Αχ αυτή η γκρίνια! (που τελικά είναι βαρεμάρα)

Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες: Γυρνάς με μια σχετική κούραση από τη δουλειά και με αρκετό άγχος γιατί τρέχουν διάφορα που πρέπει να προλάβεις. Έχεις να μαγειρέψεις, να τακτοποιήσεις (τα βασικά μη φανταστείτε τίποτα γενικές - οριακά όσα βλέπει η πεθερά). Τα τέκνα όμως λες κι έχουν φορτίσει όλη μέρα και με δεδομένο ότι όλα διεκδικούν ένα κομμάτι σου, επιδίδονται σε μπαράζ γκρίνιας και καυγάδων ενίοτε. 

Εκδοχή Ι: (και δυστυχώς επικρατέστερη στο σπίτι μας μέχρι πρότινος) 

Ανακοινώνεις ότι πρέπει πρώτα να γίνουν κάποιες δουλειές και το μαγείρεμα και μετά να παίξετε όλοι μαζί. Μέχρι εκείνη την ώρα τα δύο μεγάλα μπορούν να απασχοληθούν μεταξύ τους και επιπλέον να κρατήσουν και το Γιώργη απασχολημένο μπας και τελειώνεις. Μα πας καλά; Σε ποιόν πλανήτη αλήθεια περιμένεις να συμβεί κάτι τέτοιο; Εννοείται ότι δε συμφωνούν με την πρόταση και το δηλώνουν με κάθε μέσο που μπορούν: Ακροβατικά, καυγάδες, τσιρίδες, επίθεση στο μωρό, γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια!!!

Αποτέλεσμα: Νεύρα Πολυάννας τσατάλια, παιδιά με απίστευτη υπερένταση και ενέργεια που δεν έχει εκτονωθεί και πέρα από το φαγητό που το καταφέρνεις κουτσά στραβά, ένα σπίτι χειρότερο και από πριν αποπειραθείς να το μαζέψεις. Επιπλέον καταλήγεις να τους φωνάζεις, να τα απειλείς, να βάζεις και να βγάζεις τιμωρίες μπας και κάποια πιάσει και γενικά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. 

Bonus: Σε ανύποπτο χρόνο εκρήξεις θυμού της Λένας και καυγάδες με στόχο φυσικά τη μαμά που ξαφνικά δεν έχει τον ίδιο χρόνο με πριν για παιχνίδι.

Εκδοχή II:(στην οποία κατέληξα παρατηρώντας τη Λένα και συζητώντας μαζί της και την οποία εφαρμόζουμε το τελευταίο δεκαπενθήμερο)

Γυρνάμε από το σχολείο της με τον μικρό και της ανακοινώνω:

- Λένα μέχρι να έρθει ο Προκόπης δε θα κάνουμε καμία δουλειά, μόνο παιχνίδι, ό,τι παιχνίδι θες εσύ. 

- Ναιαιαιαιαιαιι επιτέλους Η μαμά όλη δική μου. Όχι μαγείρεμα! Όχι δουλειές! Θα κάνεις ένα διάλειμμα!!! 

Αφού λοιπόν βλέπω ότι η μέθοδος πιάνει κι αφού μία ώρα μέχρι να έρθει ο Προκόπης έχουμε λυσσάξει στο παιχνίδι, βάζω στα μουλωχτά το φαγητό την ώρα που τρώνε απογευματινό και τα προτρέπω να πάμε να παίξουμε στα δωμάτιά τους. Ε λοιπόν, ήταν η πρώτη μέρα εδώ και καιρό που δεν είχαμε γκρίνιες, δεν είχαμε εντάσεις και το καλύτερο..... έκανα τις περισσότερες δουλειές από ποτέ! Εντάξει δεν είναι και το πιο εύκολο να παίζεις bowling και παράλληλα να διπλώνεις και ρούχα όσο περιμένεις να έρθει η σειρά σου στο γύρο αλλά... είναι σίγουρα αποτελεσματικό! Και προσοχή, δεν εννοώ ότι μέχρι να έρθει η σειρά μου έκανα δουλειές χωρίς να τους δίνω σημασία αλλά, έβαλα τις δουλειές μέσα στο παιχνίδι και όλοι μας περιμένοντας τη σειρά μας βάζαμε κι ένα ρούχο στη θέση του.

Εξελίσσοντας λοιπόν τα απογεύματα την εκδοχή ΙΙ και καθώς σήμερα ήθελαν να μου μάθουν κουτσό παίξαμε τα εξής καταπληκτικά παιχνίδια:

- Διαγωνισμό ποιός θα βάλει τα περισσότερα παιχνίδια στο καλάθι για να ανοίξει ο χώρος.

- Ποιος θα τρέξει και θα κρυφτεί για να μην τον ρουφήξει η ηλεκτρική σκούπα, γιατί πώς θα παίξουμε σε βρώμικο πάτωμα; (αυτό ενθουσίασε και το Γιώργη που κυνηγούσε τη σκούπα που κυνηγούσε τα μεγάλα)

- Ποιός θα βάλει πιο πολλά μαχαιροπίρουνα στη θέση τους από το πλυντήριο; 

Η συνέχεια μας ενθουσίασε όλους και μερικούς ακόμη περισσότερο:

Αυτό που ουσιαστικά θέλω να μοιραστώ μαζί σας σήμερα, πέρα από την καθημερινή μας παιδική χαρά (πιστή στο πνεύμα των τελευταίων ποστ βεβαίως βεβαίως), δεν είναι καμιά πρωτοτυπία, είναι όμως μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Εννιά στις δέκα φορές που τα παιδιά έχουν επαναλαμβανόμενη γκρίνια, νεύρα, κλπ. κλπ. την αιτία πρέπει να την αναζητήσουμε στη δική μας συμπεριφορά και στάση. Και ναι, δεν είναι πάντα εύκολο να τα κάνουμε όλα παιχνίδι, ούτε όλες τις μέρες έχουμε την υπομονή και το κέφι. Σήμερα ας πούμε δύο γύρους στο κουτσό τους έπαιξα προσπαθώντας να συνεννοηθώ με την κουμπάρα μου στο τηλέφωνο, το μισό φαγητό το έφτιαξα με τον Προκόπη στην πλάτη, το άλλο μισό τραγουδώντας το Θούριο και τα Δέκα παλληκάρια, στο πίσω μέρος του μυαλού μου συνέχεια είχα όσα πρέπει αύριο να προλάβω να κάνω στο γραφείο αλλά..... είχαμε ένα απόγευμα χωρίς καυγάδες, χωρίς φωνές, χωρίς τιμωρίες και χωρίς γκρίνιες. Επίσης ξεκαμώθηκαν και με συνοπτικές διαδικασίες κοιμήθηκαν στην ώρα τους κι εγώ εξοικονόμησα 2 ωρίτσες δικές μου πριν τον ύπνο :) Win - Win σας λέω το σύστημα και δοκιμασμένο!

Καληνύχτα από το Πολυαννόσπιτο!