Η αγάπη είναι... μια μαμά!

Χθες η βόλτα μου στα social media ξεκίνησε με αυτό το στάτους της Μάγδας, που πριν καν ανοίξω τα σχόλια είχα καταλάβει τι εννοεί, μιας και συχνά βρίσκομαι κι εγώ στη θέση της και κάτι τέτοια τα νιώθω στο πετσί μου αμέσως.

Πόσα και πόσα πρωινά δεν έχω μπει στο αυτοκίνητο με τρία πιτσιρίκια μουτρωμένα (στην καλύτερη) ή και κλαμένα (στη χειρότερη) και τα δικά μου νεύρα κρόσσια. Για να μη μιλήσουμε για τα απογευματινά νεύρα, γκρίνιες και καυγάδες. Φεύγοντας προχθές από το σχολείο, λέγαμε με μια μαμά το πόσο κουραστική μπορεί να γίνει αυτή η διαρκής διπλωματία κι αυτό το συνεχές ντιμπέιτ. Και χθες, σε κουβέντα με τη δασκάλα της Λένας για το πόσο πιο ήρεμη είναι μετά τις γιορτές η απάντησή μου ήταν ότι εγώ κοντεύω να γίνω γιόγκι για να είναι εκείνη έτσι. Ειλικρινά σας μιλάω είναι μέρες που είναι πραγματικά εξοντωτικό. Δεν ξέρω σε σας τι γίνεται, αλλά εδώ με τρεις, και μάλιστα σκληρούς διαπραγματευτές που ο καθένας έχει τη δική του ατζέντα βεβαίως βεβαίως, γίνεται πόλεμος. Διότι έχουν κι επιχειρήματα τα χρυσούλια μου, έρχονται στη μάχη διαβασμένα!

Παρόλα αυτά είναι πολύ περίεργο πώς δουλεύει όλος αυτός ο μηχανισμός και όλη αυτή η σχέση γονιού - παιδιού. Τι εννοώ: 

Λίγο πριν σταματήσουν τα σχολεία για γιορτές είχαμε έναν πολύ άσχημο καυγά με τη Λένα το πρωί πριν φύγουμε, από αυτούς που τους σκέφτεται η δόλια μάνα όλη μέρα και την τρώνε οι ενοχές κλπ. κλπ. Ε, την ίδια εκείνη μέρα λοιπόν η Λένα έγραψε το εξής σε μια εργασία που έπρεπε να επιλέξει ένα αγαπημένο της πρόσωπο και να το περιγράψει και παρά τον καυγά μας 2 ώρες πριν διάλεξε εμένα. Και το κερασάκι; Έγραψε απλά ότι μερικές φορές είμαι αυστηρή! (καρδούλες, λουλουδάκια και αγάπη ολούθε όπως καταλαβαίνετε μετά από αυτό η μητέρα για το κορίτσι της)

Δε νομίζω πως θα σταματήσει ποτέ να με εκπλήσσει, να με εντυπωσιάζει αλλά και παράλληλα να με εξουθενώνει, το πόσο πολύ εξαρτάται από μας τους γονείς η διάθεση, το κέφι, ο θυμός ή ακόμη και η ένταση των παιδιών. 9,5 για να μην πω 10 στις 10 φορές που τα πράγματα έχουν εξελιχθεί σε τραγωδία, όταν ηρέμησα σκέφτηκα τουλάχιστον ένα διαφορετικό τρόπο χειρισμού από πλευράς μου που θα είχε κάνει τη ζωή μας ευκολότερη που όμως την ώρα της κρίσης φυσικά αγνόησα τελείως. 

 

Με αυτό στο μυαλό λοιπόν και στο πλαίσιο της χαλάρωσης και ξεκούρασης των γιορτών και παράλληλα της οργάνωσης της νέας χρονιάς, έκατσα κι έκανα με τα μεγάλα κυρίως μια κουβέντα για τις φάσεις κατά τις οποίες είχα παρατηρήσει ότι δημιουργείται ένταση μεταξύ μας και για το πώς μπορούμε να την αποφύγουμε. Κάναμε λοιπόν τις (αγαπημένες μου) λίστες, συμφωνήσαμε και μια ρουτίνα πρωινή και ομολογώ ότι υπάρχει σαφής βελτίωση για όλους μας. Δε θα σας πω πως δεν πιέζομαι για να είμαι ήρεμη και υπομονετική, πιέζομαι και σκάω. Ούτε θα σας υποσχεθώ ότι δε θα ξαναξεφύγω γιατί άνθρωπος είμαι. Κάνουμε όμως μαζί με τα παιδιά μια προσπάθεια να βρούμε κοινό έδαφος κι αυτό έχει τη μεγαλύτερη αξία.   

Το καλύτερο δε και αγαπημένο μου, που δίνει και τον τίτλο στο σημερινό ποστ: διαβάζοντας χθες κάτι με τον Προκόπη και βρίσκοντας αφορμή για κουβέντα, τον ρωτάω. Εσύ τι πιστεύεις ότι είναι η αγάπη; Και όσο ο Προκόπης σκέφτεται την απάντησή του, πετάγεται ο Γιώργης: "μια μαμά! Η α(γ)βάπη είναι μια μαμά!" 

  

Secret Santa 2016//Crafting Christmas Wonderland - Part I

Και σιγά που δε θα σας τα έλεγα όλα για τις φετινές Χριστουγεννιάτικες ανταλλαγές μου! Φέτος, δήλωσα συμμετοχή στο #secretsanta2016 της (φίλης πια) Ef Zin Creations και φυσικά στο #secretcrafter2016 της αγαπημένης In my Closet. Και ομολογώ ότι ήμουν πολύ τυχερή! Καθώς δεν έχω ακόμη ολοκληρώσει τις δημιουργίες μου με τα υλικά του secret crafter, για να σας τα πω όλα μαζί, σήμερα λέω να σας δείξω τι πήρα και τι έλαβα στην ανταλλαγή της Ζήνας!

Secret Santa 2016

Όταν είδα στη σελίδα της Ζίνας, τη φωτογραφία της Μάρως aka Akamatra από την προετοιμασία του δώρου της, είπα από μέσα μου: "τυχερό το ταίρι της!" Που να φανταστώ ότι μερικές μέρες αργότερα θα άνοιγα αυτό το πακέτο:

και καραμελίτσες, και καρτούλα, και δάφνη από τον κήπο της και τα σούπερ γάντια σε χρώμα που λάτρεψα και - το κυριότερο - πλεγμένα από τα χεράκια της!!! Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Κι όλα αυτά με μωρό στο σπίτι, για να μη σου πω και φορεμένο πάνω της :)

Στο blog της Μάρως, αλλά και στο προφίλ της στο Pinterest μπορεί κανείς να βρει ιδέες για διακόσμηση, φυσικά για crafting αλλά και προτάσεις μαγειρικής, μόδας και τόσα άλλα. Και αν δείτε τη δουλειά σας και την αγαπήσετε (πράγμα βέβαιο), μπορείτε να αγοράσετε τις υπέροχες δημιουργίες της εδώ.  

Μάρω για ακόμη μια φορά σε ευχαριστώ πολύ!!!!

Εγώ πάλι, είχα δύσκολο καθήκον, μιας που μου έτυχε να στείλω δώρο στη διοργανώτρια της ανταλλαγής Ζήνα. Δύσκολο αλλά και πολύ ευχάριστο! Και μιας και η φίλη μου είναι άνθρωπος γεμάτος ζωντάνια, ενέργεια και κέφι, τι καλύτερο από ένα χρωματιστό νεσεσεράκι με τα δικά μου υφάσματα κι ένα βραχιολάκι αστέρι σαν κι εκείνη. Αν θέλετε να το δείτε καλύτερα, μπορείτε να διαβάσετε τη δική της ανάρτηση για τη φετινή ανταλλαγή εδώ, από την οποία είναι και η παρακάτω φωτογραφία: 

   

Νέα Χρονιά - Νέα Αρχή!

Μέρες τώρα όποτε έχω λίγη ηρεμία (πράγμα που σ' ένα σπίτι για πέντε δε μου συμβαίνει συχνά), αναρωτιέμαι τι θα μπορούσα να γράψω για να κάνω την πρώτη ανάρτηση της χρονιάς και να πάρει πάλι μπρος το blogοσπιτάκι μου. Να, θα μπορούσα να σας πω για τις Χριστουγεννιάτικες κατασκευές και τις ανταλλαγές μου, αλλά... όχι όχι αργότερα αυτά. Να σας έλεγα μήπως για την πραγματικά μαγική παραμονή Χριστουγέννων που περάσαμε οι πέντε μας με επιτραπέζια, ζεστό φρεσκομαγειρεμένο φαγητό και το Πολικό εξπρές και τον ύπνο που κάνανε τα παιδιά κάτω από το δέντρο περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη; Μπα, λέω να το κρατήσω για μένα αυτό, χιχι! Ή να κάνω την ανατροπή, να βγω από τη ροζ φουσκίτσα και να σας διηγηθώ, πώς σχεδόν δώδεκα παρά πέντε στην κυριολεξία παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο βαρυφορτωμένος μου Δεκέμβρης με χτύπησε κατακούτελα και snap! Μπα, μπα, είπαμε τα εν οίκω (τα τόσο εν οίκω τέλος πάντων) μη εν δήμω. Άλλωστε, δώδεκα και πέντε ήμουν η γνωστή χαζοχαρούμενη και χόρευα με τα αγόρια μου στη μέση του καθιστικού. 

Γενικά νιώθω ευγνώμων για τη χρονιά που έφυγε. Πολλά και όμορφα νέα ξεκινήματα, όμορφες στιγμές, υγεία και αγάπη για όλους μας. Σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο, ήταν καλό μαζί μας το 2016. Έτσι δε μπορώ να πω ότι είχα τη λαχτάρα των στόχων και του νέου ξεκινήματος για το 2017, πιο πολύ μια ομαλή και βελτιωμένη συνέχεια θα έλεγα ότι θα ήθελα. Ας πούμε λοιπόν ότι για την αρχή του χρόνου, θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη μυστική απάντηση στην ερώτηση που συχνά πυκνά μου κάνουν: "Μα πώς τα προλαβαίνεις όλα;" Ε, δε θα σας πω καμία σοφία, θα σας πω την αλήθεια που μεταξύ μας όλοι ξέρουμε: "ΔΕΝ ΤΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ!". Και το κυριότερο, όποτε πάω να τα στριμώξω, όπως όλο τον προηγούμενο μήνα που λέγαμε καλή ώρα, κάποια στιγμή θα γίνει το μπαμ! Αυτό θα είναι και η απόφασή μου και ο στόχος μου για την επόμενη χρονιά. Να συνειδητοποιήσω πραγματικά ότι δεν τα προλαβαίνω όλα, να οργανώσω όσο καλύτερα μπορώ το χώρο και το χρόνο μας και να αναδιοργανώσω τις προτεραιότητες μου (πρώτα) και μας (στη συνέχεια). Έχω διάφορες ιδέες και λίστες φυσικά στην ατζέντα μου. Μάλιστα με τη Λένα φέτος δοκιμάζουμε το Bullet Journal , φτιάξαμε η κάθε μια το δικό της κι αν κάτι από αυτά δουλέψει, σίγουρα θα σας το πω, με ξέρετε δεν είμαι και τύπος που τα κρατάει κρυφά αυτά!

Για τώρα, θα σας ευχηθώ απλώς καλή και φωτεινή χρονιά! Υγεία, ζεστά σπιτικά και φαγητό για όλους. Χαμόγελα και Αγκαλιές. Φωνές, Γέλια και Τραγούδια! Ας είναι οι μέρες μας ξέγνοιαστες και λαμπερές σαν το μισάωρο που περάσαμε με τα παιδιά και το μπαμπά μου σήμερα στον Υμηττό!