Το Αττικό Πάρκο αλλιώς: Ακολουθώντας το πρόγραμμα ταϊσματος των ζώων

Για το Αττικό Πάρκο, δε θα σας τα ξαναπώ τα βασικά, τα είπαμε άλλωστε πρόσφατα. Θέλω όμως να μοιραστώ μαζί σας, έναν εναλλακτικό τρόπο επίσκεψης όπως την κάναμε χθες με τα πιτσιρίκια αφού λόγω γιορτών σχόλασαν πολύ νωρίς και η μέρα ήταν εξαιρετική για να τη χαραμίσουμε μέσα στο σπίτι! Αφού λοιπόν τα φόρτωσα και τα τρία και το καρότσι, χωρίς υλικά για πικ νικ μαζί μας αλλά με σνακ για μικρές στάσεις ξεκινήσαμε! 

Φτάνω, παρκάρουμε, βγάζω το καρότσι και ουπς! Η πρόκληση της ημέρας με κοίταζε κατάματα. Βλέπετε είχα το μικρό καρότσι μαζί μου μιας και ήταν αυθόρμητη η απόφαση για τη βόλτα και σα να μην έφτανε αυτό, κατά τη διάρκεια της γιορτής του δημοτικού που ο Γιώργης τεντωνόταν και προσπαθούσε να αποδράσει, έκοψε το λουρί που τον δένει στο καρότσι -χωρίς φυσικά εγώ να πάρω χαμπάρι-. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια σκέφτηκα, οπλίστηκα με θάρρος και υπομονή, εξήγησα και στα μεγάλα ότι θα πρέπει να είναι έξτρα συνεργάσιμα και μετά φόβου ξεκινήσαμε! Την ώρα που περιμέναμε να μπούμε και αφού είχα ήδη συμφωνήσει να ξεκινήσουμε με δελφίνια, αφού προλάβαμε, έπεσε το μάτι μου στο πρόγραμμα ταΐσματος των ζώων και τότε μου ήρθε η ιδέα να διαμορφώσουμε τη χθεσινή μας επίσκεψη με βάση αυτό κι όχι με τον κλασσικό γύρο από όλα τα ζώα.

Όσο πηγαίναμε προς τα δελφίνια, μετά την απαραίτητη στάση στις χελώνες και αφού μάζεψα δυό - τρεις φορές το Γιώργη που το έσκαγε από το καρότσι, είπα και στα παιδιά την ιδέα μου και ενθουσιάστηκαν. Η Λένα ορίστηκε αρχηγός της αποστολής με το χάρτη στο χέρι κι ο Προκόπης βοηθός της στη χάραξη πορείας καθώς εκείνοι θα διάλεγαν από ποιό δρόμο θα φτάναμε κάθε φορά στα ζώα που θέλαμε να παρακολουθήσουμε να τρώνε το φαγητό τους! Η αρχή της βόλτας μας στα δελφίνια ήταν όπως πάντα φαντασμαγορική!

Μετά, και καθώς είχαμε λίγο χρόνο πριν αρχίσουν τα ταΐσματα, πήγαμε απαραιτήτως στα λιοντάρια να τα δούμε και να οδηγήσουν το τζιπ, κάναμε μια βολτίτσα στη σαβάνα και συγκρίναμε το ύψος μας με τις νεογέννητης καμηλοπάρδαλης, κάναμε μια σύντομη στάση να φάνε το κουλούρι τους και μετά, πήγαμε μια βόλτα από το εκπαιδευτικό κέντρο για ζωγραφική και να δούμε τα ζωάκια που είχαν εκεί για παρακολούθηση. Ευχαριστούμε πολύ την ευγενική κυρία Τζωρτζίνα που ήταν εκεί και μας βοήθησε αλλά μας έλυσε και τις απορίες μας! Επίσης η Λένα είδε κάτι παιδάκια γυμνασίου που ήταν εκεί ως εθελοντές και βοηθούσαν στο εκπαιδευτικό κέντρο και μόνο που δε ζήτησε να της δώσουν να συμπληρώσει κι εκείνη αίτηση!

Μετά πήγαμε βουρ στους χιμπατζήδες! Με τη Λένα είχαμε ξαναπάει σε τάισμα και μάλιστα σε μια από τις δραστηριότητες του πάρκου που τα παιδιά ετοιμάζουν τα φαγητά σε πακέτα και μετά παρακολουθούν τους γίβωνες να ανοίγουν τα δώρα τους αλλά τώρα και τα τρία μαζί είχαν πολύ πλάκα, σκαρφαλωμένα να παρακολουθούν! Σα μικρά χιμπατζάκια όπως τους είπα χε! χε! χε! Ο δε μικρός, απελευθερωμένος από τα δεσμά του καροτσιού και κύριος στη συμφωνία μας (μετά από δυο τρια μπες βγες και τις σχετικές νουθεσίες, φάνηκε να καταλαβαίνει ότι όσο κινείται το καρότσι θα πρέπει να μένει μέσα και μόλις σταματάμε θα τον κατεβάζω να βλέπει τα ζώα και να ανεβαίνει όπου και τα αδέρφια του), απολάμβανε το θέαμα αλλά και την πρωτόγνωρη ελευθερία του.

Ε, μετά νύσταξε, εννοείται ταυτόχρονα με μια πρώτη κούραση που έπιασε τα άλλα δύο, οπότε χαρίσαμε απλόχερο γέλιο στους περαστικούς που παρακολουθούσαν συγκαταβατικά τις διαπραγματεύσεις ώστε να καταφέρω να τον κοιμίσω. Τελικά, με έσωσαν οι πυγμαίοι ιπποπόταμοι που αποφάσισαν να κάνουν ένα μικρό σόου στη λασπολιμνούλα τους κι έτσι τα βλαστάρια μου έκατσαν και χάζευαν όσο χρόνο χρειάστηκε ο αδερφός τους για να κοιμηθεί! Thank you hippos!!!  

Με το μωρό κοιμισμένο και σκεπασμένο στο καρότσι, τίποτα δε μας εμπόδιζε να συνεχίσουμε να ακολουθούμε το πρόγραμμά μας! Σειρά είχε η επίδειξη πτήσης αρπακτικών πουλιών. Ναι, ήταν τόσο ουάου όσο ακούγεται! Γύπες, αετοί κι ένας γλυκούλης μπούφος πέταξαν πάνω από τα κεφάλια μας. Κι όταν απογειώθηκε το μαραμπού ο ενθουσιασμός μικρών και μεγάλων κορυφώθηκε!!! Τελευταίος μας σταθμός ήταν οι πολυαγαπημένοι λεμούριοι, που όμως τους πετύχαμε στο τέλος του φαγητού κι έτσι χάσαμε το μεγάλο σαματά! Παραδοσιακά όμως, τους τραγουδήσαμε "Γουστάρω να χορεύω! Γουστάρω να χορεύω! Γουστάρεις? Δώσεεεε"

Για το τέλος, αφήσαμε φυσικά ένα πέρασμα από την κουνελοχώρα να χαϊδέψουμε λίγο τα λαγουδάκια και την κλασσική μικρή μας στάση στην παιδική χαρά γιατί "Ε, δεν έχουμε παίξει και καθόλου βρε μαμά!!!" (Σωστά μόνο περπατάμε πέντε ώρες τώρα και μαθαίνουμε ένα σωρό πράγματα) 

Και κάπως έτσι, κάναμε μια εντελώς διαφορετική επίσκεψη στο αγαπημένο μας Πάρκο, μάθαμε πράγματα για τα οποία συζητήσαμε πολύ και στο γυρισμό και στο σπίτι και περάσαμε σούπερ! Αν λοιπόν κι εσείς όπως εμείς είστε από τους τακτικούς θαμώνες στο Αττικό Πάρκο, προτείνω μια από τις επόμενες επισκέψεις σας να την οργανώσετε έτσι. Την επόμενη φορά δε, σκοπεύω να είμαι πιο οργανωμένη μιας και το Αττικό Πάρκο ανακοινώνει και στο site του τις ώρες ταϊσμάτων, οπότε να έχουμε διαβάσει λίγα πράγματα για το κάθε ζώο και να πάμε "διαβασμένοι". Αφήστε που έτσι καλύπτω και τις απογευματινές δραστηριότητες κάποιας μέρας! 

Επίσης, να μοιραστώ εδώ μαζί σας, το ότι αν και κώλωσα στην αρχή μόλις είδα ότι δε μπορούσα να έχω το μικρό δεμένο, χαίρομαι τελικά που δεν τα μάζεψα να φύγουμε. Σίγουρα αν είχα κι άλλον έναν ενήλικα μαζί μου θα ήταν πιο εύκολο, μιας και στις 5,5 ώρες που κάτσαμε υπήρξαν και φορές που ένα φούντωμα το έπαθα, λίγο καπνό από τα αυτιά τον έβγαλα αλλά ο τελικός απολογισμός ήταν πολύ πολύ καλός! Μεγαλώνει κι αυτό το ανθρωπάκι...σνιφ! Μπορεί σε μερικούς να φαίνεται βουνό που τα φορτώνω τρία και τρέχω, μπορεί κάποιοι να με θεωρούν λίγο λοξή, αλλά όσο υπέροχα περνάμε όταν είμαστε όλοι μαζί άλλο τόσο με γεμίζουν κάτι τέτοιες μέρες που οι τέσσερις μας βολτάρουμε ανέμελοι κι όταν το βράδυ τα ρωτάω ποια ήταν η αγαπημένη τους στιγμή της ημέρας, επειδή δε μπορούν να διαλέξουν μου λένε: "Όλη η μέρα μαμά όλη!!! Και εκεί που πήγαμε μόνοι μας και μετά που τα λέγαμε στο μπαμπά και γελάγαμε! "

Υ.Γ. Εντάξει μεταξύ μας είμαστε θα σας το πω: και που γυρίσαμε και τα δύο από τα τρία κοιμήθηκαν ξερά δυό ώρες και ήπια καφέ και μαγείρεψα ήσυχα κι αυτό πολύ το εκτίμησα :) :) :)