Ιστορίες ΠροΝηπίου - Το Κουτί: Τιμώμενο πρόσωπο για μια μέρα // Η σειρά του Προκόπη

Όσοι θυμάστε την αντίστοιχη ανάρτηση για τη Λένα πέρσι καταλαβαίνετε από τον τίτλο περί τίνος πρόκειται. Ο Προκόπης φέτος, πάει προνήπιο (Πρώτη Προνηπίου για την ακρίβεια απαντάει σε όποιον τον ρωτάει) στο δημόσιο νηπιαγωγείο που πήγε και η Λένα. Οι δασκάλες έκαναν καταπληκτική δουλειά κι έτσι για μας δεν υπήρχε δίλημμα εφόσον έμειναν θέσεις για προνηπιάκια. 

Για να γνωριστούν τα παιδιά καλύτερα, αλλά και για να ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή τους, οι δασκάλες χρησιμοποιούν "το κουτί". Κάθε παιδί με κλήρωση παίρνει την Παρασκευή το κουτί και τη Δευτέρα πρέπει να το πάει γεμάτο με αγαπημένα του πράγματα. Επίσης με τη βοήθεια των γονιών, συμπληρώνει μια μικρή παρουσίαση του εαυτού του και υπαγορεύει μια μικρή έκθεση για εκείνο που τη διαβάζει η δασκάλα στην τάξη. Επιπλέον εκείνη τη μέρα είναι βοηθός της δασκάλας και στο τέλος όλοι οι φίλοι του, του κάνουν από μια φιλοφρόνηση, τις οποίες η δασκάλα γράφει σε ένα "αναμνηστικό" που παίρνει το παιδί μαζί του! Έχοντας δει τη Λένα, ο Προκόπης το περίμενε πώς και πώς, οπότε καταλαβαίνετε τη χαρά του την Παρασκευή που κληρώθηκε: 

Μέχρι να φτάσουμε σπίτι εννοείται συζητούσαμε μόνο για το τι θα βάλουμε στο κουτί. Ήθελε να το ετοιμάσουμε αμέσως και "να το βάλεις κάπου ψηλά μαμά μη μου το χαλάσει ο Γιώργης!". Το τι ευχαριστιόμουν τη χαρά του δε λέγεται. Όπως έκανα και στη Λένα είχα αποφασίσει να τον αφήσω να διαλέξει ό,τι θέλει εκείνος και σε αυτά που έπρεπε να γράψουμε να λειτουργήσω μόνο σαν δακτυλογράφος χωρίς να επέμβω καθόλου στη σκέψη του. Για ακόμη μια φορά, αυτά που άκουσα (και έγραψα) με συγκίνησαν και με εξέπληξαν! Ας δούμε όμως πρώτα τι διάλεξε να παρουσιάσει στους φίλους του: 

- Τη συλλογή με τα αυτοκινητάκια του (με τέτοια μανία σιγά μη δεν τα έβαζε πρώτα πρώτα)

- Μια μπάλα McQueen (εντάξει είπαμε ό,τι κυκλοφορεί με το McQueen το αγαπάμε διπλά)

- Μια μπουμπουνιέρα από τη βάφτισή του (εντάξει εδώ έβαλα το χέρι μου για να αποφύγω τα δράματα. Βλέπετε το βλαστάρι μου ήθελε το βραχιολάκι του από το μαιευτήριο για να τους δείξει πόσο μικρούλης ήταν - ναι αυτό του ήρθε να θέλει- και εκεί που το είχα δεν ήταν πολύ εύκολο να του το δώσω, οπότε αντιπρότεινα τη μπουμπουνιέρα και ευτυχώς δέχτηκε)

- Τα Ψηλά Βουνά (δικό μου βιβλίο από το 1988) που τα διαβάζουμε το βράδυ, για να διαβάσουν λίγο αλλά και για να τους πει για την παράσταση που είδε

- Τα αλμπουμάκια του, λέγοντας μου κιόλας: "Μαμά, είμαι τέσσερα που είναι το τέταρτο αλμπουμάκι μου?!?!?!" Υπενθυμίζοντάς μου έτσι ότι δεν έχω φτιάξει ακόμη τα περσινά τους και πρέπει να το βάλω στο πρόγραμμα. 

- Το "Νυχτόπαιδο", όπως λέει το αρκουδάκι που του είχε φέρει ο μπαμπάς του από ένα επαγγελματικό ταξίδι και είναι το αγαπημένο του.

Και αφού γεμίσαμε το κουτί, ξεκινάμε να συμπληρώνουμε τα χαρτιά με τις πληροφορίες:

Του αρέσει να παίζει με αυτοκινητάκια, αγαπάει όλα τα ζωάκια, του αρέσει ο χορός και το θεατρικό παιχνίδι (σας έχω ξαναπεί ότι μεγαλώνω ένα μικρό Δημήτρη Χορν άλλωστε), το αγαπημένο του φαγητό είναι το παστίτσιο και η μοσχαρίσια γλώσσα, πάει κολυμβητήριο, του αρέσει η θάλασσα και ψαρεύει με το καλάμι, του αρέσει να παίζει με τα αδέρφια του. Ως εδώ μια χαρά, είναι πράγματα που τα ξέρουμε, τα βλέπουμε, μας τα λέει συχνά. Θα σταθώ όμως σε τρία που με συγκίνησαν και με εξέπληξαν: 

- Την ώρα που γράφουμε την έκθεση για τον εαυτό του η Λένα του λέει: "πες της να γράψει ότι έχεις δύο πολύ καλά αδέρφια!" (μη χάσει). Οπότε γυρνάει ο Προκόπης και λέει και σε κείνη και σε μένα: "Όχι! Μαμά, γράψε: Έχω μια καλή οικογένεια!!!" Αλοιφή έγινα η μάνα σας το λέω...

- Στο φύλλο "Το παζλ του εαυτού μου" έχει ένα κομμάτι που λέγεται Εγώ και η οικογένειά μου. Μέχρι πολύ πρόσφατα, ο Προκόπης έλεγε ότι η οικογένειά του είμαστε μόνο οι υπόλοιποι τέσσερις, δηλαδή οι γονείς και τα αδέρφια του. Μάταια προσπαθούσαμε να του εξηγήσουμε ότι και οι παππούδες κλπ. είναι οικογένεια και μερικοί μάλιστα το έφεραν βαρέως που δεν τους συμπεριλαμβάνει στην οικογένεια. Τώρα λοιπόν όταν του είπα εδώ πρέπει να γράψουμε για την οικογένειά σου, μου είπε και έγραψα τα εξής:

Όπως βλέπετε δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο το αγόρι μου! Επιπλέον διάσπαρτους στο παζλ του εαυτού του ζωγράφισε ένα ένα κάποια από τα μέλη της καλής και μεγάλης οικογένειάς του :) 

- Και για το τέλος σας φυλάω το καλύτερο. Στην ερώτηση Όταν μεγαλώσω..... η απάντησή του ήταν κατηγορηματική και στα δύο φυλλάδια: Θέλω να γίνω ένας μπαμπάς που θα κάθεται στο σπίτι με τα παιδιά του!!!

Τον ρωτάω: "Δηλαδή δεν έχεις σκεφτεί ακόμη τι δουλειά θα σου άρεσε να κάνεις?" και απαντάει: "Όχι μαμά, θέλω απλά να γίνω γονείς!!!!" Εντάξει όποια αμφιβολία υπήρχε διαλύθηκε είναι δικό μου κατάδικό μου αυτό το παιδί!!!

Η παρουσίασή του πήγε περίφημα και αν κι εκείνος δεν πολυμιλάει "αφού τα ξεχνάω αμέσως βρε μαμά", η δασκάλα του μου είπε ότι ήταν πανευτυχής και έδωσε ολόκληρη παράσταση παρουσιάζοντας τα πράγματα του!!! Μου παρέδωσε δε τις φιλοφρονήσεις του πολύ πολύ περήφανος: 

Όπως και με τη Λένα, έτσι και με τον Προκόπη ευχαριστήθηκα πολύ τη διαδικασία με το κουτί, όλες τις κουβεντούλες που ξεπήδησαν από αυτή και αυτές που θα προκύψουν μιας και είμαι σίγουρη ότι σε ανύποπτο χρόνο θα θυμηθεί κι άλλες λεπτομέρειες από τη μέρα του ως τιμώμενο πρόσωπο! 

Ομολογώ ότι θα ήθελα να ψάξω λίγο περισσότερο την κατασταλαγμένη του άποψη για το ότι θα γίνει μπαμπάς που θα κάθεται σπίτι με τα παιδιά του. Το πρώτο που σκέφτομαι είναι ότι ίσως θα ήθελε περισσότερο χρόνο με το μπαμπά του, αν και ειδικά αυτό το διάστημα περνάνε πολύ καιρό μαζί. Ένα άλλο ότι ίσως έχει πρόσφατη τη δική μου απόφαση να μείνω σπίτι μαζί τους και θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμά μου προσαρμοσμένο στο φύλο του. Ίσως και να λανσάρει Σουηδικό μοντέλο στην ελληνική οικογένεια μεγαλώνοντας. Σίγουρα πάντως η ερώτηση: Όταν μεγαλώσω θέλω να..... θα είναι αυτή που θα περιμένω με αγωνία όταν του χρόνου νηπιάκι πια θα ξαναπάρει το κουτί :)