφα κουτιά και φύγαμε ενθουσιασμένες. 

Αν θέλετε, μπορείτε να πάρετε μια συνολική γεύση της εμπειρίας μας σε αυτό εδώ το ωραίο βιντεάκι που ετοίμασαν οι υπεύθυνοι της εταιρείας: 

Επειδή λοιπόν περάσαμε τόσο ωραία όλοι, απ' ότι είδα τα Μαμαδομαγειρέματα συνεχίζουν και σας συστήνω ανεπιφύλακτα αν τα πετύχετε να μη χάσετε την ευκαιρία! Στα συν της εκδήλωσης το γεγονός ότι δεν είχε καθόλου διαφημιστικό χαρακτήρα και δεν γινόταν καθόλου προώθηση προϊόντων. Ήταν όλα πολύ φροντισμένα με σκοπό μαμάδες και παιδάκια να περάσουν όμορφα και δημιουργικά. Ευχαριστούμε ΔΕΛΤΑ Moms!!! Εμείς σίγουρα θα σας παρακολουθούμε και θα σας κάνουμε παρέα και στις μελλοντικές σας διοργανώσεις. 

Η Πολυάννα ξωτικό της ντουλάπας (Χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή υλικών χειροτεχνίας)

Όπως πολύ σωστά έγραφε η Βέρα (aka Owl Mommy) σε μια ανάρτησή της τις προάλλες, με το που κρυώνει ο καιρός και μπαίνουμε σιγά σιγά σε προεορταστική περίοδο, λες και μας τσιμπάει το σκνιπάκι της δημιουργίας και θέλουμε να τα κάνουμε όλα: κατασκευές, μαγειρικές, νέα hobby, κάρτες, δώρα, πράματα και θάματα. Υποθέτω κάπως έτσι πρέπει να το σκέφτηκε και η Άννα από το In my closet και ετοίμασε αυτήν την εκπληκτική Χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή υλικών χειροτεχνίας, και  ξαφνικά γέμισε το timeline μας ξωτικά και υπέροχα κουτάκια γεμάτα κάθε λογής καλούδια! 

Πριν σας πω για το κουτάκι που ετοίμασα, θέλω να σταθώ στη λεπτομέρεια με την οποία στήθηκε όλο αυτό από την Άννα και στο πόσο χρόνο υποθέτω ότι πρέπει να αφιέρωσε για να κινηθεί όλος αυτός ο μηχανισμός ξωτικών! Από την καταπληκτική ιδέα, την αρχική ανάρτηση με τις λεπτομερέστατες οδηγίες και τη σούπερ αναλυτική φόρμα συμμετοχής, μέχρι το email που λάβαμε για το ποιο θα είναι το  "ταίρι" μας, τι του αρέσει, τι θα ήθελε κλπ. που περιείχε και αιφνιδιαστική ερώτηση τεστ για να είναι σίγουρη ότι διαβάζουμε λεπτομερώς και όχι κάθετα :) και από τα ενημερωτικά mail με ό,τι θέματα προέκυψαν κατά την αποστολή μέχρι και το "καθησυχαστικό" email ότι το πακετάκι μας παρελήφθη! Και αν νομίζετε ότι ήταν λίγες οι συμμετοχές που είχε να συντονίσει γελιέστε, γιατί τα ξωτικά που κυκλοφορούν ανάμεσά σας, έφτασαν αισίως τα 120!!!! Άννα, ΜΠΡΑΒΟ & ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ για την ιδέα και κυρίως για το συντονισμό :) :) :) :) 

1ο mail με ερώτηση - τεστ

2ο mail με οδηγίες προς ναυτιλομένους

3ο mail - το καθησυχαστικό"

Στο πακέτο μου τώρα. Ομολογώ ότι με βάση τις απαντήσεις που είχα δώσει, μου έδωσε ένα ταίρι που ήταν πολύ εύκολο να βρω τι θα του στείλω ανάμεσα στον "εξοπλισμό" μου. Τα στοιχεία που μου έστειλε η αρχηγός των ξωτικών για το ταίρι μου ήταν: 

Το αγαπημένο της χρώμα είναι το: vintage pink. Όταν τη ρώτησα τι δώρο θέλει να της στείλεις, μου είπε: κατι γλυκό μικρό και ίσως μαλακό -είμαι και της αφής. Ήθελα να ξέρω αν έχει κάποια αλλεργία σε τρόφιμα αλλά είπε καμία. Όταν πάει στο περίπτερο παίρνει σοκολάτα υγείας με κομματάκια λεμόνι ή mars. Επιπλέον μου είπε ότι θέλει να ξέρεις: αγαπώ τα ταξίδια -δουλεύω για/με αυτά. Για τη σχέση της με τη χειροτεχνία την αφήνω να σου τα πει μόνη της. Ασχολείσαι με τη χειροτεχνία; Ναι όποτε βρίσκω χρόνο Ράβω στο χέρι ή/και σε ραπτομηχανή, Επαναχρησιμοποιώ διάφορα υλικά ή/και διορθώνω παλιά πράγματα, Ζωγραφίζω ή/και σκιτσάρω ή/και βάφω με διάφορες τεχνικές, Μαγειρεύω ή/και κάνω γλυκά, Ασχολούμαι με φυτά και με κήπο, πηλό αέρα Έχω σε πληθώρα: Είδη ραπτικής, Εξαρτήματα και διάφορα που μαζεύω για επαναχρησιμοποίηση. Θέλω να μου στείλει το ταίρι μου: Οτιδήποτε για μαγειρική και ζαχαροπλαστική.

Μετά λοιπόν από έρευνα στα ντουλάπια κυρίως της κουζίνας μου και στα κουτιά με τα υλικά μου αποφάσισα τη σύνθεση του κουτιού μου ως εξής: 

Κάτι γλυκό: Η αγαπημένη της σοκολάτα υγείας με κομματάκια λεμόνι

Κάτι χειροποίητο: Ένα μαξιλαράκι καραβάκι που έραψα μόνη μου (συνδυάζει το μαλακό που ζήτησε, τα ταξίδια με τα οποία ασχολείται και... μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις καρφίτσες της μιας και ράβει) 

Κάρτα: Κι αυτή χειροποίητη και μάλιστα με τη βοήθεια της μικρής crafter του σπιτιού της γοργονίτσας μου

5 υλικά: Χαρτάκια για cupcakes, toppers για cupcakes, μια μπισκοτομηχανή-κορνέ με τις μύτες και τα σχεδιάκια της, διάφανα σακουλάκια για τρόφιμα και κορδέλα και ένα κουτάκι από kinder έκπληξη γεμάτο κόκκινες κας κας καρδούλες

Για να το συμπληρώσω και να είναι και το κουτί μου σχετικό, χρησιμοποίησα μια μακρόστενη φόρμα για κέικ που έχει φθαρεί σε μερικά σημεία. (Άλλωστε μια και επαναχρησιμοποιεί αντικείμενα, είμαι σίγουρη ότι θα βρει μια καταπληκτική νέα χρήση)    

Το τι το ευχαριστήθηκα δε λέγεται!!! Ελπίζω και το ταίρι μου το ίδιο και ανυπομονώ να δω τις δημιουργίες της. Και τώρα, περιμένω όλο αγωνία το δικό μου πακετάκι από το δικό μου ξωτικό :) :) :) 

Και μια και με τη "θητεία" μου ως ξωτικό άνοιξε ο κύκλος των Χριστουγεννιάτικων αναρτήσεων, να σας ενημερώσω ότι με αυτή την ανάρτηση, συμμετέχω στο φετινό Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι του Stars and Icicles

Οικογένεια εμπιστευτικό: Το συμβόλαιο

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα των δικαιωμάτων του παιδιού και ξεκίνησα τη μέρα μου με τον πρωινό καφέ μου και το πολύ ωραίο άρθρο της Πελιώς Παπαδιά στο Ταλκ για το θέμα. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ. Θυμήθηκα λοιπόν -πηδώντας στο μυαλό μου από θέμα σε θέμα κατά την προσφιλή μου συνήθεια- ότι καιρό τώρα ήθελα να σας γράψω για το οικογενειακό μας συμβόλαιο και τσουπ, να τη η σημερινή ανάρτηση: 

Πριν από κάνα μήνα η Λένα γύρισε από το σχολείο αποφασισμένη: "Λοιπόν μαμά! Άκου τι θα σου πω και μη με διακόψεις πριν τελειώσω -το κάνω αυτό συχνά η αλήθεια είναι, οπότε παίρνει τα μέτρα του το παιδί όταν θέλει να κάνει σημαντικές ανακοινώσεις - Θα κάνουμε συμβόλαιο. Θα γράψουμε τους κανόνες, θα υπογράψουμε και μετά ό,τι μα ό,τι λέει θα το κάνουμε εντάξει?" Εντάξει είπα κι εγώ και αποφασίστηκε μετά από μίνι οικογενειακό συμβούλιο να έχουμε 3 κανόνες για μεγάλους που θα αποφάσιζαν η Λένα με τον Προκόπη και θα έγραφε η Λένα και 3 κανόνες για παιδιά που θα αποφασίζαμε ο Βασίλης κι εγώ και θα έγραφα εγώ. Μετά θα υπογράφαμε όλοι και... ταρατατάμ! θε είχαμε τους βασικούς κανόνες του σπιτιού. 

Μετά από σύντομη σύσκεψη, κατέληξαν στους κανόνες τους και λέγοντας της γράμμα γράμμα, η Λένα έγραψε τους κανόνες των παιδιών: 

1. Οι μεγάλοι δεν πρέπει να φωνάζουν - ξεκάθαρο το μήνυμα νομίζω δε χρειάζεται να σας το μεταφράσω ;) 

2. Οι μεγάλοι να μην τσιμπάνε - προφανώς και τα έχουμε ταράξει στο γαργάλημα, ζουζούνισμα ΚΑΙ τσίμπημα και αποφάσισαν να κάνουν κάτι γι'αυτό

3. Κάθε Παρασκευή τα παιδιά ξενύχτι - δηλαδή καναπές, ταινία και καμιά σαβουρίτσα για μασούλημα και ύπνος όποτε τους έρθει και όχι όταν λέμε εμείς

Στη συνέχεια ήταν η σειρά μας για μίνι σύσκεψη και καταγραφή των κανόνων των γονιών:

1. Τα παιδιά πρέπει να είναι ευγενικά και να μιλάνε όμορφα (δηλ. πείτε και κανένα παρακαλώ στους γονείς σας βρε πουλάκια μου που έξω είστε με το σεις και με το σας και μέσα μόνο τα ρε που δε μας έχετε αρχίσει)

2. Τα παιδιά πρέπει να βοηθάνε στις δουλειές τους μεγάλους (δηλ. όχι η μαμά κι ο μπαμπάς δεν έχουν οχτώ χέρια ο καθένας και μπορεί να κάνουν πολλά πράγματα αλλά τα τουβλάκια θα τα μαζέψετε μόνα σας χρυσούλια μου)  

3. Τα παιδιά δεν πρέπει να τσακώνονται (δηλ. πρέπει να σταματήσετε να τσιρίζετε και να μωλωπίζετε ο ένας τον άλλον όσο είναι νωρίς και σίγουρα αν θέλετε οι δόλιοι οι γονείς σας να τηρήσουν το δικό σας πρώτο κανόνα)

Λίγο πριν ξεκινήσουν να υπογράφουν τους είπα: Πριν υπογράψουμε το συμβόλαιο θα πρέπει να έχουμε αποφασίσει και τι συνέπεια θα έχει όποιος δεν ακολουθεί τον κανόνα. Και για να κάνω την αρχή τους ενημέρωσα ότι για τα παιδιά η ποινή αθέτησης του συμβολαίου θα ήταν να χαθεί το ξενύχτι και η ταινία της Παρασκευής.Μετά, τους είπα να αποφασίσουν ποιά θα είναι η ποινή για τους γονείς αν δεν ακολουθήσουν κάποιο από τους κανόνες τους. Η Λένα άρχισε να σκέφτεται για να έρθει η απάντηση - καταπέλτης του Προκόπη: θα σας παίρνουμε για μια μέρα τις ταμπλέτες σας!!! 

Αφού λοιπόν είχαμε έτοιμες και τις ποινές και συμφωνήσαμε και οι τέσσερις, βάλαμε τις "υπογραφές" μας φαρδιές - πλατιές και ιδού το οικογενειακό μας συμβόλαιο: 

Και κάπως έτσι απασχολούμενοι με το Οικιακό Συμβόλαιο της οικογένειας, περάσαμε ένα απόγευμα κατά το οποίο μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για κανόνες, δικαιώματα, υποχρεώσεις αλλά και συνέπειες. Στάθηκα αρκετά στην επιλογή του πρώτου κανόνα τους, να μη φωνάζουμε δηλαδή γιατί συνειδητοποίησα ότι αν και σε γενικές γραμμές δεν φωνάζουμε, αυτές οι λίγες φορές που (άνθρωποι είμαστε) ξεφεύγουμε και ανεβάζουμε τους τόνους, τους μένουν. Μένει τώρα να βρω τρόπους να μην το χάνουμε αν και ομολογώ -όπως ξέρετε κι εσείς- ότι μερικές φορές είναι απλά α - δ ύ - ν α -τ ο ν. Οπότε μάλλον θα το ρίξουμε στη γιόγκα ή στην άτακτη υποχώρηση για ανασύνταξη εκτός χώρου. Ε, και τι να κάνουμε θα χάσουμε και για καμιά - δυό μέρες τις ταμπλέτες μας :P

Το οποίο με φέρνει στο δεύτερο σημείο που στάθηκα στην όλη διαδικασία. Η φυσικότητα με την οποία ο Προκόπης επέλεξε την "τιμωρία μας" δε θα έπρεπε να με εκπλήξει παρόλα αυτά με έκανε να σκέφτομαι δύο και τρεις φορές πριν πιάσω την ταμπλέτα στα χέρια μου ώρες που είμαι μαζί τους. Πλέον ένα μήνα και κάτι μετά τη σύνταξη και υπογραφή του "συμβολαίου μας" μπορώ να πω ότι είμαι σε εξαιρετικά καλό δρόμο απεξάρτησης. 

Τώρα όσο για το αν έπιασε τόπο το συμβόλαιο ή όχι επί του πρακταίου; Λοιπόν.... Οι μεγάλοι προσπαθούν να μη φωνάζουν καθόλου (τα είπαμε παραπάνω άλλωστε). Οι μεγάλοι δεν τσιμπάνε πιά. Όποτε κάνει κίνηση ο Βασίλης να τα τσιμπήσει του λένε: "το συμβόλαιοοοο ... έχεις υπογράψειιιιιι"  και γλυτώνουν!!! Και εννοείται ότι κάθε Παρασκευή τα παιδιά ξενυχτάνε ΜΑΖΙ με τους μεγάλους. Διαλέγουμε ταινία και σαβουρίτσα και.... family movie night!!! Τα παιδιά τώρα: Στο οικογενειακό τραπέζι είναι δύο μικροί Ζαμπούνηδες (λέμε τώρα) και χρησιμοποιούν πλέον 9 στις 10 φορές ευχαριστώ και παρακαλώ αυθορμήτως. Το καθιστικό κάθε μα κάθε απόγευμα μετά το φαγητό είναι άδειο από τουβλάκια κλπ. Εντάξει βοήθησε και μια ανακατάταξη πραγμάτων που κάναμε πρόσφατα αλλά... βοηθάνε. Η δε Λένα, τα Σάββατα βοηθάει και στη γενική καθαριότητα. Ε, δε θα σας πω ότι σταμάτησαν να τσακώνονται γιατί μεταξύ μας αδέρφια είναι δε θα τα σταματήσει ένα ψωροσυμβόλαιο, όμως σίγουρα μόλις πω "Σταματήστε το καυγά τώρα γιατί σύμφωνα με το συμβόλαιο θα χάσετε το ξενύχτι της Παρασκευής" ο καυγάς σταματάει! 

Το μόνο που μου μένει τώρα είναι να κάνω λίγο scrapbooking και να βάλω το συμβόλαιό μας σε κάδρο να μπει μαζί με το μηνιαίο μας πλάνο αλλά αυτά είναι θέμα άλλου ποστ. 

Υ.Γ. Αν αναρωτιέστε γιατί δεν υπέγραψε και ο Γιώργης το συμβόλαιο, όπως αναρωτήθηκε και η Λένα, η απάντηση είναι απλή. Πρέπει πρώτα να μεγαλώσει, να του το διαβάσουμε για να ξέρει τι υπογράφει κι αν συμφωνεί και μετά :P  

Ιστορίες Νηπιαγωγείου - Το Κουτί: Τιμώμενο πρόσωπο για μια μέρα

Η γοργονίτσα μας φέτος είναι νηπιάκι. Και έχουμε την τύχη να είναι σε ένα εξαιρετικό νηπιαγωγείο του δήμου μας, με δασκάλες γεμάτες όρεξη και ιδέες. Στην πρώτη συνάντηση γονέων που έγινε το Σεπτέμβρη, οι δασκάλες μας ενημέρωσαν για την ύπαρξη του "Κουτιού". Το "Κουτί" είναι ένα χαρτονένιο κουτί - σπιτάκι (ένα απλό κουτί και τίποτα παραπάνω σαν το Μορμόλη μαμά, όπως με διόρθωσε πρόσφατα η κόρη μου) το οποίο παίρνει ένα από τα παιδάκια κάθε βδομάδα μαζί με τις οδηγίες χρήσεις του. Είναι ένας τρόπος για να ανοιχτούν όλα τα παιδάκια και να μιλήσουν για τον εαυτό τους και τα αγαπημένα τους πράγματα στους συμμαθητές τους και τις δασκάλες τους και να μοιραστούν λίγο παραπάνω από τη ζωή τους. Το παιδάκι που έχει το κουτί, τη μέρα που το πηγαίνει στο σχολείο είναι το "Τιμώμενο Πρόσωπο", βοηθάει τη δασκάλα και στο τέλος της ημέρας, οι συμμαθητές του γράφουν από μια φιλοφρόνηση σε ένα μεγάλο χαρτόνι που το παίρνει σπίτι του για να θυμάται τη μέρα του ως "Τιμώμενο Πρόσωπο". Το Κουτί μοιράζεται κάθε Παρασκευή και Δευτέρα με κλήρωση και όλα τα παιδάκια περιμένουν πώς και πώς να φτάσει η σειρά τους :) Καταλαβαίνετε λοιπόν τη χαρά της Λένας όταν πριν δέκα μέρες ΤΟ ΚΟΥΤΙ έφτασε στα χέρια της: 

 

Μαμάαα μου έτυχε το κουτί!!!

Η Λένα ήταν η τυχερή της κλήρωσης της Δευτέρας και έπρεπε να επιστρέψει το κουτί Παρασκευή, οπότε αφού διαβάσαμε τις οδηγίες και είδαμε και το εφημεριδάκι που έπρεπε να συμπληρώσουμε, είχαμε 4 μέρες άκρατου ενθουσιασμού για να διαλέξει ποια πράγματα θα πάρει μαζί της για να μοιραστεί με τους φίλους της. Συμφωνήσαμε μέχρι την Πέμπτη το απόγευμα ότι θέλει να το βάζει σε μια άκρη και την Πέμπτη να τα δούμε μαζί και να αποφασίσει τελικά ποιά 5-6 πράγματα θα πάρει μαζί της. Άλλωστε οι οδηγίες που είχαμε από τις δασκάλες της ήταν κατατοπιστικότατες: 

  

Είχα αποφασίσει να την αφήσω τελείως ελεύθερη να διαλέξει ό,τι θέλει και απλά να γράψω ότι μου πει τόσο στο εφημεριδάκι, όσο και στη μικρή "εκθεσούλα" που έπρεπε να πάρει μαζί της για να διαβάσει η δασκάλα στην τάξη. Την Πέμπτη το απόγευμα λοιπόν, αφού της εξήγησα το νόημα του Κουτιού και της είπα ότι ήρθε η ώρα να ξεχωρίσει τι απ' όλα θα πάρει τελικά κατέληξε στη σύνθεση του κουτιού (στην παρένθεση τα σχόλιά της): 

1. Το εφημεριδάκι και η "εκθεσούλα" που μου υπαγόρευσε

2. Μια μπομπονιέρα από τη βάφτισή της (για να δουν ότι είμαι γοργόνα από μωρό μαμά)

3. Τα καπέλα από το Πήτερ Παν πάρτυ γενεθλίων της (γιατί ήταν τέλειο και παίζουμε ακόμη)

4. Ένα βαζάκι με σποράκια νυχτολούλουδου (να τα φυτέψουμε στην αυλή)

5. Το φορμάκι που φορούσε ο Γιώργης στην αρχή της βάφτισής του. Το καραβάκι το έραψε μόνη της και μετά στερεώθηκε πάνω στο φορμάκι (για να δούνε το καραβάκι που του έραψα μαμά)

6. Το βιβλίο Η αχόρταγη Ψαρού (που μου χάρισε η κυρία Μαργαρίτα μαμά να το διαβάσουμε όλοι μαζί)

7. Το αγαπημένο της μωρό (κανονικά δεν επιτρέπονται τα παιχνίδια μας μαμά αλλά σήμερα που είμαι τιμώμενο πρόσωπο μπορώ να το πάρω ε???)

8. Τα αλμπουμάκια της για τα οποία σας έχω πει εδώ (Έτσι μαμά θα τους δείξω όλους μου τους αγαπημένους και τη Τζιά και όλα τα ωραία που κάνουμε. ΟΚ άρα τον έχουν πετύχει το σκοπό τους τα αλμπουμάκια σκέφτηκα η μάνα και επ' ευκαιρία θυμήθηκα ότι πρέπει να φτιάξω και τα φετινά, ουπς!) 

Στην εκθεσούλα μου ζήτησε να γράψω ότι τη φωνάζουμε γοργονίτσα, το αγαπημένο της φαγητό δηλαδή παστίτσιο, το αγαπημένο της τραγούδι, ότι της αρέσει να κάνει ζαχαροπλαστική και τυροπιτάκια με τη μαμά και τον αδερφό της τον Προκόπη, ότι της αρέσει να παίζει με την ξαδέρφη της την Ευγενία, ότι το καλοκαίρι στη θάλασσα κάνει βουτιές από τα βράχια και ότι μαθαίνει να ράβει στη ραπτομηχανή με τη μαμά και τη γιαγιά της. Διάλεξε και φωτογραφίες για να στήσουμε και την εφημεριδούλα της και πανευτυχής έπεσε για ύπνο με το κουτί γεμάτο κι έτοιμο δίπλα στην τσάντα της. Ευχάριστες εκπλήξεις για μένα στις απαντήσεις της και σε αυτά που μου υπαγόρευσε ήταν: ότι της αρέσει να ζωγραφίζει (θα τους πω ότι θα γίνω σαν τον Λεονάρντο όταν μεγαλώσω μαμά. Όχι το Λίο το χελωνονιντζάκι τον άλλο με τη Μόνα Λίζα!!!) και ότι όταν μεγαλώσει θέλει να πάει στο Παρίσι να δει τον πύργο του Άιφελ!!!

Περίμενα με μεγάλη αγωνία να σχολάσει την Παρασκευή να μου πει πώς πήγε η παρουσίασή της και να μου δείξει τις φιλοφρονήσεις της.Ήρθε τρέχοντας με ένα πλατύ χαμόγελο και ξεκίνησε να μιλάει ασταμάτητα. Πώς τους τα έδειξε, τι της είπαν, τι συζήτησαν, πώς βοήθησε τις δασκάλες και τι ωραίες φιλοφρονήσεις της έκαναν οι φίλοι της και: ξαναδιάβασέ τες μου μαμά, να δες εδώ τις έχουν γράψει οι κυρίες για να τις κρατήσω:

Θα μου επιτρέψετε να ξεχωρίσω τη φιλοφρόνηση του Βαγγέλη που (απ' ότι μου είπε η Λένα) επί λέξη είπε: Έχεις αγγέλους στην καρδιά σου και η δασκάλα το μετέφρασε σε Έχεις φτερωτή καρδιά!!!

Δεν ξέρω αν "Το Κουτί" είναι κάτι που συνηθίζεται στα νηπιαγωγεία, το βρήκα πάντως εξαιρετική ιδέα και μάλιστα όχι μόνο για την κοινωνικοποίηση των παιδιών μέσα στη σχολική ομάδα αλλά και γιατί με αφορμή το κουτί είχα την ευκαιρία να κάνω μια μίνι - συνέντευξη στη Λένα, να δω τι σκέφτεται, τι της αρέσει, τι θεωρεί σημαντικό κι αγαπημένο! Ευχαριστώ πολύ λοιπόν τις δασκάλες της για αυτή την ευκαιρία :) :) :)      

  

Η Πολυάννα μαμά - και τώρα που τα αγόρια έγιναν δύο part II

Στο Πολυαννόσπιτο μερικούς μήνες τώρα που έχουμε να τα πούμε είμαστε παιδική χαρά. Ο Μπούμπης έγινε πλέον Γιώργης και αισίως είναι 7 μηνών, η Λένα είναι ένα νηπιαγωγάκι με τα όλα του και ο Προκόπης είναι πια μεγάλος αδερφός! Τις ανησυχίες μου για κείνον ως μεσαίο παιδί, τις είχα μοιραστεί μαζί σας τον Ιούνιο στο part I. Μεταξύ τους τα πιτσιρίκια τα πάνε περίφημα και ο Προκόπης εξακολουθεί να διεκδικεί το χώρο του και το χρόνο του αλλά να είναι πολύ καλός και τρυφερός με το μικρό. 

Πριν από ένα μήνα στην πρώτη μας συνάντηση με τη δασκάλα του στο σχολείο (άλλαξε κι εκείνος φέτος σταθμό και πήγε σε καινούριο) έφυγα πολύ θυμωμένη με τον εαυτό μου και πολύ προβληματισμένη! Η δασκάλα του ήταν ενθουσιασμένη μαζί του, μου είπε πόσο "δουλεμένο" παιδί της έχει φανεί, ότι παρόλο που είναι ο μικρότερος της τάξης όχι μόνο ακολουθεί αλλά και δείχνει στα υπόλοιπα παιδάκια, ότι είναι πολύ ευγενικός και υπάκουος κι άλλα τέτοια ωραία που κάνουν εμάς τις μαμάδες να ψηλώνουμε δέκα πόντους από υπερηφάνια. Θα μου πείτε και καλά εσύ γιατί θύμωσες και προβληματίστηκες; Ε λοιπόν, θα σας πω γιατί. Αν όλα αυτά τα είχα ακούσει σε συνάντηση για τη Λένα, θα τα περίμενα και θα τα θεωρούσα δεδομένα μη σας πω, για τον Προκόπη όμως έπιασα τον εαυτό μου να εκπλήσσεται, ευχάριστα μεν αλλά να εκπλήσσεται.

Και θύμωσα με μένα! Γιατί ενώ ξέρω ότι ποτέ ποτέ ποτέ δεν πρέπει να συγκρίνουμε τα παιδιά άφησα την εικόνα της Λένας να "καπελώσει" αυτή του Προκόπη. Γιατί (προφανώς) απορροφήθηκα από το μωρό λίιιγο παραπάνω και δεν πρόσεξα τον Προκόπη να ανθίζει δίπλα μου. Έπρεπε να μου το πει η δασκάλα του για να το παρατηρήσω, για να βρω το χρόνο να κάνω κάτι μαζί του κι όχι με τη Λένα και να μας βοηθάει κι εκείνος. Όταν μου είπε δε η κυρία Ε. ότι ποτέ δε μιλάει για κανέναν εκτός από τη Λένα κατάλαβα ότι προφανώς μας χρειάζεται περισσότερο ή ουσιαστικότερα. 

Μπορεί και να αντέδρασα υπερβολικά (το' χω το drama queen λίγο άλλωστε). Πάντως στο μήνα που μεσολάβησε μέχρι την επόμενη συνάντηση γονέων, είχα το νου μου, κάναμε πράγματα μόνοι μας ή και όλοι μαζί αλλά με γνώμονα τις δικές του προτιμήσεις και ξαφνικά είδα μπροστά μου ένα αντράκι που: 

- είναι πολύ καλό στα παζλ και μάλιστα από κει που είναι αεικίνητος, όταν ασχολείται με αυτά αφιερώνει όλη του την προσοχή

- μπορεί πια να ντυθεί μόνος του (ακόμη κι αν μερικές φορές μου βγάζει την ψυχή μέχρι να διαλέξει τι)

- έμαθε να χειρίζεται ψαλίδι καθώς όπως λέει "κάνει εξάσκηση" στο σχολείο 

- είναι απίστευτος θεατρίνος και πολύ πολύ εκφραστικός (εντάξει το ότι μεγαλώνουμε ένα μικρό Δημήτρη Χόρν το ήξερα από τη βρεφική του ακόμη ηλικία δεν το συνηδειτοποίησα τώρα) 

Επιπλέον και με μεγάλη μου χαρά στη συνάντηση αυτού του μήνα η κυρία Ε. μου είπε ότι ζωγράφισε για πρώτη φορά το μωρό εκτός από τη Λένα. Για την ακρίβεια έκανε ένα τόσο δα κυκλάκι που ήταν το καρότσι και μέσα μια τελίτσα που ήταν ο Γιώργης αλλά... είναι κι αυτό μια αρχή :) 

Χθες μάλιστα το απόγευμα ζωγράφισε όλη την οικογένεια. Όταν τον ρώτησα ποιός είναι ποιός άφησε το μωρό τελευταίο και μου είπε "Και ο μπούμπης είναι εδώ, ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ!". Και βλέπω εγώ ότι και έχει κάνει τον εαυτό του μικρότερο από τα τρία τους και ότι σκόπιμα τον έχει βάλει το μικρό να του "κάθεται στο σβέρκο":

Προκόπης - Η οικογένειά μας 4.11.14

 

Ε και κάπου εκεί η μάνα κουράγιο που με λέει και η φιλενάδα μου η Ε. σηκώνει τα χέρια ψηλά. Πού θα μου πάει, θα τις βρούμε τις ισορροπίες μας. Άλλωστε η σοφή μαμά μου λέει και δίκιο έχει ότι κάθε παιδί αργά ή γρήγορα τη βρίσκει τη θέση του και το χώρο του μέσα στην οικογένεια.

Α, και πού είστε μη νομίζετε ότι όλο αυτό το μεγάλωμα και άνθισμα του Προκόπη αφήνει τη Λένα αδιάφορη, αλλά λέω να αφήσω και κάβα για επόμενο ποστ μπας και επανέλθω η τρίτεκνη ;) 

 

  

Μπουγέλο - πάρτυ γενεθλίων

Φέτος είχαμε την τύχη οι διακοπές μας να ξεκινήσουν στις 2/7 και έκτοτε είμαστε στο νησί. Αυτό σημαίνει ότι τα φετινά γενέθλια των παιδιών μας βρήκαν εδώ, άρα και το φετινό party προγραμματίστηκε για εδώ με λίγους κι εκλεκτούς. Η επιλογή του θέματος ήταν πανεύκολη και ήταν τι άλλο; Μπουγέλο party!!! Και για να το κάνουμε ακόμη καλύτερο αποφασίσαμε το party να γίνει στην κοντινή μας παραλία της Συκαμιάς. Και οι ετοιμασίες άρχισαν!

 

Προσκλήσεις: Αφού οι προσκλήσεις που χρειαστήκαμε ήταν μόλις πέντε, αποφασίσαμε να τις κάνουμε χειροποίητες και η Λένα ανέλαβε το μεγαλύτερο κομμάτι τους:

 

1. Ξεχωριστή ζωγραφιά - εξώφυλλο για την κάθε πρόσκληση με τα ονόματα (ή τις ιδιότητες) των καλεσμένων
2. Ίδιο εσωτερικό για όλες
3. Οδηγίες με δρομολόγια πλοίων κλπ. γραμμένες από μένα
4. Φάκελοι και ταχυδρόμηση

Και αφού είχαμε συμπληρώσει τη λίστα των καλεσμένων και είχαμε ρυθμίσει το πώς θα χωρέσουμε στο σπίτι (και στο παραδίπλα σπίτι των καλών μας γειτόνων και φίλων) 10 ενήλικες, 7 πιτσιρίκια από 2 έως 5 ετών και 2 βρέφη 3,5 και 4 μηνών, προχωρήσαμε στα υπόλοιπα.

Δωράκια για τους μικρούς και μεγάλους καλεσμένους: Σε ένα μπουγέλο - πάρτυ τι άλλο θα μπορούσε να είναι, παρά νεροπίστολα σε όλες τις διαστάσεις από πολύ πολύ μικρά μέχρι πολύ πολύ μεγάλα:

Εκτός όμως από το μπουγέλο, το οποίο μας χάλασε λίγο το αεράκι (την άλλη μέρα βέβαια το πρωί του δώσαμε και κατάλαβε) είχαμε κι άλλη διασκέδαση.

Photobooth: Κάνοντας μια βόλτα στο Pinterest σε boards για πάρτυ στη θάλασσα και φυσικά ψάχνοντας για κάτι σχετικό με γοργόνες είχα αποφασίσει ότι το photobooth μας θα είναι γοργονίσιο. Είχα δε την τύχη μπαίνοντας στο σπίτι στο νησί και συμμαζεύοντάς το, να βρω την ιδανική κούτα για να το φτιάξουμε:

Photoprops: Τα έβλεπα πολύ καιρό και σκέφτηκα ότι φέτος που το party ουσιαστικά έγινε σε στενό οικογενειακό κύκλο, σε εντελώς χαλαρό στυλ στην παραλία ήταν η ιδανική περίπτωση για να τολμήσω να τα εμφανίσω και είχα δίκιο. Χρησιμοποίησα το δωρεάν εκτυπώσιμο με θέμα καλοκαίρι - θάλασσα που βρήκα εδώ και ομολογώ ότι το καταδιασκεδάσαμε μικροί αλλά και μεγάλοι:

Πινιάτα: Εδώ επιστρατεύσαμε την ταλαντούχα θεία Ράνια η οποία μεγαλούργησε και φέτος με μια πινιάτα - ενυδρείο από φελιζόλ γεμάτη μπαλόνια, νερόμπομπες και μπουγελόφατσες:

 

 

Φαγητό: Το μενού ήταν απολύτως κρεατοφαγικό μιας και ψήσαμε καλαμάκια, παντσέτες και παϊδάκια τα οποία όλοι απολαύσαμε με το χέρι συνοδεία ψωμιού. Το ψήσιμο (αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του κουβαλήματος από το σπίτι στην παραλία) ανέλαβε ο σούπερ μπαμπάς μου με βοηθό - σερβιτόρα τη Λένα:

 

 

Τούρτα: Φυσικά φέτος δε θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τίποτε άλλο παρά μια τούρτα παραλία. Νομίζω ότι η ιδέα να χρησιμοποιήσουμε κουφέτα βότσαλα έδωσε πολύ ωραία την αίσθηση της παραλίας όπως και το χρωματισμένο ζελέ την αίσθηση της θάλασσας. Αυτό όμως που πραγματικά την έκανε πολύ ιδιαίτερη και χρωματιστή ήταν τα καλουπάκια άμμου, που χρησιμοποιήσαμε τα οποία ήταν μέσα γεμάτα με τούρτα και από αυτά σερβιρίστηκαν όλοι οι μικροί μας καλεσμένοι:

 

   

Την ώρα που έσβησαν τα κεράκια τους η Λένα κι ο Προκόπης (με λίγη βοήθεια από το μικρό τους αδελφό) η Πανσέληνος του Ιουλίου ήταν στο πιο ψηλό σημείο της πάνω από τα κεφάλια μας και φώτιζε όλη την παραλία. 

 

 

Ήταν ένα τριήμερο γενεθλίων, με αποκορύφωση το party αλλά και το μπουγέλο της επόμενης μέρας που είμαι σίγουρη θα θυμόμαστε όλοι μας για πολύ καιρό. Μερικές φορές τελικά δεν είναι το party υπερπαραγωγή με δεκάδες παιδάκια αυτό που χρειάζονται, αλλά ένα μικρό party με αγαπημένους ανθρώπους, που μικροί μεγάλοι είναι μια χαρούμενη παρέα και όλα έχουν γίνει με μεράκι και αγάπη. Ένα party που αργά το βράδυ κι αφού έχουν παίξει, τρέξει και φάει, κυνηγιούνται γελαστά στο φεγγαρόφωτο και στο τέλος τα παίρνει ο ύπνος στο αυτοκίνητο στην πεντάλεπτη επιστροφή στο σπίτι χαμογελώντας...